ایران زیر بار درخواست هندی‌ها نمی‌رود
گروه انرژی|
17سال پیش بود که مذاکرات ایران و هند برای توسعه میدان مشترک گازی فرزاد بی آغاز شد؛ مذاکراتی که تاکنون پایان نهایی به خود ندیده است. در سال ۲۰۰۰میلادی کار اکتشاف این میدان گازی مهم توسط شرکت او ان جی سی هند انجام شد و از همان ایام این شرکت آمادگی خود را برای توسعه این میدان اعلام کرد. مذاکرات دو کشور ایران و هند در نهایت به سال ۹۱ ختم شد و قرارداد توسعه در شرف امضا بود که مسوولان شرکت او ان جی سی ترجیح دادند فعلا آن را متوقف کنند. با تغییر دولت و برداشته شدن تحریم‌ها بحث قدیمی این میدان نفتی دوباره باز شد اما این بار طرف هندی به دنبال بهره‌برداری از همکاری سابق خود با ایران در دوران تحریم بود، آن هم با این تفاوت که زبان هندی‌ها برای آغاز مذاکرات جدید «تهدیدآمیز» شده بود. هندی‌ها حالا در پی این هستند که مزد خرید نفت سال‌های تحریم را با تحمیل قرارداد خود به ایران بگیرند و بار‌ها سعی کرده‌اند ایران را با ترک مناقصه و کاهش میزان خرید نفت بترسانند. طرف ایرانی اما هندی‌ها را چندان محق این لطف نمی‌داند چراکه در همان سال‌ها نیز هند در خرید نفت از ایران چندان خوش‌حساب نبوده است. در این زمینه روز گذشته سخنگوی کمیسیون انرژی با اشاره به ادعای کمک هندی‌ها به ایران در زمان تحریم گفت: در زمان تحریم‌ها برای 4کشور هند، چین، کره جنوبی و ژاپن سقف خاصی تعریف شد که از این رقم ثابت نمی‌توانستند بیشتر خرید کنند لذا این موضوع یک رانت ویژه برای آنها از سوی امریکا و اتحادیه اروپا بود. قره‌خانی همچنین با بیان اینکه هندی‌ها در زمان تحریم‌ها وجه نفت خریداری شده از ایران را پرداخت نکردند، افزود: برای پرداخت وجه مقرر شد که 50 درصد پول ملی هند و 50 درصد دلار داده شود که روپیه حدود 30درصد کاهش یافت و در واقع ایران 30درصد زیان دید. همچنین بخشی از پول نفت ایران به صورت روپیه پرداخت شد که با کاهش حدود ۳۰درصدی ارزش روپیه درآمدهای نفتی ایران به همین نسبت کاهش یافت. نماینده مردم در مجلس دهم با بیان اینکه هندی‌ها اقدامات مذکور را خدمت به ایران می‌دانند، اظهار کرد: ایران هیچ لزومی نمی‌بیند که از منافع ملی خود بگذرد و خلاف قواعد بین‌المللی میدان فرزاد بی را به ثمن بخس به هندی‌ها واگذار کند. سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه در شرایط برابر اولویت اعطای میادین با هندی‌هاست، تصریح کرد: زمانی که تفاوت فاحشی بین تقاضاها برای این میدان وجود دارد، ایران براساس منافع ملی خود زیر بار درخواست هندی‌ها نمی‌رود البته ایران روابط حسنه خود را با هندی‌ها حفظ می‌کند و هندی‌ها می‌توانند در فضاهای دیگر برای سرمایه‌گذاری ورود کنند.
