خانواده‌های تک‌نفره اروپایی

گروه‌ گوناگون|

 در دنیای امروز، تحولات گسترده‌یی در زندگی اجتماعی رخ داده و نتیجه این تحولات، تغییر بسیاری از باورها و عقایدی بوده که ریشه در تاریخ و فرهنگ حاکم بر جوامع داشته است. بسیاری از رفتارهایی که پیش از این ناهنجار شناخته می‌شد، امروزه به عنوان حق طبیعی افراد شناخته می‌شود. از مهم‌ترین تغییراتی که در سبک زندگی جوامع مختلف ایجاد شده، استقلال فرزندان است؛ پیش از این، زندگی در قالب خانواده‌های بزرگ رواج بیشتری داشت. همچنین، فرزندان پسر در بزرگسالی، معمولا شغل پدران خود را در پیش می‌گرفتند اما در جامعه امروز، جوان‌ها تمایل بیشتری به استقلال از خانواده‌ها دارند. این استقلال نه‌تنها در انتخاب شغل و تصمیم‌های مهم زندگی آنها دیده می‌شود بلکه در بسیاری از جوامع، جوانان در سنین مشخصی از خانواده خود جدا شده و به‌تنهایی زندگی می‌کنند. به گفته بسیاری از تحلیلگران، هنجارهای فرهنگی در تعیین سطح دلبستگی بین والدین و کودکان، نقش مهمی ایفا می‌کند. براین اساس، ممکن است که استقلال فرزندان در برخی فرهنگ‌ها رایج بوده و در برخی فرهنگ‌ها نیز دلبستگی و پایبندی به خانواده‌ها رواج داشته باشد. البته، شرایط اقتصادی نیز تاثیر بسیار مهمی بر توانایی استقلال فرزندان از خانواده‌ها دارد. تازه‌ترین داده‌های یورواستات، به بررسی متوسط سن جدایی فرزندان از والدین خود در کشورهای اروپایی پرداخته است. آنطور که در این بررسی‌ها گفته شده، میانگین سن استقلال فرزندان از والدین، در کشورهایی مانند مونته‌نگرو، کرواسی و اسلواکی، حدود 30 تا 32 سال اعلام شده است. از آنجا که هر 3 کشور، پس از جنگ جهانی اول و دوم مستقل شدند، به‌نظر می‌رسد هرچند که در میان کشورهای در حال توسعه هستند، اما شرایط اقتصادی موجود، وابستگی فرزندان را به خانواده‌ها همچنان حفظ کرده است. از طرفی، این آمار نشان می‌دهد که در میان جوانان کشورهای جنوب اروپا، تمایل بیشتری برای زندگی با والدین وجود دارد که این می‌تواند ارتباط مستقیم با فرهنگ آنها داشته باشد.  طبق این گزارش، متوسط سن جداشدن فرزندان از خانه والدین در ایتالیا، حدود 30 سال اعلام شده است. آنطور که گفته شده، در میان کشورهای اروپایی، ایتالیایی‌ها، بسیار به زندگی خانواده پایبند هستند. در گذشته، خانواده‌ها معمولا پرجمعیت بوده و کنار هم زندگی می‌کردند اما امروزه، خانواده‌ها کوچک‌تر شده و سن ازدواج افزایش یافته است. با این‌حال، حتی فرزندانی که جدا از خانواده‌ خود زندگی می‌کنند، زمان زیادی با والدین خود می‌گذرانند و رابطه صمیمانه‌یی با آنها دارند. جوانان یونان و اسپانیا نیز به‌طور متوسط تا 29 سالگی، در کنار والدین خود زندگی می‌کنند. آنطور که در بسیاری از گزارش‌ها گفته شده، در سال‌های اخیر، حتی در صورت تمایل فرزندان به مستقل شدن از خانواده‌ها، بحران‌های اقتصادی، چالش‌های بسیاری سر راه آنها قرار می‌دهد. طبق تحقیقات یورواستات، در لهستان و ایرلند، متوسط سن فرزندانی که از خانه‌ والدین خود جدا شده و مستقل زندگی می‌کنند، حدود 26 تا 27 سال اعلام شده است. این متوسط سنی، در بریتانیا، فرانسه، آلمان و هلند به 23 تا 24 سال می‌رسد. این آمار در حالی اعلام شده، که طبق بسیاری از گزارش‌های منتشرشده، فروپاشی اخلاقی و بحران‌های اجتماعی، بسیاری از جوانان را در بریتانیا، به زندگی‌های مشترک بدون ازدواج و تعهد نداشتن به خانواده سوق داده است.

آنطور که گفته شده، فروپاشی پیوندهای خانوادگی هزینه قابل توجهی را به جامعه تحمیل می‌کند. واضح است هنگامی که تعداد خانواده‌های کمتری دچار فروپاشی شوند، تقاضای خدمات بهداشتی، خدمات اجتماعی، شمار کودکان بی‌سرپرست، شمار افراد بی‌خانمان، اعتیاد به مواد مخدر، جرایم، رفتارهای ضداجتماعی، میزان افت تحصیلی دانش‌آموزان و... کاهش خواهد یافت و این امر موجب کاهش هزینه‌ها در جامعه می‌شود. براین اساس، با توجه به پایین آمدن سن استقلال جوانان از خانواده‌ها، برخی کشورها مانند فرانسه، آلمان و سوئد، در تلاش هستند تا طرح‌هایی جهت حمایت از کانون خانواده‌ ارائه کنند. این در حالی است که پایین‌ترین میانگین سن جدایی فرزندان از خانه والدین، در سوئد، دانمارک و فنلاند حدود 21 سال اعلام شده است.