خداحافظ آقای بازیگر
... و ما مسافران سمجی هستیم که به این زودی‌ها، قصد ترک هتل را نداریم... برای ما پیرها جالبه، زندگی عادی روزانه رو، با شور و هیجانات مسافران از راه رسیده یا در حال رفتن مطبوع کنیم...
اما، سال‌ها بعد، مقیم دایم هتل هزاردستان، مسافران و آشنایان را ترک کرد. مقیمی که چشم به‌راه ردی از مسافران بود، با هزاران ردپای ماندگار، به دیاری دیگر رفت.
صبح 26 مرداد، فضای مجازی پر از خبر درگذشت عزت سینمای ایران بود ؛ خبری که از فرط ناگواری، به شوخی هولناکی شبیه شده بود که هر فردی، حتی بیگانه با هنر، در دل امید داشت که شایعه‌ای تکراری باشد. این خبر، شایعه نبود و سینمای ایران، یکی از پیشکسوت‌های خود را از دست داده بود. عزت‌الله انتظامی بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر صبح دیروز 26 مرداد ماه در بیمارستان «باهنر تهران» درگذشت. در هنر ایران، بسیار کم پیش آمده که مردم و جامعه هنری به هنرمندی لقبی بدهند که همگان در سزاوار بودن آن لقب هم‌رای بوده باشند، به گونه‌یی که هم آن هنرمند را به لقب هنری‌اش بشناسند و هم به محض شنیدن آن لقب، همه به یاد هنرمند صاحب آن بیفتند. در عالم سینما اما یکی از معدود لقب‌های هنری، «آقای بازیگر» است که به‌سزاواری و شایستگی تمام، ردایی شده بود بر قامت عزت‌الله انتظامی؛ مردی که در سال‌های اخیر گویی لقبی دیگر نیز یافته و «عزت سینمای ایران» نیز می‌خوانندش.
استاد عزت الله انتظامی در سی و یکم خرداد ماه 1303 در محله قدیمی سنگلج تهران به دنیا آمده است. «آقای بازیگر» که تئاتر را در مدرسه شبانه تئاتر و سینمای هانوفر آلمان فراگرفته و همچنین در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران نیز به دانش اندوزی پرداخته بود، کار خود را از «پیش پرده خوانی» در تئاتر تابستانی کشور آغاز کرده است. در حدود سال 1318 خورشیدی، در نمایش‌خانه‌های تهران هنری پدید آمد که ریشه‌هایی در تئاتر سنتی ایرانی و تئاتر غربی داشت و به «پیش پرده خوانی» معروف شد و برای چند سال در میان قشرهای گوناگون گل کرد؛ هنری که در آن، بازیگری که صدای خوبی هم داشت، پیش از آغاز تئاتر یا در فاصله تغییر پرده‌های نمایش، روی صحنه رو به تماشاچیان می‌ایستاد و برای آنکه حوصله آنان تا آغاز نمایش سر نرود، با همراهی موسیقی شعرهایی اغلب با درون مایه انتقادی، سیاسی و کوچه و بازاری برای حاضران می‌خواند. پس از آنکه «آقای بازیگر» از جلو صحنه پیش پرده‌خوانی به روی صحنه تئاتر آمد، انرژی خود را با جدیت و تعصب، همچون بسیاری از هم دوره‌یی‌هایش صرف تئاتر کرد، که حاصل آن جدای از اجرای تعداد فراوانی نمایش معتبر، پرورش، تهذیب و معرفی بازیگری تمام ناشدنی بود که هنر بازیگری را چه در تئاتر، چه در سریال و چه در سینما بی‌نقص اجرا می‌کرد؛ بازیگری به نام عزت‌الله انتظامی. عزت سینمای ایران که در دانشگاه و مکتب «تئاتر» پرورش یافته بود، بطور حرفه‌ای و رسمی از سال 1348 و با بازی در فیلم مهم «گاو» وارد سینما شد. البته او، پیش‌تر در سال 1328 نیز یک‌بار بازی جلو دوربین را تجربه کرده بود و نقشی کوتاه را در فیلم «واریته بهاری» اثر پرویز خطیبی بازی کرده بود، اما آنچه انتظامی «تئاتری» را در قامت بازیگرِ دوربین معرفی کرد، فیلم «گاو» به کارگردانی داریوش مهرجویی بود.
او در سال‌های فعالیت خود با فیلم‌سازان برجسته‌ای چون داریوش مهرجویی، علی حاتمی، ناصر تقوایی، علی رضا داود نژاد، جلال مقدم، مسعود جعفری جوزانی، محمد متوسلانی، تورج منصوری، بهروز افخمی، رخشان بنی اعتماد، ضیاء الدین دری، احمد معتمدی و ... همکاری داشته است. همچنین، در دوران فعالیت خود جوایز متعددی را نیز از جشنواره‌های داخلی و خارجی دریافت کرده است که از جمله می‌توان به دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش دوم برای بازی در فیلم «آقای هالو» در سومین جشنواره فیلم سپاس ۱۳۵۰، بهترین بازیگر نقش اول مرد برای بازی در فیلم «گاو» در جشنواره شیکاگو۱۳۵۰، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول برای فیلم «گراند سینما» از هفتمین جشنواره فیلم فجر ۱۳۶۷ و همچنین تقدیر برای بازی در فیلم «ناصرالدین شاه اکتور سینما» و «خانه خلوت» از دهمین جشنواره فیلم فجر ۱۳۷۰، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول برای فیلم «روز فرشته» از دوازدهمین جشنواره فیلم فجر ۱۳۷۲ و جایزه بهترین بازیگر برای فیلم «گاوخونی» از بخش مسابقه بین‌الملل بیست و دومین جشنواره فیلم فجر ۱۳۸۲ و تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره بین‌المللی فیلم بیروت ۲۰۰۸ برای فیلم «شب» را دریافت کرد.
پیکر استاد عزت الله انتظامی یکشنبه ساعت 9:30 از مقابل تالار وحدت تشییع و سپس در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده می‌شود.
