تحریم سوختی کردستان عراق از سوی ایران
گروه انرژی|
سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌یی در بخشنامه‌یی انجمن‌های صنفی حمل‌نقل، بارگیری فرآورده‌های سوختی به اقلیم کردستان عراق تا اطلاع ثانوی ممنوع کرد.
در بخشنامه سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌یی آمده است؛ « با توجه به تحولات اخیر منطقه و اعلام مدیرکل امور مرزی و پدافند غیرعامل وزارت کشور، مقتضی است شرکت‌های حمل‌ونقل بین‌المللی و رانندگان فعال در این حوزه تا اطلاع ثانوی از بارگیری و حمل فرآورده‌های سوختی از/به اقلیم کردستان عراق خودداری گردد. لازم به ذکر است عواقب هرگونه اقدام در این زمینه متوجه شرکت مربوطه خواهد بود.» این بخشنامه چهارشنبه گذشته (5 مهرماه 96) توسط سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌یی به شرکت‌های حمل‌ونقل و فعالان این بخش ابلاغ شده است. این اقدام ایران در رسانه‌های بین‌المللی پوشش داده شد. فرانس 24 نوشت که سوخت یکی از مهم‌ترین محموله‌های صادراتی از ایران به اقلیم کردستان به حساب می‌آمده است که بیشتر در نیروگاه‌ها و وسائل نقلیه آنها مورد استفاده قرار می‌گرفت. در حالی ایران چنین تحریمی که زندگی روزانه مناطق کردنشین را مورد هدف قرار می‌دهد وضع کرده است که پیش از برگزاری رفراندوم اوضاع به شکل دیگری بود. فروردین ماه سال گذشته اخباری مبنی بر احتمال از سرگیری صادرات نفت خام اقلیم کردستان از طریق ایران مطرح شده بود. ناظم دباغ نماینده اقلیم در ایران در آن زمان در گفت‌وگو با «تعادل» عنوان کرد که حکومت مرکزی عراق موافقت خود با چنین نوعی از صادرات را بیان کرده است. کردستان پیش از این از طریق ترکیه نفت خام خود را صادر می‌کرد؛ اقدامی که ابتدا با واکنش شدید بغداد مواجه شده اما در ادامه به حالت عادی درآمد. استفاده آنکارا از خط لوله صادرات نفت اقلیم برای تحت فشار گذاشتن احزاب کرد موجود در ترکیه اما اقلیم را بر آن داشت تا مبادی صادرات نفت خام خود را افزایش داده و در نتیجه ایران نیز وارد گردونه شود. ترکیه پس از برگزاری رفراندوم در اقلیم کردستان آنها را تهدید کرد که راه فروش نفت را به روی کردها خواهد بست. با اقدام اخیر سازمان راهداری ایران در منع صادرات سوخت به اقلیم احتمال اینکه ایران بتواند گزینه‌یی برای صادرات نفت خام کردها باشد نیز به صفر رسیده است. البته از آن‌جایی که قاچاق سوخت در شرق و غرب ایران همواره وجود داشته است بعید به نظر می‌رسد که بخشنامه اخیر سازمان راهداری بتواند راه چندانی به جایی ببرد.
