حماقت ترامپ
توماس فریدمن
نیویورک تایمز- ترجمه: منصور بیطرف
امریکا امروزه با دو تهدید جدی امنیت ملی مواجه است که اگر به طور متفاوت و باز به آن نگاه کنیم هر دو یک هسته مشترک دارند. هر دو آنها احتمال کمی برای رخ دادن دارند اما اگر رخ دهند، پیامدهای تخریب‌کننده‌یی برای کل کشور ما و دنیا خواهند داشت.
یکی از این تهدیدها کره شمالی نام دارد. اگر رهبر کله‌شق کره شمالی قادر باشد که یک موشک بالستیک بین قاره‌یی که سرزمین مادری ایالات متحده را هدف قرار دهد پرتاب کند در این صورت آسیب آن بر امریکا قابل محاسبه نخواهد بود.
هر چند که احتمال این رویداد پایین به نظر می‌آید- چون این کار خودکشی کره شمالی است- اما رییس‌جمهور ترامپ برای مهار تهدید کره شمالی آماده خرج میلیاردها دلار روی سیستم‌های ضد موشکی، ناوگان جنگی، دفاع سایبری، قدرت‌های هوایی و اقدامات جنگی است و اگر ما آماده حمله هسته‌یی کره شمالی باشیم و هرگز هم رخ ندهد، برای ما تجهیزات جنگی باقی خواهد ماند که هر چند برای اقتصاد کشور یا اشتغال‌زایی مولد نبوده‌اند اما ما را قادر خواهند ساخت تا در تهدیدهای دیگری مانند جت‌های جنگنده، کشتی‌های جنگی و موشک‌ها از آنها استفاده کنیم.
احتمال ضعیف اما تهدید بسیار جدی دیگر، تغییرات جوی است که توسط بشری که کربن متصاعد می‌کند، تقویت می‌شود. اما حقیقت این است که اگر شما به‌سادگی مسیر رو به افزایش رخدادهای آب و هوایی که به غایت هزینه آور شده‌اند را بگیرید- مثل آتش‌سوزی جنگل‌ها، سیلاب‌ها، خشکسالی‌ها و مهاجرت‌هایی که به خاطر شرایط جوی صورت گرفته است- متوجه این کار عجیب و غریب بشر می‌شویم که کره زمین را به سمت گرم شدن هدایت می‌کند که اثر مخرب آن بر سیاره‌مان نه تنها از احتمال پایینی برخوردار نیست بلکه بسیار بالا هم هست.
از آنجا که شرایط جوی یک فرآیند بسیار پیچیده است- که ما به طور کامل آن را نمی‌فهمیم- و به همین خاطر تغییرات جوی برای انسان‌ها از احتمالات پایینی برخوردار هستند، یک دقیقه فرض را بر این بگذارید که رویدادهایی با شدت بالا مثل برخورد هسته‌یی کره شمالی محتمل‌تر باشد. تیم ترامپ با این تهدید یا تهدیدهای مشابه چه خواهد کرد؟
ممکن‌ترین حالت در دوره ترامپ را اسکات پرویت که مدت طولانی مشوق شرکت‌های نفتی و گازی بود و اکنون سرپرست آژانس حفاظت محیط زیست کشور است را بیان کرده که اظهار داشته احتمال ارتباط میان تخریب‌های جوی توسط بشر و توفان‌های سهمگین کاملا «بی‌معنی» است. بعد از آنکه کشور ما با دو توفان شدید با درجه 4 در یک سال و برای نخستین بار- با توجه به ثبت رکوردها- مواجه شد، او گفته بود که توفان‌ها به این علت مخرب‌تر شدند که سطح اقیانوس و آب‌های گرم اقیانوس بالاتر آمد.
