چرا رهبران جهان به ترامپ خندیدند؟
گروه جهان|
جمله آقای رییس‌جمهور درباره دستاوردهای بی‌سابقه دولتش در تاریخ ایالات متحده تمام نشده، صدای خنده رهبران جهان فضای سالن را پر کرد؛ خنده‌ای که نشان‌دهنده تصوری است که جهان از یک رهبر سیاسی منزوی دارد.
نشریه نیویورک‌تایمز درباره حضور ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل و واکنش کم‌سابقه رهبران حاضر در این نشست به سخنرانی او نوشته: ترامپ در جریان رقابت‌های انتخاباتی بارها مدعی شد که دنیا به امریکا می‌خندد. و حالا دنیا واقعا به او می‌خندد. ترامپ گفت که “دولتش تقریبا بیش از هر دولتی در تاریخ ایالات متحده کار انجام داده “ که رهبران جهان خندیدند. ترامپ گفت که “انتظار چنین واکنشی را نداشته “ اما بعد درست مانند کمدینی در اتاق پر از تماشاچی گفت: «اما اشکال ندارد.» اما واقعیت این است که خیلی هم اشکال دارد. رییس‌جمهوری امریکا در مهم‌ترین نشست بین‌المللی جهان به باد تمسخر گرفته شده است. ترامپ در نشست سال گذشته سازمان ملل از حاکمیت و هویت ملی امریکا حرف زد (و البته سوگند خورد که کره‌شمالی را نابود کند) . امسال اما دستور کار ترامپ به مراتب ترسناک‌تر بود، گرچه انسجام نداشت. او گفت: «هرکدام از ما که امروز اینجا هستیم از فرهنگ متمایز، تاریخ غنی و مردمانی برخورداریم که حافظه تاریخی، سنت و ارزش‌های خاصی ما را به یکدیگر پیوند زده است و این باعث شده که هیچ جایی برای ما مثل سرزمین مادری نباشد.» نیویورک‌تایمز در جایی دیگر نوشته: «به نظر می‌رسد ترامپ نهادهایی را که به باد انتقاد گرفته از جمله سازمان تجارت جهانی را نمی‌شناسد، نهادهایی که بخشی از نظام پس از جنگ جهانی دوم هستند و توسط سازمان ملل ایجاد شده‌اند. نهادهایی که ایالات متحده و متحدانش هنوز به نفوذ و کارآیی آنان باور دارند... گویی برای ترامپ همه‌چیز حول تحولات سیاسی داخلی امریکا و پاسخ دادن به مخالفان داخلی‌اش می‌چرخد.»
ملال‌آور و خسته‌کننده
نیویورکر: «بیش از 130 رهبر جهان و مقام ارشد در مجمع عمومی سازمان ملل حضور داشتند وقتی که صدای خنده حضار به سخنان رییس‌جمهوری امریکا سالن را لرزاند. ترامپ کمی مکث کرد و پس از ابراز تعجب خود از واکنش رهبران جهان به سراغ فهرستی از دستاوردهایش رفت که دستاورد بودنشان راستی‌آزمایی نشده یا حداقل حضار چنین تصور می‌کردند. سخنرانی نیم ساعته ترامپ منعکس‌کننده شکاف رو به افزایش کاخ سفید و جهان بود. لحن ترامپ در این سخنرانی ملال‌آور و خسته‌کننده بود... حضور ترامپ در سازمان ملل در برهه‌ای بود که متحدان قدیمی روبروی هم ایستاده‌اند و رقبا هم تنش‌هایشان تشدید شده است... سال گذشته با وجود لفاظی‌های انتخاباتی ترامپ، بیشتر رهبران جهان کنجکاو بودند و صبوری دیپلماتیک پیشه کردند تا ببیند که جانشین اوباما چه خواهد گفت. امسال اما نشانه‌های فزاینده‌ای از قطع ارتباط میان رهبر قدرتمندترین کشور جهان و بسیاری از همتایان او در عرصه بین‌المللی وجود داشت.
