شهرهای دوستدار خودرو

گروه گوناگون|

 آلودگی هوا در کلان‌شهرها، آسیب‌های فراوان اقتصادی به همراه دارد که علاوه بر اینکه برای شهروندان دردسرهایی ایجاد می‌کند، هزینه‌های بسیاری بر خدمات و مدیریت شهری وارد می‌کند. بر این اساس، تلاش‌های بسیاری در افزایش کیفیت محیطی شهرها و همچنین دستیابی به درآمدی پایدار برای مدیریت شهری شده است.

از مهم‌ترین برنامه‌های ارائه ‌شده برای کنترل بحران آلودگی و محیط‌زیست در کلان‌شهرها، بهبود وضعیت حمل‌ونقل عمومی است. با توجه به سیاست‌های مدیریت شهری، هزینه حمل‌ونقل عمومی در هر شهر متفاوت است.

آن‌طور که آمار نشان می‌دهد، لندن از شهرهایی است که شهروندان آن، بالاترین هزینه‌ حمل‌ونقل را می‌پردازند.

لندن، گران‌ترین بلیت‌های حمل و نقل عمومی را در مقایسه با سایر شهرهای دنیا دارد. این روزها در خیابان‌های لندن، دیگر خبری از اتوبوس‌های انگلیسی قرمزرنگ و دوطبقه نیست. این شهر در سال‌های اخیر یکی از بهترین سیستم‌های حمل‌ونقل زیرزمینی را به نام خود ثبت کرده است. علاوه بر مترو لندن که شهرت جهانی دارد، وسایل نقلیه عمومی دیگری مانند اتوبوس، تراموا، ترن، قایق‌ها و کشتی‌های مسافری هم در جابه‌جایی شهروندان نقش بسزایی دارند. متوسط هزینه‌یی که هر شهروند در لندن برای حمل‌ونقل پرداخت می‌کند، حدود 174دلار برآورد شده که این هزینه در شهری مانند دوبلین، 131.6دلار گزارش شده است. سامانه حمل‌ونقل در این شهر پرجمعیت ایرلند بسیار پیشرفته است و راه‌های درون‌شهری، برون‌شهری، قطار و راه‌های هوایی از مهم‌ترین سامانه‌های حمل‌ونقل در این شهر پر تردد به ‌شمار می‌روند.

آمارهای رسمی نشان می‌دهد که در برخی شهرها، استفاده از خودروهای شخصی نسبت به حمل‌ونقل عمومی روشی ارزان‌تر به‌شمار می‌رود؛ اوکلند یکی از این شهرهاست. از آنجا که به دلیل پراکندگی جمعیت در این شهر مراکز خدماتی، آموزشی و خرید با فاصله بسیاری از یکدیگر واقع شده‌اند، این موضوع موجب می‌شود که بسیاری از شهروندان از وسایل نقلیه شخصی خود استفاده کنند. علاوه بر این هزینه‌ حمل‌ونقل نیز از دیگر مواردی است که شهروندان اوکلندی را از وسایل نقلیه عمومی دور می‌کند. در این شهر متوسط هزینه حمل و نقل برای هر شهروندی حدود 122.9 دلار برآورد شده است.

یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های قطار شهری در دنیا به نیویورک اختصاص دارد. ارائه خدمات 24ساعته مترو در این شهر همچنین ترافیک‌های سرسام‌آور نیویورک باعث شده که شهروندان از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده کنند. دولت در این شهر توریستی، سرمایه‌گذاری‌ بسیاری بر حمل‌ونقل درون‌شهری انجام داده که بر اساس آن حدود 40درصد از کل حمل‌ونقل امریکا را این شهر بر عهده دارد. طبق آخرین آمار به دست آمده، 117.7دلار متوسط هزینه‌یی است که در هر ماه شهروندان نیویورکی برای حمل‌ونقل عمومی پرداخت می‌کنند. این هزینه در شهری مانند توکیو، ماهانه 110.7دلار برای هر فرد عنوان شده است. بیشتر هزینه اعلام شده برای ناوگان حمل‌ونقل عمومی در توکیو مربوط به کرایه تاکسی‌ها در این شهر است.

پس از توکیو، آمستردام از دیگر شهرهایی است که شهروندان آن بیشترین هزینه را برای حمل‌ونقل پرداخت می‌کنند. سیستم حمل‌ونقل در این شهر، مانند بسیاری از شهرهای اروپایی بر پایه سیستم ریلی قرار دارد. آن‌طور که آمار نشان می‌دهد، هزینه ماهانه حمل‌ونقل برای هر شهروند در آمستردام، حدود 108.6دلار برآورد شده است. این هزینه در شهری مانند سیدنی به 108.4دلار می‌رسد. این شهر در مقایسه با دیگر شهرهای استرالیا، گران‌ترین سیستم حمل‌ونقل عمومی را دارد، اما در مقایسه با استانداردهای جهانی ارزان به شمار می‌رود. سیستم حمل و نقل سیدنی سالانه 532 میلیون مسافر را جابه‌جا می‌کند که شامل قطارهای شهر و زیرزمینی و اتوبوس‌ها می‌شود. اتوبوس‌ها بیشترین طرفدار را در روزهای آخر هفته دارند.

پس از سیدنی، نام زوریخ در فهرست شهرهایی با بیشترین هزینه حمل‌نقل قرار گرفته است. زوریخ به عنوان بزرگ‌ترین شهر سوییس یکی از پیشرفته‌ترین سیستم‌های حمل و نقل عمومی را دارد. طبق آمار حدود 70درصد روزانه از قطارهای ریلی در زوریخ برای رسیدن به مقصد استفاده می‌کنند که متوسط هزینه ماهانه برای آنها 108.4دلار برآورد شده است.

ملبورن از دیگر شهرهایی است که نسبت به دیگر شهرهای این فهرست، هزینه حمل‌ونقل پایین‌تری دارد. در این شهر شبکه حمل و نقل شامل اتوبوس، قطار و ترامواست که تراموا ستون اصلی حمل و نقل عمومی شناخته می‌شود. آن‌طور که آمار نشان می‌دهد، متوسط هزینه حمل‌ونقل برای هر فرد در ماه، حدود 105.5دلار برآورد شده که این مبلغ در شهری مانند تورنتو به 102.7دلار می‌رسد.

بسیاری از سیستم‌های حمل و نقل شهری مانند سیستم‌هایی که در شهرهای بزرگی چون لندن و پاریس وجود دارند، هزینه جابه‌جایی مسافران را بر اساس سیستم محاسبه کرایه‌ از مرکز شهر محاسبه می‌کنند. به این معنی که هر قدر مقصد از مرکز شهر دورتر باشد، کرایه بیشتر می‌شود. این سیستم در خصوص قطارها نیز معمولا اعمال می‌شود. این در حالی است که سیستم‌های حمل و نقل وابسته به مسافت برای اغلب کارگران بسیار گران است. در کنار این موضوع باید زمانی را هم که مسافران در طول سفرهای درون‌شهری در وسایل حمل و نقل عمومی تلف می‌کنند، مدنظر قرار داد.