3 شرط اصلی بقا در دنیای رقابت
مجمع جهانی اقتصاد: مردم جهان به کیفیت بیش از قیمت اهمیت می‌دهند
گروه بنگاه‌ها|
برای ایجاد ثبات پایدار بنگاه‌ها در دنیای پیچیده رقابت چه عواملی، گزاره‌های اصلی رشد محسوب می‌شوند؟ این پرسشی است که هر فعال اقتصادی برای ورود به دنیای کسب و کار به پاسخ آن احتیاج دارد.
در پاسخ به این پرسش مجمع جهانی اقتصاد (دبلیو.یی.اف) در گزارشی اعلام کرد، «مطالعات نشان می‌دهد تنها در 2 سال گذشته، جست‌وجوی عبارت «بهترین محصول» در اینترنت، 80 درصد بیشتر شده است و جست‌وجوی کلمه «بهترین» نشان می‌دهد اولویت مردم کیفیت است نه قیمت.» اما آیا چنین گزاره‌هایی برای فضای امروز تولید کشورمان به‌کار گرفته می‌شوند؟ آیا تولید‌کننده ایرانی از این واقعیت آگاه است که رمز موفقیت در تولید و صادرات مواردی است مانند انسانیت، انعطاف‌پذیری و قابلیت انطباق که از سوی مجمع جهانی اقتصاد یک ضرورت غیرقابل انکار برای رشد واحدهای تولیدی است؟
مجمع جهانی اقتصاد انسانیت، انعطاف‌پذیری و قابلیت انطباق را سه شرط اصلی بقای کسب و کارها در دنیای رقابت امروز نام برد و نوشت، ساختمان‌هایی که در مناطق زلزله‌خیز ساخته می‌شوند، اکنون می‌توانند انعطاف‌پذیرتر و سازگارتر از گذشته بنا شوند و این انعطاف‌پذیری نه ضعف، بلکه یک نقطه قوت است. مجمع جهانی اقتصاد تاکید کرد، خرده‌فروشان و کارخانه‌ها برای ارائه چنین انعطاف و قابلیت انطباقی، نیاز به سازماندهی مجدد برای رویارویی با چالش‌های ناشی از مواجهه با رفتارهای جدید مصرفکننده و نوآوری‌های فنی دارند. مجمع یاد شده با اشاره به اینکه مدل‌های اجرایی جدید باید بر همگرایی با مردم، همکاری و هدف متمرکز باشد تاکید کرد مردم اولویت هستند، زیرا کسب و کارهای موفق هرگز نیازمندی‌های مشتری را نادیده نمی‌گیرند و آنها را در راس اولویت‌های خود قرار می‌دهند. این نهاد بین‌المللی تصریح کرد، مشتریان همزمان می‌توانند نقش بخشی از نیروی کار کسب و کارها را بازی کنند و کسب و کاری که براساس خواسته‌ها، نیازها و آرزوهای مشتری بنا شده است، قادر خواهد بود فرآیندها و نوآوری‌هایی که امکان بقا در رقابت را می‌دهند، توسعه دهد. مجمع جهانی اقتصاد اعلام کرد، دانش و آگاهی مشتری‌ها درمورد اینکه چطور کالاها ساخته می‌شوند، چطور مواد خام به دست می‌آیند و شرکت‌ها از چه راهی کسب سود می‌کنند، اکنون بسیار بیشتر شده است. در این شرایط، آنها انتظار یک رابطه همکاری با شرکت‌ها را دارند که فراتر از یک رابطه خریدار- فروشنده صرف است و در چارچوب محدود معامله نمی‌گنجد. این نهاد اقتصادی ادامه داد، این بدان معنی نیست که مشتری‌ها خرید خود را محدود می‌کنند، بلکه تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که مردم در انگلیس وقت بیشتری صرف خرید برخط می‌کنند تا سرگرمی و در ژاپن وقت بیشتری صرف خرید می‌شود تا گشت و گذار در شبکه‌های اجتماعی. با این حال، مشتریان پیش از خرید، وقت بیشتری صرف تحقیق و بررسی می‌کنند و آنچه مردم در اینترنت جست‌وجو می‌کنند با گذشته فرق کرده است.
جایگاه بنگاه‌های ایرانی در رشد پایدار
توضیحی که با این مقدمات به ذهن خطور می‌کند آن است که نسبت بنگاه‌های ایرانی با ملزوماتی که مجمع جهانی اقتصاد برای توسعه کسب و کار عنوان کرده، چگونه است؟ صاحب یک واحد تولیدی در پاسخ به این پرسش می‌گوید: بنگاه‌های کوچک و متوسط عامل جذب و اشتغال بخش عظیمی از جمعیت هر جامعه است.
