چرا غول نفتی در خاورمیانه می‌ماند؟
گروه انرژی|
با وجود توجه دیگر غول‌های نفتی به امریکا، توتال همچنان به آینده نفت خاورمیانه امیدوار است.
به گزارش بلومبرگ، مدیر توتال پاتریک پویانه به جنگندگی مشهور است؛ از همین‌رو تعجبی ندارد که نگاه وی به مساله ریسک با دیگران متفاوت باشد.
غول نفتی فرانسه، توتال نخستین شرکت نفتی بود که با برداشته شدن تحریم‌ها قراردادی را با ایران به امضا رساند، همچنین در ابوظبی و قطر پروژه‌های جدید نفتی را شروع کرده است. پویانه همچنین قرارداد 450میلیون دلار هفته پیش شرکت تحت مدیریتش با لیبی را «یکی از بهترین معاملات» خواند. اشاره او به گرفتن حق استخراج بزرگ‌ترین میدان نفتی لیبی از شرکت ماراتن اویل کرپ است. توتال در حالی تجارت خود در خاورمیانه و شمال آفریقا را گسترش می‌دهد که بعضی از بزرگ‌ترین رقبای این شرکت با توجه به ثبات سیاسی و امنیتی امریکا نگاه خود را معطوف به نفت شیل در این کشور کرده‌اند.
در مصاحبه‌یی با بلومبرگ در هیوستون مدیرعامل غول نفتی فرانسوی گفت که ما برای پذیرفتن ریسک آماده‌ایم. در واقع توتال در منطقه‌یی سرمایه‌گذاری می‌کند که سال‌ها برای این شرکت نفتی درآمد‌زا بوده است. پویانه به‌دنبال ارزان‌ترین بشکه‌های نفت در خاورمیانه و آفریقاست و در حال کسب سود در کشورهایی است که جنگ و ناامنی دیگر شرکت‌های نفتی را از سرمایه‌گذاری منصرف کرده است.
بلومبرگ در گزارش خود این رویکرد توتال را به قمار تشبیه کرده است. در لیبی توتال منطقه‌یی را برای عملیات استخراج در دست گرفته که خطر امنیتی بالایی ندارد و حمله‌های زیادی را تجربه نکرده است. در ایران فعالیت توتال در سایه تمدید الغای تحریم‌ها توسط ترامپ در حال ادامه است. همچنین با سرمایه‌گذاری در دو کشور قطر و امارات، توتال خطر درگیری در مخاصمه دیپلماتیک کنونی میان دو کشور را به جان خریده است.
پویانه در این مورد به بلومبرگ گفت: «ما ساده نیستیم، البته که کار در لیبی خطرناک است. اما دسترسی به امتیاز این میدان که منابع بسیاری دارد، سرمایه‌گذاری بسیار خوبی برای آینده است.»
در سال 2015 توتال در امتیاز 40سال برداشت از بزرگ‌ترین میدان نفتی واقع در خشکی‌های ابوظبی شریک شد. این در حالی بود که رویال‌داچ‌شل و اگزون‌موبیل که سال‌هاست در این کشور حضور دارند از فرصت همکاری در این میدان نفتی چشم‌پوشی کردند. در سال بعد توتال موفق شد تا با کنار زدن رقبایی چون شل در بزرگ‌ترین میدان نفتی قطر جای شرکت ای‌پی مولر-مائرسک را بگیرد. توتال در حال حاضر مشتاق است تا فعالیت خود را در آب‌های اطراف ابوظبی نیز شروع کند.
هلیما کرافت سیاست‌گذار در شرکت آر‌بی‌سی کاپیتال و تحلیلگر سابق آژانس اطلاعات مرکزی امریکا، سی‌آی‌ای در گفت‌وگو با بلومبرگ در هیوستون در این باره گفت: «پویانه ریسک‌پذیری بالایی دارد. مثلا سرمایه‌گذاری شرکتش در لیبی را ببینید. در لیبی مجادلات مسلحانه بسیاری بین گروه‌های شبه‌نظامی در حال وقوع است. داعش نیز در این کشور فعالیت پررنگی دارد.»
شاید بخشی از استدلال پویانه در مورد سرمایه‌گذاری در مناطق پرخطر و ناآرام به نحوه نگاه توتال به آینده مصرف نفت برگردد. در حالی که پیش‌بینی‌های شل و بی‌پی حاکی از کاهش و سکون مصرف سوخت تا دهه 2030 است، برآورد توتال از تقاضای نفت صعودی حکایت می‌کند.
موفقیت‌های چشمگیر توتال و همتایان اروپایی آن را می‌توان به دسترسی این شرکت‌ها به منابع نفتی عظیم و ارزان آفریقا و خاورمیانه نسبت داد. با این همه پیشرفت فناوری قفل نفت نهفته در سنگ‌های شیل امریکا را گشود تا صورت انرژی در یک دهه اخیر در سطح جهان دگرگون شود. سرعت تغییرات، غول‌های نفتی را غافلگیر کرده است. بسیاری از شرکت‌ها مانند شل عزم خود را جزم کرده‌اند که از سیر وقایع عقب نیفتند. پویانه اما عقیده ندارد که توتال باید دارایی‌های خود از حوضچه‌های نفتی شیل را گسترش دهد. وی گفته که نفت خاورمیانه قابلیت استخراج با بهای ارزان و 5 دلار در ازای هر بشکه را دارد. این در حالی است که بهای حق استخراج در حوضچه نفتی پرمین که بزرگ‌ترین میدان نفتی شیل در امریکاست، با افزایش تولید اوج گرفته است.
ماراتن اویل کرپ که سابق بر این در لیبی فعال بود، اعلام کرد که می‌خواهد خود را از ریسک لیبی خلاص و در نفت شیل امریکا سرمایه‌گذاری کند. پویانه اظهار می‌کند که همین مساله باعث شد تا توتال مسیر ساده‌تری برای متقاعد کردن آنها به فروش را طی کند. پویانه به بلومبرگ گفت: «توتال نیازی به سرمایه‌گذاری در شیل نمی‌بیند، چرا که منابع نفتی این شرکت می‌تواند در برابر تغییرات قیمت انعطاف‌پذیری خوبی نشان دهد. البته در امریکا هم ریسک کم نیست.» رییس شرکت نفتی توتال برای روشن کردن نکته خود به «پیچیدگی مسائل حقوقی در امریکا» اشاره کرد و همچنین گفت: «در دنیا، انواع و اقسام ریسک وجود دارد. چیزی که وجود ندارد جای آرام و بدون مشکل است.»