کابوسی که محقق شد
آتلانتیک نوشته: هر کس کابوسی دارد و بزرگ‌ترین کابوس ترامپ خندیدن جهان به امریکا بود؛ اتفاقی که سه‌شنبه در مجمع عمومی سازمان ملل به حقیقت پیوست. اظهارات ترامپ در این مجمع با هشدارهایی مبنی بر اینکه امریکا اینگونه است و آنگونه نیست تبدیل به یک جوک بزرگ در این نشست جهانی شد. سخنرانی ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل بدبینی او به چندجانبه‌گرایی و حمایت تمام‌قد او از اقتدارگرایی را تایید کرد اما پرسش کلیدی این است که از سخنان ترامپ چه پیش‌بینی می‌شود درباره آینده داشت؟
پس از 614 روز حضور ترامپ در کاخ‌سفید، تقریبا چیزهای زیادی درباره سیاست خارجی ترامپ می‌دانیم. او نگاهش به نقش ایالات متحده در جهان تقریبا به 30 سال پیش بازمی‌گردد، نگاهی همراه با شک و تردید به متحدان، مخالف تجارت آزاد و حامی قدرتمندان اقتدارگرا. بسیاری از مقام‌های ارشد دفترش چندان با او هم عقیده نیستند و تلاش می‌کنند با نظرات او مقابله کنند که موفقیت‌هایشان نسبی است. ترامپ فردی بی‌نظم است که به فرایندها و رویه‌های معمول بوروکراتیک اعتقادی ندارد. او به ستایشگران خود علاقه دارد و کسانی را که از او تعریف نکنند دوست ندارد. رفتار او اغلب شوک‌کننده و به‌ندرت غیرقابل پیش‌بینی است. تمام این ویژگی‌های ترامپ در سخنرانی سه‌شنبه دیده شد. با این حال دو چیز بود که هنوز نمی‌دانیم: “دومین اقدام ترامپ در سطح جهانی چیست؟ “ و “پایان آن چگونه خواهد بود؟ “ برای کسی که از نزدیک وقایع را دنبال کرده، نشانه‌هایی وجود دارد که می‌توان پاسخ این پرسش‌ها را پیش‌بینی کرد.
ترامپ به محض ورود به کاخ سفید سریعا برای عملی کردن فهرست ریاست‌جمهوری خود دست به کار شد. سفارت ایالات متحده را از تل‌آیو به اورشلیم (بیت‌المقدس) منتقل کرد؛ علیه کالاهای چینی تعرفه وضع کرد؛ با پوتین در هلسینکی دیدار کرد، به ناتو تاخت و روابط با کره شمالی را عادی‌سازی کرد... اگر ریاست‌جمهوری ترامپ یک رمان بود، این بخش غم‌انگیزترین و آزاردهنده‌ترین بخش داستان بود. زمامداری ترامپ رمان نیست اما تصور کردن آینده هم کار دشواری نیست. ترامپ با یک بحران واقعی خارجی روبرو می‌شود. سخنرانی او نشان داد که آقای رییس‌جمهور هیچ چیز جدیدی برای ارایه به چین و اروپا ندارد... ما اگر خوش‌شانس باشیم پایان این داستان نه یک انفجار که شیون و زاری خواهد بود.
امریکای منزوی
نشریه پولیتیکو هم نوشته: ترامپ به جهانیان گفت که منافع خود را بر آنان مقدم داشته و جهانی شدن را رد می‌کند. در این مطلب آمده: واکنش رهبران جهان به سخنان ترامپ، خنده بود. دومین حضور ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل قرار بود که همچنان بر تعهد ترامپ به شعار “اول امریکا “ تاکید کند. او از دیگر کشورها خواست که اهداف و برنامه‌های خاص خود را دنبال کنند و اصرار داشت که چنین جهانی به مراتب منسجم‌تر خواهد بود. واکنش رهبران جهان اما از انزوای ایالات متحده حکایت داشت.
