تهران بیشترین رشد را در استانداردهای زندگی داشته است
توسعه یافتگی و پیشرفت اقتصادی نمودها و تاثیرات بسیاری در جنبههای مختلف یک کشور دارد از مهمترین این تاثیرات میتوان به شرایط زندگی در شهرها اشاره کرد مفهوم قابل زندگی بودن بسیار ساده است. اما قضاوت کردن در مورد اینکه کدام نقطه در جهان شرایط بهتر یا بدتری برای زندگی دارد، مشکل است.
واحد اطلاعات اقتصادی اکونومیست در گزارشی به معرفی شهرهایی پرداخته است که بهترین و بدترین شرایط زندگی را دارند. اکونومیست با ردهبندی ۱۴۰ شهر جهان از نظر قابلیت برای زندگی، ملبورن استرالیا را در صدر این ردهبندی قرار داد و اعلام کرد تهران و طرابلس در بین ۱۴۰ شهر مورد بررسی بیشترین رشد استانداردهای زندگی را طی یک سال گذشته داشتهاند.
ملبورن استرالیا در بین 140 شهر مورد بررسی این گزارش، بهترین شهر برای زندگی معرفی شده است. پس از ملبورن، شهر وین، پایتخت اتریش قرار دارد. ونکوور کانادا که در گزارش سال 2011، قابل زندگیترین شهر انتخاب شده بود، در گزارش امسال در رتبه سوم جای گرفته است. شهرهای تورونتو (کانادا)، آدلاید (استرالیا)، کالگری (کانادا)، سیدنی (استرالیا)، هلسینکی (فنلاند)، پرت (استرالیا) و آکلند (نیوزیلند) به ترتیب در رتبه چهارم تا دهم این ردهبندی جای گرفتهاند.
اما 10شهری که از نظر قابلیت زندگی در انتهای این ردهبندی قرار دارند به ترتیب عبارتند از: دمشق (سوریه)، داکا (بنگلادش)، پورت مورسبی (پاپوآ گینهنو)، لاگوس (نیجریه)، کراچی (پاکستان)، الجزیره (الجزایر)، هراره (زیمبابوه)، دوالا (کامرون)، طرابلس (لیبی) و ابیجان (ساحل عاج) .
اکونومیست در ادامه گزارش خود نوشته است طی 6ماه گذشته، 9 شهر از میان 140 شهر مورد بررسی شاهد تغییر امتیازات خود بودهاند و تنها 20شهر (14درصد از شهرهای مورد بررسی) طی یک سال گذشته تغییراتی داشتهاند. بیش از نیمی از تغییرات رخ داده در 12ماه گذشته ناشی از بدتر شدن شرایط بوده است. تحولات به خصوص در اوکراین تاثیرات منفی قابلتوجهی بر شهرهایی نظیر کیف، مسکو و سنت پترزبورگ داشته است. بیثباتیهای داخلی بر شهرهایی نظیر بانکوک نیز تاثیر منفی گذاشته است. نمره شهر دمشق در سوریه همچنان در حال کاهش است. بر اساس این گزارش برخی شهرها طی یک سال گذشته بهبود قابل توجهی از نظر شرایط زندگی داشتهاند که تهران پایتخت ایران نیز در بین آنها قرار میگیرد. شهرهایی که بهبود در شاخص قابل زیست بودن را به ثبت رساندهاند، عمدتا شهرهایی هستند که در سالهای قبل بهشدت با افت قابلیت زندگی در خود مواجه شدهاند و اکنون دورهیی از ثبات نسبی را شاهد بودهاند. تهران در ایران، طرابلس در لیبی و امان در اردن پس از تجربه کردن افت شاخصها در سالهای قبل، شاهد بهبود نسبی استانداردهای زندگی بودهاند. بر اساس این گزارش، متوسط امتیاز قابل زیست بودن جهانی به ترتیب با 0.22درصد کاهش طی 12ماه گذشته، به 75.33 واحد رسیده که نشان میدهد شهرهای جهان بخشی از کیفیت خود برای زندگی را از دست دادهاند.
در میان شهرهای با امتیاز کمتر، 13 کشور همچنان در قعر این جدول جا خوش کردهاند. امتیاز این شهرها به زیر 50 درصد کاهش یافته و اکثر جنبههای زندگی در آنها افت کرده است. کولومبو در سریلانکا، طی 12ماه گذشته شاهد افت اندکی بوده است که نشان از تردیدهای جدید در مورد نقض حقوق بشر علیه جمعیت تامیلها در این شهر دارد. بازگشت تدریجی ثبات موجب بهبود امتیاز در ایران، طرابلس در لیبی و هراره در زیمبابوه شده است، هرچند که این سه شهر همچنان در ردههای پایین جدول قابل زیستترین شهرهای جهان قرار دارند.
این گزارش افزود: طرابلس و تهران در بین 140 شهر مورد بررسی بیشترین رشد را از نظر شاخصهای قابل زندگی بودن طی 12 ماه گذشته تجربه کردهاند. البته طی ماههای اخیر طرابلس پایتخت لیبی با موج جدید ناآرامیها مواجه شده است. امتیاز قابل زندگی بودن شهر دمشق در سوریه نیز همچنان بهشدت رو به کاهش است. دمشق با کاهش 7.8درصدی طی 12ماه گذشته، رکورد سریعترین روند کاهش استانداردهای قابل زندگی بودن را به نام خود ثبت کرده و در قعر این جدول جای گرفته است.
بهطور کلی، وقوع جنگها و درگیریها عامل اصلی قرار گرفتن بسیاری از شهرها در ردههای پایین این جدول است. این بدان دلیل نیست که شاخصهای ثبات، بالاترین امتیاز را در این جدول دارا هستند، بلکه به این دلیل است که فاکتورهای تعریفکننده ثبات بر دیگر شاخصها هم تاثیر میگذارند. بهطور مثال، وقوع جنگ در یک شهر، نهتنها موجب اختلال در امنیت آن شهر میشود، بلکه به زیرساختها نیز لطمه میزند، میزان مراجعان به بیمارستانها را به بیش از حد عادی میرساند و میزان دسترسی به مواد غذایی، خدمات و فعالیتهای تفریحی را هم کاهش میدهد.