ایمان رضایی صاحب یک کارگاه کوچک قطعه‌سازی خودرو در البرز که به یکی از شرکت‌های بزرگ خودرو‌سازی قرارداد تامین قطعه دارد، افزود: ایجاد و حمایت از بنگاه‌های کوچک و متوسط باید یکی از اولویت‌های اساسی در برنامه‌های توسعه اقتصادی کشور و استان باشد. وی تاکید کرد: این بنگاه‌های اقتصادی با وجود اینکه به سرمایه‌گذاری کمتری نیاز دارند بازدهی بیشتری داشته و در ایجاد اشتغال، ایجاد بستر مناسب برای نوآوری و اختراعات و افزایش صادرات نقش مهمی دارند. این فعال اقتصادی می‌گوید: در ایران وجود یک واحد صنفی به‌ازای هر 35 نفر است در حالی که در تمام دنیا به جای هر 230 نفر یک واحد صنفی وجود دارد و این‌گونه افزایش افسارگسیخته و تعدد واحدهای صنفی به نفع اصناف و مصرفکننده نیست.
مصایب تولید در ایران
صاحب یک واحد صنفی دیگر که در زمینه تولید پوشاک زنانه فعال است به «تعادل» گفت: شرکت‌ها و بنگاه‌های کوچک و متوسط از سه ویژگی کیفی وحدت مالکیت و مدیریت، مالکیت فردی و خانوادگی و استقلال از سایر بنگاه‌ها برخوردارند.
سمیرا غلامی‌زاده در ادامه بر ضرورت برنامه‌ریزی و مدیریت کلان واحدهای صنفی در کشور تاکید کرد و افزود: ایجاد فضای مناسب برای کمک به رشد و توسعه واحدهای صنفی یکی از مسوولیت‌های اصلی دولتمردان است. این در حالی است که مثلا در صنف ما که در بخش پوشاک است نه تنها حمایتی از بنگاه‌های داخلی نمی‌شود بلکه در برخی موارد در مسیر رشد آنها نیز سنگ‌اندازی می‌شود. او بیان داشت: ورود پوشاک چینی یکی از آسیب‌هایی است که کسب و کار ما را با مشکل مواجه کرده، اما مسوولان نه تنها جلوی واردات بی‌رویه این محصولات را نمی‌گیرند، بلکه در مواردی به تولیدکنندگان پیشنهاد می‌کنند به جای تولید به واردات پوشاک بپردازند. حالا شما تصور کنید در یک چنین شرایطی آیا می‌توان نسبت به آینده تولید پوشاک امیدوار بود. البته مسوولان در ظاهر عنوان می‌کنند که ساختار ویژه اصناف کشور که یکی از نمودهای عینی جامعه مدنی است، می‌تواند تاثیر فراوانی در فرآیند رشد و توسعه اجتماعی داشته باشد، اما در باطن به تصمیماتی که کمکی به تولید نمی‌کند، اقدام می‌کنند.
این فعال اقتصادی ادامه می‌دهد: اصناف و واحدهای اقتصادی کوچک به‌عنوان یکی از ارکان اساسی اقتصاد کشور نقش بسزایی در توسعه صنعتی و تجاری و نیز ایجاد اشتغال مولد در کشور دارند.
او تصریح کرد: پراکندگی وسیع و حضور موثر واحدهای صنفی در سطح شهرها و روستاها با توجه به اینکه هزینه ایجاد، تجهیز و مدیریت واحدهای صنفی با کارکرد مورد انتظار از آنها به مراتب کمتر از سرمایه‌گذاری در راه‌اندازی واحدهای بزرگ اقتصادی است از طریق هدایت سرمایه‌های کوچک، می‌تواند زمینه‌ساز توسعه اقتصادی مناطق مختلف کشور شود.
غلامی‌زاده اذعان داشت: ما تلاش می‌کنیم تا در همین شرایط نامناسب اقتصادی نیز چراغ واحد تولیدمان را روشن نگه داریم، اما در برخی موارد این‌قدر مشکلات تلنبار می‌شود که آدم فکر می‌کند کل کار را رها کند و پولش را در بانکی بگذارد و سودش را بگیرد و این همه مشکل را تحمل نکند.
مجموعه اظهارنظرها نشان می‌دهد که اقتصاد ایران برای رسیدن به جایگاه قابل‌قبول در تولید و صادرات چاره‌یی جز ارتقای کیفی محصولات و ایجاد یک فضای رقابتی تخصصی در داخل ندارد. اگر انسانیت، انعطاف‌پذیری و قابلیت انطباق را به‌عنوان یک مثلث تاثیرگذار برای رشد فضای کسب و کار فرض کنیم در آن صورت باید اعتراف کنیم که بنگاه‌های ایرانی هنوز تا مرحله رسیدن به جایگاه مطلوب راه درازی در پیش دارند که طی سال‌های آینده باید پیموده شود.