این باعث تعجب من شد... اگر پرویت با سرطان مواجه شود، آیا نمی‌خواهد که برای علت‌های ممکن و راه‌حل‌های آن با دانشمندان بحث کند، چه برسد به تحقیقات؟
شیادانی مانند پرویت دوست دارند که بگویند که جو از مدت‌ها پیش از آنکه بشر خودرو داشته باشد شروع به تغییرات کرده بود پس چطور انسان‌ها می‌توانند علت تغییرات جوی باشند؟ البته آنها تنها مسوول این تغییر نیستند. جو بنا بر تغییر‌پذیری طبیعی خودش همواره تغییر می‌کند. اما این بدان معنا نیست که انسان‌ها نتوانسته‌اند این تغییرپذیر طبیعی را با گرم کردن بیشتر و بیشتر سیاره و با انجام کارهای این‌چنینی تشدید کنند. به همین خاطر است که من ترجیح می‌دهم از واژه «عجیب‌تر شدن کره زمین» استفاده کنم تا «گرم شدن کره زمین». آب و هوا در برخی نقاط گرم‌تر می‌شود اما در برخی دیگر عجیب‌تر می‌شوند. به چند ماه گذشته نگاهی بیندازید: نه تنها چندین شهر بزرگ ایالات متحده با توفان‌های شدید مواجه شدند بلکه سان‌فرانسیسکو هم با یک رکورد گرمایی مواجه شد - در روز اول سپتامبر درجه حرارت این شهر در حالی که متوسط آن 70درجه فارنهایت بود 106درجه فارنهایت شد؛ غرب کشور با آتش‌سوزی‌های زیادی که رکوردشکن شده و ناشی از خشکسالی است مواجه است؛ آسیای جنوبی هم با باران‌های موسمی خارق‌العاده‌یی مواجه بود که تقریبا 1400نفر را هم کشت.
اما چه می‌شود که اگر ما برای تغییرات مخرب جوی آماده باشیم؟ ما در کجا خواهیم بود؟ خب، ما هوای تمیزتری برای تنفس خواهیم داشت، ساختمان‌هایی با مواد و طراحی ابداعی بهتر و تمیزتر، تولید برق و سیستم حمل و نقل کارآمدتر که تمامی اینها صنایع عظیم صادراتی را در بر خواهد داشت و هزاران کالا و شغل به وجود خواهد آورد. با توجه به جمعیت رو به فزاینده جهان اگر ما می‌خواهیم هوای تمیز تنفس کنیم، خودروها و نیروگاه‌های سبزتر نیاز داریم، مهم نیست که چه اتفاقی با این جو رخ خواهد داد. ما همچنین وابستگی کمتری به دیکتاتورهای نفتی پیدا خواهیم کرد. درواقع، خیلی راحت است که بگوییم اگر ما خیلی بیش از حد برای تغییرات جوی آماده شویم اما اگر هیچ اتفاقی رخ ندهد چه باید بکنیم؛ این درست مثل این است که برای المپیک ماراتن دونده تربیت کنیم و المپیک لغو شود. شما آن موقع یک فردی را دارید که هم قوی‌تر است و هم سالم‌تر.
ترامپ اخیرا چندین مشاور سرگردان که رفتارشان باعث شرمگین شدن سریع او می‌شد را اخراج کرد. شخصی که او باید آن را اخراج کند اسکات پرویت است. پرویت باعث می‌شود که ترامپ در درازمدت شرمگین شود. اما در عوض، او و پرویت با همدیگر دارند یک دکترین جدید منافع ملی را تدوین می‌کنند. یک نفر می‌گوید زمانی که با یک تهدید احتمال کم اما شدت بالا مثل کره شمالی مواجه شویم، ایالات متحده باید پول زیادی خرج کند و اگر تهدید عملی نشد، ما مقدار زیادی فلزات قراضه و اضافی ارتش خواهیم داشت.
اما زمانی که با یک تهدیدی با احتمال بالا، شدت بالا که تغییرات جوی نام دارد مواجه شویم ما کاری نکرده‌ایم. اگر ما به هر صورت برای آن آماده باشیم - ما سالم‌تر، قوی‌تر، مولدتر و منعطف‌تر و محترم‌تر در همه جهان خواهیم بود.
اما این دکترین پرویت - ترامپ است که به‌زودی به «حماقت ترامپ» مشهور خواهد شد.
