راحت طلبی؛ عارضه‌ای که اقتصاد کشور را به زانو در می‌آورد
یکی از عارضه‌های اقتصادی ایران، به راحت طلبی معطوف می‌شود، چالشی که نقطه مقابل سیاست‌های اقتصاد مقاومتی است. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، با مطالعه سیر توسعه کشورهای پیشرفته، به این واقعیت پی خواهیم برد که تلاش، کوشش و ممارست و پشتکار، اصلی‌ترین عنصر موفقیت چنین کشورهایی محسوب می‌شود.
به تعبیر دیگر محال ممکن است یک جامعه تن آسا و تن‌پرور از حیث اقتصادی به توسعه و پیشرفت مطلوب و پایدار نائل شود و در نقطه مقابل، دستیابی به توسعه و پیشرفت برای یک جامعه سختکوش و تلاش‌گر، امری قطعی خواهد بود و با ارزیابی این معادله ساده این امر خطیر ملموس و مبرهن می‌شود که در شرایط فعلی اقتصادی کشور تلاش و ممارست عنصر و اصلی ضروری و اجتناب ناپذیر برای توسعه هر چه بیشتر محسوب می‌شود. اگرچه اطلاق عنوان تن پروری به تمامی آحاد جامعه، قضاوتی ناصحیح و دور از واقعیت است اما نباید این واقعیت را نادیده انگاشت که با وجود تلاش و کوشش بخش قابل‌توجهی از جامعه، کم نیستند افراد و گروه‌هایی که تن آسایی و تن‌پروری با گوشت و پوست آنها عجین شده است. در فضا و شرایطی که در حال حاضر یکی از جدی‌ترین مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور به عارضه بیکاری معطوف می‌شود متاسفانه هستند افرادی که به دلیل برخی مشقت‌ها و سختی‌های کار، از کار و تلاش و اشتغال سر باز می‌زنند و به بهانه‌های گوناگون، برای قصور و کم کاری خود بهانه تراشی می‌کنند. البته اصلی‌ترین معضل افزایش بیکاری در کشور، به عارضه تن پروری و تن‌آسایی گره نخورده، اما کشور و جامعه‌ای که درصدد توسعه اقتصادی است (آن هم در شرایط جنگ اقتصادی معاندان با جمهوری اسلامی ایران اسلامی) قطعا و یقینا باید با یک عزم ملی و فراگیر تلاش و کوشش و سختکوشی در اولویت تمامی افراد جامعه (اعم از مردم و مسوولان) قرار گیرد. این ادعایی است که با مطالعه روند توسعه کشورهایی همچون کره جنوبی، آلمان، ژاپن و غیره قابل اثبات خواهد بود، کشورهایی که تقریبا از هیچ به همه‌چیز دست یافتند و امروز نقش بسزایی را در تحولات اقتصادی جهان ایفا می‌کنند. با نیم نگاهی به وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشور در دوران معاصر، به این واقعیت پی می‌بریم که ریشه بخشی از این نقیصه‌ها، درمنابع زیرزمینی ارزنده‌ای گره خورده که سال‌ها با فروش آن، برخی از مردم و بخشی از مسوولان را به تن آسایی عادت داده است. یقینا خانواده و آموزش و پرورش دو نهاد کلیدی در تربیت، آموزش و پرورش افراد و گروه‌های اجتماعی به عنوان نیروی انسانی و سرمایه اجتماعی و اقتصادی هر کشوری به شمار می‌رود. در جوامع توسعه‌یافته این دو نهاد به نحو مطلوبی در نهادینه ساختن فرهنگ و روحیه تلاش، کوشش و مجاهدت نقش‌آفرینی کرده‌اند. فاطمه خدری‌زاده جامعه‌شناس، ؛ با اشاره به مطلب فوق اظهار کرد: به واقع روحیه مسوولیت‌پذیری در افراد و گروه‌های اجتماعی، به واسطه فعالیت و کارکرد مثبت و صحیح این دو نهاد حاصل می‌شود. به اعتقاد وی در کشوری مثل ژاپن در سایه فعالیت صحیح این دو نهاد به این درجه از پیشرفت نائل شده‌اند و امروز شاهد هستیم از حیث مسوولیت‌پذیری در بالاترین درجه، در میان کشورهای جهان قرار دارند. خدری‌زاده می‌گوید: تقسیم وظایف و روحیه سختکوشی از سنین کودکی و نوجوانی در ذهن و اندیشه فرزندان جامعه نهادینه می‌شود و هر آنچه در این حوزه بیشتر فعالیت و برنامه‌ریزی شود، روند توسعه، پیشرفت و شکوفایی کشور با رشد و سرعت هرچه بیشتری همراه خواهد شد. حسین گروسی عضو سابق کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی؛ با اشاره به ضرورت تربیت، آموزش و پرورش صحیح برای دستیابی به توسعه و پیشرفت پایدار تصریح کرد: بارها و بارها در محافل برخی خانواده‌ها و در توصیه والدین به فرزندان خویش، برای تشویق آنها به درس خواندن و تحصیل این جمله و عبارت شنیده شده که «درس بخوان، در غیر این‌صورت باید کارکنی....» و متاسفانه این عبارت در برخی از مدارس و کلاس‌های درس از سوی معلمان به دانش‌آموزان نیز دیکته می‌شود که این موضوع جای تاسف دارد (البته در سالیان اخیر با برنامه‌ریزی‌های انجام شده تلاش‌های قابل توجهی در راستای تقویت فرهنگ کار و تلاش در قالب مدارس فنی و حرفه‌ای و کار و دانش عملیاتی شده که قابل ستایش است.)
