بازار را نبازیم

مهر|

معاون کل اسبق سازمان توسعه تجارت ایران گفت: نباید به بهانه خروج امریکا از برجام، بازار را به کشورهایی مثل ترکیه که صرفا به دنبال تسخیر بازارهای ایران هستند، ببازیم.

کیومرث فتح‌الله‌ کرمانشاهی با اشاره به سرمایه‌گذاری‌های سودآور در ایران برای ترک‌ها و حذف تولیدکنندگان ایرانی مشابه از گردونه رقابت گفت: سرمایه‌گذاری در مورد هر کالا و خدمات در هر کشوری باید با لحاظ منافع طرفین و به صورت برد- برد صورت پذیرد؛ اما اینکه به دلایل مشکلات ناشی از عدم اجرای کامل برجام و محدودیت‌های ارزی و عدم امکان نقل و انتقال و جابه‌جایی ارز، شرایط جذب سرمایه‌گذاری مهیا نیست، نباید با هر شرایط و با هر قیمتی ورود شرکت‌های خارجی ازجمله ترک‌ها را در زمینه‌هایی که توان تولید داخلی را تهدید می‌کنند، تسهیل کرد.

او افزود: به خصوص در سال حمایت از کالای ایرانی و لزوم تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی، بازار به راحتی نباید در اختیار ترک‌ها قرار گیرد مگر در شرایط برابر؛ به این معنا که اگر در زمینه اقتصادی، امتیازی به طرف مقابل می‌دهیم در قبال دریافت امتیازی متقابل و برابر باشد.

فتح‌الله‌ کرمانشاهی معتقد است: اینکه اروپایی‌ها به بهانه محدودیت‌های تجاری صرفا دنبال منافع خود از طریق توسعه میادین نفت و گاز و صنایع سنگین مثل فولاد و خودرو باشند و مثل توتال با عقد قرارداد IPC وارد و با تهدید ترامپ خارج شوند و ترک‌ها صرفا به دنبال به تسخیر درآوردن بازاری مثل پوشاک ایران باشند تا صنایع داخلی را زمین‌گیر کنند، این بدان معنی است که در مورد حمایت از صنایع داخلی و اقتصاد مقاومتی فقط شعار می‌دهیم و به فکر تامین منافع ملی نیستیم.

کرمانشاهی گفت: ایران با قرار گرفتن بر سر چهارراه عالم از موقعیت ژئوپلیتیک برخوردار و ظرفیت‌های بسیار خوب منطقه‌یی در همه حوزه‌های صنعت، معدن، کشاورزی و خدمات دارد و با مشارکت خارجی‌ها ازجمله ترک‌ها می‌توان در ظرفیت خالی صنایع داخلی به صورت برد- برد و با تامین منافع ملی طرفین کار را پیش برد.

او اظهار کرد: بنابراین باید با مشارکت طرف‌های خارجی به خصوص از طریق شرکت‌های کوچک و متوسط به دنبال همکاری مشترک باشیم و اولویت با ایجاد اشتغال، ارتقای تکنولوژی و دانش فنی، ایجاد ارزش افزوده و ارزآوری بیشتر از طریق تکمیل ظرفیت‌های خالی، ارتقای کیفی، توسعه بسته‌بندی و برند‌سازی، بازاریابی و توسعه صادرات باشد. کرمانشاهی گفت: تعجیل جهت عقد قرارداد با طرف‌های خارجی بدون لحاظ کردن منافع ملی بیشتر جنبه تبلیغات و نمایش دارد تا تامین منافع کشور را به دنبال داشته باشد.