دریغ از یک جواب
منصور بیطرف
سردبیر
دولت اکنون با معضلات گسترده و عمیقی روبه‌رو شده است. از یک سو موج گرانی‌ها دامن مردم را گرفته است و هر روز گسترده‌تر می‌شود به‌طوری که شکایت مراجع عظام تقلید را هم در پی داشته است و روزی نیست که سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولید‌کنندگان بیانیه‌ای مبنی بر مجازات گران‌فروشان کالاهای خاص صادر نکند و روزی هم نیست که مردم صبح از خواب پا شوند و شاهد گرانی اقلامی از مواد غذایی نباشند. این گرانی به حدی رسیده که بانک مرکزی نزدیک به دو هفته است فهرست متوسط قیمت خرده‌فروشی مواد غذایی در تهران رامنتشر نکرده و آخرین آنکه منتهی به دوره پایان تیرماه بود، اوضاع بسامانی را از لحاظ قیمتی نشان نمی‌داد. از سوی دیگر چون بدنه کارشناسی دولت خالی از افراد خبره و صاحب نظر است، هیچ راه برون‌رفتی از سوی آن مشاهده نمی‌شود. مردم هر روز و هر هفته منتظر هستند یکی از اعضای اقتصادی دولت به صحنه بیاید و برای آنها توضیح دهد که چرا برای مثال قدرت خرید آنها نسبت به سال گذشته تقریبا یک سوم شده است و برای جبران آن راه‌حلی هر چند ناقص بدهد اما دریغ از یک صدا. . . مردم هر آنچه می‌شنوند سکوت است و همین مردم را خسته می‌کند. واقعا دولت برای برون رفت از این بحران چه کند؟ آیا همه راه‌ها باید به سکوت یا سوال از رییس‌جمهور ختم شود؟
پیش از این گفتیم و نوشتیم که شرایط ویژه کنونی تقصیر دولت نیست و دولت از این بابت نباید خود را مقصر قلمداد کند اما این بدان معنا نیست که دولت خود را کنار بکشد و برای تطبیق با این شرایط به بازسازی خود نپردازد. این بدان معنا نیست که به وظایف اصلی خود نپردازد و جا را برای فرد یا نهاد دیگری خالی کند. این بدان معنا نیست که این دولت می‌تواند دولتی برای همه فصول باشد، موضوعی که در هیچ کجای علم سیاست و در هیچ دوره تاریخی نیامده است و در هیچ کجای دنیا هم شاهد نیستیم.
در حال حاضر اوضاع اقتصادی – سیاسی کشور به گونه‌ای است که سکوت کردن فقط به مخالفت‌ها و شایعات دامن نمی‌زند بلکه کوچک‌ترین اظهارنظر غیرکارشناسی هم می‌تواند تبعاتی بدتر از سکوت کردن داشته باشد. شاید از همین بابت بود که نوبخت به عنوان سخنگوی دولت کنار رفت البته همچنان یک پست کلیدی را که می‌تواند برای برون رفت از این بحران به دولت راهکارهایی را بدهد در دست دارد.
اکنون نزدیک به 8 ماه از شروع بحران ارزی می‌گذرد اما دولت همچنان دور خود می‌چرخد و راه‌حل‌هایی هم که داده نه تنها چاره ساز نبوده بلکه بر درد هم بیشتر افزوده است، “ از قضا سرکنگبین صفرا فزود “. دولت چه بخواهد و چه نخواهد باید پاسخگوی وضعیت فعلی باشد و برای آن راه‌حل بدهد چون وظیفه دولت این است و این وظیفه و مسوولیت کنار گذاشتنی نیست.
