کشوری در تاریکی
گروه گوناگون|
درحالی که سایر مناطق جهان در چند دهه گذشته پیشرفتهای بسیاری در زمینه تکنولوژی داشتهاند، کرهشمالی به معنای واقعی کلمه در تاریکی مانده است. آن طور که در تصاویر هوایی کرهشمالی نشان داده شده، نیمی از شبهجزیره کره در تاریکی قرار دارد که این موضوع نشاندهنده دسترسی محدود این منطقه به برق است. همچنین گفته شده با وجود آنکه رهبر کرهشمالی تحصیلات خود را در کشورهای اروپایی گذرانده و با تکنولوژیهای روز دنیا آشنایی داشته اما نتوانسته تغییری در وضعیت معیشت مردم خود ایجاد کند. آن طور که در بسیاری از گزارشها گفته شده با وجود مشکلات گسترده اقتصادی در این کشور و نگرانیهای جوامع جهانی، کرهشمالی همچنان محدودیتهای امنیتی بسیاری برای شهروندان خود ایجاد میکند.
همزمان با دیدار رهبر کرهشمالی و دونالد ترامپ در گزارشهایی به بررسی میزان دسترسی مردم دو کشور به وسایل ارتباط جمعی پرداخته شده است. آن طور که در این بررسی گفته شده، نخستین و مهمترین وسیله ارتباط جمعی که امریکاییها به آن دسترسی پیدا کردند، رادیو بود که تقریبا از سال 1922 در اختیار شهروندان امریکایی قرار گرفت. این درحالی است که مردم کرهشمالی از سال 1997 میتوانستند از رادیو استفاده کنند که طبق گزارشها با محدودیت شبکههای رادیویی و دسترسی به آن روبهرو بودند.
در بسیاری از گزارشها گفته شده که تلویزیون کرهشمالی کاملا در اختیار حکومت بوده و تصویر بسیار محدودی از واقعیات کشور و زندگی روزمره مردم منتشر میکند. با وجود این محدودیتها، شهروندان کرهشمالی از سال 2000 به تلویزیون دسترسی پیدا کردند. این درحالی است که در امریکا از سال 1948 تلویزیون در اختیار شهروندان قرار گرفت. آن طور که در گزارشها گفته شده، تلویزیونها پیش از فروش بر ایستگاههای داخل کشور تنظیم میشوند و پلیس به طور مرتب خانهها را بازرسی میکند تا اطمینان حاصل کنند که تنظیمات تلویزیون تغییر نکرده است. همچنین گفته شده که در اختیار داشتن دیویدیهای بدون مجوز در کرهشمالی غیرقانونی بوده و در صورت اطلاع پلیس، پیگرد قانونی داشته و به مجازات محکومین منتهی میشود. آن طور که گفته شده از سال 2004 مردم کرهشمالی امکان استفاده از دیویدیهای مورد تایید دولت را پیدا کرده بودند. این درحالی است که استفاده از دیویدی از سال 1997 در امریکا فراگیر شده بود.
هر چند که از سال 2004 مانند بسیاری از کشورهای درحال توسعه، کرهشمالی نیز به استفاده از تلفنهای همراه روی آورده اما امکان برقراری تماسهای تلفنی بینالمللی را در اختیار مشترکان قرار نمیدهد. همچنین گزارشها خبر از فعالیت تنها دو اپراتور تلفن همراه در کشور میدهد. این درحالی است که در امریکا از سال 1983 تلفنهای همراه در اختیار شهروندان قرار گرفت.
گزارشها نشان میدهد که شهروندان کرهشمالی هم از کامپیوتر استفاده میکنند اما این امکان در اختیار طبقه ثروتمند این کشور قرار دارد؛ مثلا دانشجویانی که شانس تحصیل در دانشگاه
پیونگیانگ را دارند. در کافینتها و مدارس نیز امکان دسترسی به کامپیوتر وجود دارد ولی استفاده از آنها به شدت کنترل میشود. بر این اساس واضح است که برای استفاده از کامپیوترهای شخصی، لپتاپ و تبلتها نیز محدودیتهای بسیاری وجود دارد.
آنطور که گفته شده مردم کرهشمالی از سال 2008 با لپتاپ آشنا شدند اما لپتاپهایی که بیشتر شبیه وسیله بازی بود. این کامپیوترهای شخصی از امکان اتصال وایفای و بلوتوث برخوردار نبوده و بسیاری از شهروندان کره شمالی استطاعت خرید آن را ندارند.
نکته قابل توجه در گسترش تکنولوژی در کرهشمالی، ممنوعیت یواسبی در این کشور است. آن طور که گفته شده مردم کرهشمالی از سال 2011 به یواسبی دسترسی پیدا کردند که این دسترسی درحالی است که این ابزار فناوری در این کشور، قاچاق به حساب میآید. آن طور که گفته شده اکثر فلشها از چین برای ردوبدل کردن غیرقانونی ویدیو و اخبار وارد شده و استفاده میشود.
آن طور که در پایان این گزارش گفته شده، اینترنت به همان شکل شناخته شده در کره شمالی وجود دارد اما دسترسی به آن بسیار محدود است و تنها در اختیار افراد خارجی یا گروه خاصی از شهروندان قرار دارد. اکثر مردم به اینترنت داخلی کره شمالی دسترسی دارند که کاملا از دنیای خارج تفکیک شده است.