۶ بیمه‌گر از میان ۳۰ شرکت اجازه پذیرش بیمه اتکایی دارند
گروه بانک وبیمه| احسان شمشیری|
بیمه مرکزی ایران به عنوان ناظر و بیمه اتکایی صنعت بیمه ایران، آخرین وضعیت ظرفیت مجاز نگهداری ریسک و سقف بیمه اتکایی داخلی مجاز برای شرکتهای بیمه در این کشور را اعلام کرد.
به گزارش تعادل، ایشانشورنس ریویو اعلام کرد: علاوه بر بیمه مرکزی، ۶ بیمه‌گر از میان ۳۰ شرکت بیمه در ایران اجازه پذیرش بیمه اتکایی داشته و تنها بیمه گران اتکایی اختصاصی در کشور، شرکت بیمه اتکایی امین و شرکت بیمه اتکایی ایرانیان هستند
. شرکت بیمه ایران، تنها بیمه‌گر کاملا دولتی، اجازه پذیرش بیشترین پوشش بیمه اتکایی با سقف 800 میلیارد تومان معادل 206 میلیون دلار را دریافت نمود.
پس از بیمه ایران، بیمه پاسارگاد با سقف بیمه اتکایی63 میلیارد تومان (۱۴٫۸۰ میلیون دلار)، بیمه ملت با 55.8 میلیارد تومان معادل 12.30 میلیون دلار و ایران معین با ۳۹ میلیارد تومان معادل 9 میلیون دلار قرار دارند. به عبارت دیگر، چهار شرکت بیمه ایران، پاسارگاد، ملت و ایران معین 260 میلیون دلار ظرفیت بیمه اتکایی دارند.
از لحاظ ظرفیت مجاز نگهداری ریسک، شرکت بیمه ایران با ظرفیت بیش از یک هزار و 700 میلیارد تومان معادل 413 میلیون دلار باز در صدر قرار می‌گیرد و پس از آن، بیمه‌گر دولتی البرز و شرکت بیمه آسیا به ترتیب با 270 میلیارد تومان معادل 63میلیون دلار و 240 میلیارد تومان معادل 57 میلیون دلار در رتبه‌های بعدی قرار می‌گیرند. شرکتهای خصوصی پارسیان و دانا که جزو پنج شرکت برتر شناخته شده‌اند نیز به ترتیب 201 میلیارد تومان و 200 میلیارد تومان مجاز به نگهداری ریسک هستند. که روی هم 2600 میلیارد تومان ظرفیت مجاز نگهداری ریسک دارند.
ناظر بیمه در ایران به بیمه گران توصیه کرده تا هنگام تخصیص ظرفیت نگهداری ریسک، به رتبه‌بندی بیمه مرکزی نسبت به توان مالی شرکت‌ها توجه داشته باشند.
برای اینکه شرکتهای بیمه‌یی بتوانند به فعالیت بیمه‌گری خود ادامه دهند و بتوانند به تعهدات خود در قبال پوشش‌های پذیرفته شده و بیمه‌گذاران عمل کنند باید برنامه‌های مشخصی برای مدیریت ریسک فعالیت‌های بیمه‌گری خود، داشته باشند. نهادهای ناظر در کشورهای مختلف، اقدام به ایجاد محدودیت‌هایی برای پذیرش ریسک، در شرکتهای بیمه‌یی می‌کند. به این صورت که نهاد ناظر با در نظر گرفتن معیارهای مشخصی اقدام به تعیین سقف مجازی برای پذیرش هر ریسک (بیمه‌نامه) می‌کند. این سقف مجاز همان ظرفیت نگهداری در شرکتهای بیمه است.
تعیین این سقف اصولا باید بر اساس سرمایه و ذخایر آزاد (Free Reserves) شرکت باشد که در ادامه در خصوص مفهوم آن، اهمیت و نحوه محاسبه‌اش بحث می‌شود. ظرفیت نگهداری در شرکتهای بیمه عبارت است از میزانی از ریسک و متناسب با توان مالی شرکت که شرکت بیمه می‌تواند در هر رشته، در هر بازار و در هر منطقه قبول کند. به عبارتی ظرفیت نگهداری مشخص می‌کند که شرکت بیمه در هر ریسک (بیمه‌نامه) چه میزان از ارزش موضوع بیمه را می‌تواند نزد
خود نگهداری و بقیه آن را باید به شرکتهای واجد شرایط اتکایی کند. در واقع ظرفیت نگهداری امکانی را برای شرکت بیمه فراهم می‌آورد که شرکت بیمه بتواند در بدترین حالت‌ها (Worst - case scenarios) نیز توانایی پرداخت خسارت به بیمه‌گذاران را داشته باشد. تعیین ظرفیت نگهداری برای شرکتهای بیمه، منجر به این خواهد شد که از تمرکز ریسک در شرکتهای بیمه‌یی جلوگیری شود. همچنین تعیین این ظرفیت توسط نهاد ناظر، امکانی را برای شرکتهای بیمه‌یی فراهم می‌کند که بتوانند توازن مطلوبی را بین میزان ریسکی که می‌توانند نزد خود نگهداری و میزان ریسکی که باید اتکایی کنند، برقرار شود.
حداکثر ظرفیت نگهداری مجاز موسسه بیمه از هر بیمه‌نامه با هر ریسک، معادل ۲۰ درصد مجموع سرمایه پرداخت شده، اندوخته‌ها و ذخایر فنی سهم نگهداری (به استثنای ذخیره خسارت معوق و ذخیره ریاضی) هستند. بر اساس این آیین‌نامه صدور بیمه‌نامه برای ریسکهایی که ارزش آنها بیش از سقف ظرفیت نگهداری موسسه بیمه باشند، صرفا در صورتی مجاز است که موسسه بیمه، برای بخش مازاد آن پوشش اتکایی تحصیل کرده باشند. به‌طور مثال شرکتی که دارای سقف نگهداری ۱۰۰ میلیارد تومان است اگر بخواهد مورد بیمه‌یی به ارزش ۱۵۰ میلیارد تومان را بیمه کند باید مبلغ ۵۰ میلیارد تومان آن را به صورت اجباری، به شرکتهای واجد شرایط اتکایی کند. اصولا باید ارتباطی بین ظرفیت نگهداری و مجموع ریسکی که هر شرکت می‌تواند تقبل کند وجود داشته باشد. این ارتباط در تبصره ۳ ماده ۲، ویرایش جدید آیین‌نامه نحوه محاسبه ظرفیت نگهداری در شرکتهای بیمه (آیین‌نامه شماره 55. 1 در نظر گرفته شده است.
تبصره ۳ ماده ۲ این آیین‌نامه بیان می‌کند، پذیرش و نگهداری مجموع ریسک‌های موسسه بیمه، بر اساس ضوابط مندرج در آیین‌نامه نحوه محاسبه و نظارت بر توانگری مالی موسسات بیمه آیین‌نامه ۶۹) خواهد بود. به عبارتی، آیین‌نامه شماره55.1 علاوه بر محدود کردن میزان پذیرش ریسک در هر بیمه‌نامه) برای اطمینان از توانایی شرکت، در ایفای تعهدات خود در قبال مجموع ریسک‌های پذیرفته شده، این ارتباط را بین این دو آیین‌نامه برقرار کرده است.
