پیششرط بهبود محیط کسب و کار
«زمانی که با نگاهی آسیبشناسانه به مسائل اقتصادی نگاه میکنیم متوجه میشویم که سنگ بزرگی به پای توسعه اقتصادی کشور بسته شده و آن توسعهنیافتگی فرهنگی و آموزشی است.» این جملهیی است که نایبرییس اتاق ایران در مراسم رونمایی از طرح نخستین مدرسه توسعه پایدار ایران عنوان کرد. پدرام سلطانی بر این باور است که هر قدر هم که در مسیر تولید و ایجاد ارزش افزوده تلاش کنیم تا زمانی که توسعه آموزشی نداشته باشیم، تاثیر لازم را بر توسعه نخواهیم داشت.
این فعال اقتصادی در عین حال، بهبود محیط کسبوکار را در گرو تحول نظام آموزشی میداند و میگوید: ما و اسلافمان دهههاست برای بهبود محیط کسبوکارمان تلاش میکنیم ولی از دستاوردهایمان راضی نیستیم. تا زمانی که تفکر و سطح فهممان را نسبت به توسعه تغییر ندهیم، نمیتوانیم نگاهمان به توسعه اقتصادی و بهبود محیط کسبوکار را هم متحول کنیم.
به گزارش پایگاه خبری اتاق ایران، نایبرییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در مراسم رونمایی از نخستین مدرسه توسعه پایدار ایران با اشاره به اینکه در برنامهریزی توسعه آموزشی مسیر اشتباه رفتهایم، گفت: بهطور مثال، با فضاهای آموزشی مواجه هستیم که از کیفیت لازم برخوردار نیستند. حدود یکسوم مدارس ما استاندارد نیستند. مطالعات بانک جهانی نشان میدهد که اثر تحصیلات ابتدایی بر توسعه بیش از دو برابر تحصیلات دانشگاهی است؛ این در حالی است که در کشور ما یک سوم صندلیهای دانشگاهها خالی است ولی در بسیاری از روستاهای کشور کودکان از مدرسه ابتدایی محروم هستند.
او ضمن اشاره به فعالیتهای پویش «ایران من» در حوزه مدرسهسازی در مناطق مرزی و کمتر برخوردار، اظهار کرد: در فاز اول فعالیتمان، درنظر داریم که 100 مدرسه را در نقاط کمتر برخوردار کشور احداث کنیم، که تاکنون 40 مدرسه از آنها افتتاح شده است. یکی از بحثهای دیگری که دنبال میکنیم احداث مدارس توسعه پایدار است که طرح آن به صورت پایلوت در 3 استان سیستانوبلوچستان، کردستان و کرمانشاه انجام خواهد شد.
سلطانی در بخش دیگری از سخنان خود درباره مدرسه توسعه پایدار گفت: شعار ما در احداث مدارس توسعه پایدار این است که مدرسه کانون توسعه روستایی است؛ مدرسه توسعه پایدار جایی نیست که کودکان در آن تحصیل کنند و بعد رها شوند. مدرسه اگر بخواهد در توسعه نقشی موثر ایفا کند، نباید فقط در خدمت کودکان باشد، بلکه باید تبدیل به محل رفتوآمد و گردهمایی اهالی روستا شده و به کانونی برای آموزش مهارتهای زندگی تبدیل شود.
پدرام سلطانی همچنین ویژگی دیگر مدارس توسعه پایدار را جذب مشارکت عموم ذینفعان دانست و گفت: کلیه ذینفعان اعم از دانشآموزان، والدین آنها، اهالی روستا و سازمانهای مردمنهاد باید در ساخت مدرسه توسعه پایدار مشارکت داشته باشند. کاری که در حال حاضر در مدرسه توسعه پایدار چابهار انجام میشود باعث میشود هر کسی که سهمی در ساخت مدرسه داشته باشد، نسبت به سرنوشت آن مدرسه نیز تعهد داشته باشد.
وی تاکید کرد: چنین مدرسهیی میتواند منجر به توسعه آموزشی و فرهنگی شده و در مرحله بعدی با توسعه مهارتهای فردی مسیر توسعه اقتصادی را نیز هموارتر کند. بنابراین سرمایهگذاری در توسعه آموزشی بیش از همه برای فعالان اقتصادی سودمند خواهد بود.
تعداد کودکان بازمانده از تحصیل
از سوی دیگر، مدیرکل سازمان آموزش و پرورش نیز در این مراسم با اظهار این نکته که وضعیت شاخصهای توسعه آموزشی در استان سیستانوبلوچستان مطلوب نیست، گفت: آمار مرکز برنامهریزی وزارت آموزش و پرورش در سال 1392 نشان میدهد که ما 191 هزار کودک بازمانده از تحصیل داشتیم؛ این در حالی است که هماکنون این آمار به کمتر از 71 هزار کودک رسیده است. این تجربه به ما نشان میدهد که ما میتوانیم کاری کنیم که حتی یک نفر هم خارج از کلاس نماند.
علیرضا نخعی ادامه داد: هدف ما در مدارسی که در استان ساخته میشود این است که از تدریسهای کلیشهیی فاصله بگیریم، اندیشههای دانشآموزان را بارور کرده و انسانهایی توسعهیافته تربیت کنیم که خودشان تبدیل به کارآفرین شوند.
وی در بخش دیگری از سخنانش به واگذاری توسعه آموزشی به مردم اشاره کرد و گفت: ما 762 مدرسه از 6700 مدرسه استان را به خود مردم واگذار کردهایم. فضای بسیار خوبی در استان ایجاد شده که میتواند به امر توسعه کمک بزرگی کند. نخعی همچنین اظهار کرد: امروز ما به این نتیجه رسیدهایم وقتی که دانشآموزان در مدرسه سپری میکنند، مهمترین سرمایه اقتصادی استان است.
به همین دلیل از سال قبل توسعه مدارس کارآفرین و خلاق را در دستور کار قرار دادیم تا بچهها بخشی از وقت خود را در مدرسه به فعالیت اقتصادی و تولید بپردازند.
مدیرکل سازمان نوسازی مدارس استان سیستانوبلوچستان نیز در این مراسم تاکید کرد: ما برای ساخت مدرسه نیازمند مشارکت مردم هستیم، در حالی که تلاشهای زیادی برای جذب اعتبار دولتی کردهایم و موفق هم بودهایم اما به این اعتقاد پیدا کردیم که وقتی به مردم بومی و خیرین استان رجوع کردیم، نتیجه گرفتیم.