ترور منصور

یکم بهمن 1343 «حسنعلی منصور» نخست‌وزیر در مقابل مجلس شورای ملی هدف تیراندازی «محمد بخارایی» عضو جمعیت فداییان اسلام قرار گرفت و به بیمارستان انتقال داده شد.

صبح روز حادثه نمایندگان مجلس شورای ملی، منتظر ورود حسنعلی منصور بودند که قرار بود پس از لایحه حقارت‌بار «کاپیتولاسیون» لایحه دیگری را درباره قرارداد مشترک نفت با خارجیان تسلیم مجلس کند. این قرارداد درباره ایجاد کنسرسیومی با پنج شرکت خارجی (از جمله شرکت نفت انگلیس) برای مشارکت در انجام عملیات اکتشاف در حوزه‌های نفت ایران و بهره‌برداری و فروش مشترک از منابع نفتی تنظیم شده بود و شاه اصرار داشت همان روز به تصویب کلی مجلس برسد. حدود ساعت 10صبح اتومبیل سیاه رنگ نخست‌وزیری همراه با اسکورت محافظان جلو در کوچک قسمت غربی مجلس توقف کرد و منصور هنگام ورود به ساختمان مجلس با شلیک دو گلوله ضارب (محمد بخارایی 28ساله) نقش زمین شد. حسنعلی منصور که پس از اصابت گلوله‌ها بر زمین افتاده و سرش هم صدمه دیده بود، به بیمارستان پارس واقع در خیابان فرانسه منتقل شد و تحت معالجه قرار گرفت.

به گزارش پلیس محمد بخارایی، رضا صفارهرندی و مرتضی نیک‌نژاد (هر سه مسلح) در محل کمین کرده بودند که دو تیر شلیک شده بخارایی به گردن و شکم منصور خورده و پنج گلوله نیک‌نژاد هم به ناودان ساختمان و ماشین اسکورت اصابت کرده و سه گلوله دیگر هم هوایی شلیک شده بود. نیک‌نژاد در بازجویی گفته بود با این تیراندازی می‌خواستم توجه ماموران را از محمد بخارایی منحرف کنم. در پی عملیات پلیس جمعی از اعضای فداییان اسلام دستگیر و محاکمه شدند که سرانجام سحرگاه روز 26 خردادماه 44، چهار نفر از محکومان (محمد بخارایی، رضا صفارهرندی، مرتضی نیک‌نژاد و صادق امانی) در میدان تیر حشمتیه تیرباران شدند. شایعات متعدد درباره نقش افراد مختلف در ترور منصور، کوتاهی یا عمد وزیر بهداری و تیم پزشکی هنگام عمل جراحی منصور که منجر به خونریزی هنگام عمل جراحی و مرگ او شد و... برای همیشه ترور نخست‌وزیر مورد تایید شاه را در ابهام قرار داد.