تدکروز بر ترامپ غلبه کرد، سندرز به کلینتون رسید
گروه جهان
برنده نخستین رای‌گیری در چارچوب انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری امریکا که در ایالت آیوا برگزار شد، تدکروز از جمهوری‌خواهان و هیلاری کلینتون از دموکرات‌ها بودند، نشان از امریکایی هیجان‌زده و به‌شدت قطبی شده داشت.
روزنامه نیویورک‌تایمز در تحلیل نخستین انتخابات دور مقدماتی نوشت، نتایج دوشنبه شب نشان داد که با وجود شکاف عمیق فرهنگی و سیاسی که جامعه را به چپ و راست تقسیم کرده است، رای‌دهندگان در یک مورد با هم متحد هستند و آن بی‌صبری برای تغییر در آنچه آنها یک نظام فرسوده و متقلب می‌دانند که دیگر برایشان کار نمی‌کند. تد کروز سناتور ایالت تگزاس با به دست آوردن 28 درصد آرای انجمن‌های این ایالت، پیروز رای‌گیری حزب جمهوری‌خواه شد و دونالد ترامپ، میلیاردر امریکایی با 24درصد نفر دوم و مارکو روبیو برخلاف پیش‌بینی‌ها با پیشرفت چشمگیری نسبت به نظرسنجی‌ها با کسب 23درصد آرا سوم شد.
اما در حزب دموکرات، رقابت به‌صورت بسیار نزدیکی بین هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه سابق امریکا و برنی سندرز سناتور ورمونت پایان یافت که در آخر هیلاری کلینتون بر آرا در رقابتی بسیار نزدیک با کسب 49.9درصد آرا برنی سندرز که 49.5درصد آرا را کسب کرد، پیروز شد و اومالی با 0.6درصد آرا در رده سوم لیست سه نفره حزب دموکرات قرار گرفت.
برنده شدن تدکروز از جمهوری‌خواهان که در شعارهایش از حذف نظامی سخن گفته که با فساد در هم تنیده شده است، نشان از نارضایتی عمیق مردم دارد و از طرفی رقابت شانه به شانه برنی سندرز با هیلاری کلینتون این پیام مهم را به دموکرات‌ها دارد که رای‌دهندگان از اینکه عصبانیت‌شان نسبت به وال‌استریت و نیز «امریکای تحت اختیار شرکت‌ها» نادیده گرفته شده است، ناراضی هستند.
پیروزی کروز و نیز نزدیک بودن رای برنی سندرز به هیلاری کلینتون نشان می‌دهد که چگونه تلخی و نارضایتی مردم دوقطبی شده است. دیوید گرگن، مشاور چهار رییس‌جمهوری از هر دو حزب در این باره می‌گوید: این نگران‌کننده‌ترین انتخاباتی بوده که تابه‌حال اتفاق افتاده است. وی معتقد است، برنده جمهوری‌خواهان، خیلی راست و برنی سندرز برنده شریک در اردوگاه دموکرات‌ها خیلی چپ است. این نشان می‌دهد که اعتمادی به نظم اقتصادی فعلی وجود ندارد. به نوشته نیویورک‌تایمز، توجه و تمرکز مبارزات انتخاباتی در سال 2016 عمدتا بر تخفیف و تسکین نارضایتی و فرسایش ملموسی است که بخش بزرگی از کارگران یقه سفید امریکا به آن دچار شدند و فکر می‌کنند که کشور دیگر برای آنها کار نمی‌کند. حالا هر دو حزب دارند به شیوه‌های مختلف به این حس ناامنی و فرسودگی آن دسته از رای‌دهندگانی واکنش نشان می‌دهند که از رکود مالی، جهانی‌سازی و نیز تغییرات جمعیتی و تکنولوژیکی آسیب دیده‌اند. از همان آغاز یک سوال آزار‌دهنده بر فراز این رقابت دور می‌زد: در کشوری که به‌طور فزآینده‌یی هر کسی به لحاظ آماری یک اقلیت است، چه کسی دقیقا از طرف طبقه کارگر یقه سفید طرفداری می‌کند؟
این روزنامه می‌نویسد که خانم کلینتون به اشتباه سعی کرد تا خودش را قهرمان این رای‌دهندگان نشان بدهد و به این ترتیب لباس پوپولیستی پوشید که خیلی هم برایش مناسب نبود. با وجود امتیاز مالی و نیز تشکیلات سازمانی بهتر او نتوانسته رای‌دهندگانی که احساس ناامنی می‌کنند را واقعا متقاعد کند که وی در جناح آنها قرار دارد و با آنهاست. در دوشنبه شب، خانم کلینتون در آیوا در مواجهه با قیافه‌های ناراضی سعی کرد، صدایش را بالاتر ببرد تا اعتقاد و صداقت خودش را به آنها نشان بدهد اما در حرف‌هایش کمتر توانست مستقیما چیزی بگوید تا رای‌دهندگانی که در جست‌وجوی اعتماد به او بودند را راضی کند.
