بی‌مهری‌هایی به «علاف‌خانه» کرمانشاه
«علاف‌خانه» بخشی از بازار بزرگ کرمانشاه است که به دلیل بی‌توجهی مسوولان رو به تخریب است. علاف‌خانه را محدوده‌یی از محوطه بازار بزرگ کرمانشاه در خیابان جوان‌شیر می‌نامند که این روزها به «آخر تاریکه بازار» یا «بازار پارچه‌فروش‌ها» نیز معروف است. قدمت این محدوده که در قدیم محل فروش جو، گندم و بُنشن- حبوبات- بوده به ۱۱۰تا ۱۵۰سال پیش برمی‌گردد اما به دلیل بی‌توجهی آسیب‌های زیادی دیده و می‌توان گفت درحال تخریب است. ساکنان قدیمی محوطه را علاف‌خانه می‌گویند، محوطه‌یی که ساختار معماری آن به وضوح کاروانسرا بودن آن را در گذشته نشان می‌دهد و علاوه بر اسکان موقت، محلی برای داد و ستد ارزاق(جو و گندم و بنشن) به شمار می‌آمده است، قسمتی از علاف‌خانه طاق‌دار و سرپوشیده است و بخشی از آن رو باز اما همچنان شکل قدیمی خود را حفظ کرده است. هر چند ثریا باباخانی، معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کرمانشاه در بهمن سال ۱۳۸۶ از پایان عملیات مرمت و بازسازی علاف‌خانه با صرف ۲۵۰میلیون ریال اعتبار خبر داده بود اما امروز اتاقک‌های علاف‌خانه به انبار زباله بدل شده و رو به فراموشی می‌روند. در گذشته‌یی نه چندان دور به غیر از دادوستد بخشی از فعالیت‌های تولیدی نیز در بازار علاف‌خانه انجام می‌شد ولی با گذشت زمان تعداد تولیدکنندگان آن که بیشتر صنعت‌گران بودند، کاهش یافت و امروز جز بنای رو به ویرانی چیزی در آن نمی‌توان دید. هر چند امروز سکوت در «علاف‌خانه» حرف اول را می‌زند اما با نگاهی سطحی به فضای داخلی محوطه علاف‌خانه و بخش‌های مرمت شده این کاروانسرا می‌توان به بی‌توجهی‌ای که بعد از مرمت نسبت به این بخش تاریخی شده، پی برد.
