توصیه امام خمینی(ره) به جوانان نسبت به تحقیق درباره حقایق اسلام
نهضت امام خمینی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی در سایه توکل و حمایت الهی، رهبری حکیمانه امام و وحدت و همدلی مردم کشور روی داد، انقلابی که می‌توان آن را معجزه نامید چراکه با هیچ یک از انقلاب‌های مردمی قابل مقایسه نبوده و نیست. مسلما پس از پیروزی در همه انقلاب‌ها، دغدغه‌هایی وجود دارد که این در حکومت‌های دینی دوچندان شده و برای شخصیت بزرگی مانند پیر جماران که از درایت و تیزبینی خاصی برخوردار بودند به مراتب بیشتر و بیشتر. ایشان در سخنرانی‌ها و پیام‌های مختلف به این نگرانی‌های خود اشاره کرده‌اند که در آستانه بیست و نهمین سالروز رحلت آن بزرگوار و قرار گرفتن در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی به تناوب بخش‌هایی از این دغدغه‌ها را در اختیار مخاطبان قرار می‌دهیم.
آشنایی با مکتب حیات‌بخش اسلام و دوری از مکاتب خودساخته و انحرافی از دیگر دغدغه‌های بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی بود که جوانان را به تحقیق در این زمینه دعوت می‌کردند. ایشان در بخشی از پیام خود خطاب به دانشجویان مسلمان مقیم خارج از کشور آورده‌اند:
«عوامل و ایادى استعمار که مى‌‌دانند با آشنایى ملت‌ها به خصوص نسل جوان تحصیلکرده به اصول مقدسه اسلام، سقوط و نابودى استعمارگران و قطع دست آنان از منافع ملت‌ها و کشورهاى استعمار شده قطعى خواهد بود به کارشکنى پرداخته و می‌کوشند که با سمپاشی‌ها و مشوب کردن اذهان و افکار جوانان از جلوه‌‌گر شدن چهره تابناک اسلام جلوگیرى کنند و با عناوین فریبنده و مکتب‌هاى رنگارنگ، جوانان ما را منحرف کنند. بر شما جوانان مسلمان لازم است که در تحقیق و بررسى حقایق اسلام در زمینه‌‌هاى سیاسى، اقتصادى، اجتماعى و... اصالت‌هاى اسلامى را در نظر گرفته و امتیازاتى که اسلام را از همه مکاتب دیگر جدا مىکند، فراموش نکنید. مبادا قرآن مقدس و آیین نجاتبخش اسلام را با مکتب‌هاى غلط و منحرف‌کننده‌یى که از فکر بشر تراوش کرده است، خلط نمایید.
باید توجه داشته باشید تا روزى که ملت اسلام پایبند این مکتب‌هاى استعمارى است یا قوانین الهى را با آن مقایسه مىکند و در کنار هم قرار می‌دهد، روى آسایش و آزادى نخواهند دید. این مکتب‌هایى که از چپ و راست به ملت اسلام عرضه مى‌‌شود فقط براى گمراهى و انحراف آنان است و مى‌‌خواهند مسلمانان را براى همیشه خوار و ذلیل و عقب مانده و اسیر نگه دارند و از تعالیم آزادیبخش قرآن کریم دور کنند».
صحیفه امام؛ ج 2، ص 437-438