اما رقیب اولترا لیبرال خانم کلینتون یعنی برنی سندرز مشکل کمتری در این راه دارد، از آنجا که وی از همان اول پلوکرات‌های حریص و نیز اقتصاد ناعادلانه را محکوم کرده است و این موضوع مرکز و محور شعارهای انتخاباتی‌اش را شکل می‌دهد. وی درست پس از رای‌گیری گفت که با توجه به بحران شدید اقتصادی که کشور ما با آن مواجه است، برای سیاستمداران و نیز اقتصاددانان تشکیلاتی بسیار دیر است که بخواهند کاری در این زمینه بکنند. تد کروز که پیش از این دونالد ترامپ برای اینکه وی متولد کاناداست را فاقد صلاحیت برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری دانسته بود، هم می‌خواهد خودش را نجات‌دهنده طبقه کارگر ناراضی جا بیندازد و از همین رو کارتل واشنگتن را محکوم کرده و به دنبال اصلاحات رادیکال است هر چند نمی‌تواند خیلی خود را از شرکت‌ها دور کند. او سعی می‌کند با زبان مذهبی خود را به طبقه کارگر نزدیک کند اما واقعیت این است که اعتبارش به عنوان مبارز ضد کورپوریشن در شک و تردید قرار دارد؛ همسرش مدیری در گلدمن ساکز است، همچنین او بر وام‌هایی از برخی بانک‌ها برای تامین هزینه تبلیغات انتخاباتش بوده که باعث شده است به سنا راه یابد. اما او در سخنرانی پس از
اعلام نتایج، پیروزی‌اش را پیروزی کسانی تلقی کرد که نادیده گرفته شده‌اند و رنج و زحمت بحران 7سال اخیر بر شانه آنها بوده است. اما باوجود شباهت دیدگاه‌های برنده جمهوری‌خواهان و برنده دوم یا چنانکه نیویورک تایمز می‌نویسد برنده اخلاقی دموکرات‌ها اینها از دو جهان کاملا متفاوت می‌آیند. یکی طرفدار سقط جنین است و دیگری مخالف آن، یکی به دنبال توسعه بیمه و تامین اجتماعی است و دیگری توافق پزشکی و سلامت منطقی را می‌خواهد، یکی به دنبال افزایش مالیات بر ثروت است و دیگری به دنبال مالیات ثابت است. بنابراین طبیعی است که چنین شکافی در میان رای‌دهنده‌ها هم پیش بیاید.
درست است که آیوا نماینده همه جامعه امریکا نیست و ممکن است چنین شکافی در سایر ایالت‌های امریکا اتفاق نیفتد اما برخی تحلیلگران معتقدند که نمی‌توان عصبانیت و تقاضای رای‌دهندگان را برای اصلاحات عمیق و جدی در کشور نادیده گرفت.
