کشورهایی که زنان را دوست ندارند

الهه باقری|

با وجود تمام فعالیت‌هایی که برای برابری حقوق زنان و رفع تبعیض جنسیتی صورت گرفته، هنوز هم در بسیاری از کشورها نگرش‌های کهنه و کلیشه‌های جنسیتی در مقابل زنان وجود دارد. نگرشی مانند اینکه زنان در انجام اموری مانند کسب درآمد، توانایی زندگی اجتماعی، موفقیت در شغل و ... از مردان ضعیف‌تر هستند. در آخرین گزارش‌های به دست آمده، فهرست کشورهایی ارایه شده که هنوز چنین نگرش سنتی و کهنه‌ای در آنها رایج است.

در میان کشورها، چین بیشترین میزان تبعیض جنسیتی را دارد. در این کشور با وجود مقررات سخت‌گیرانه دولتی که علیه تبعیض جنسیتی در دانشگاه‌ها و محیط کار وضع شده است، به نظر می‌رسد تبعیض همچنان ادامه دارد.

در این کشور، با توجه به نظرسنجی صورت‌گرفته، علاوه بر تبعیض‌هایی که دولت علیه زنان اعمال می‌کند، در حدود 56 درصد از افراد نیز به بالاتر بودن توانایی مردان نسبت به زنان اعتقاد دارند. در این کشور حتی جای پارک خانم‌ها با الگو و رنگ خاصی مشخص شده است. این جایگاه 50 درصد بزرگ‌تر از جایگاه‌های پارک مردانه است که این موضوع به گونه‌ای رانندگی زنان و توانایی آنان را به تمسخر می‌گیرد. این موضوع نشان‌دهنده وجود کلیشه‌های قدیمی تبعیض جنسیتی در این کشور است. در سال‌های اخیر، فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها، تلاش‌هایی در راستای مبارزه با این تبعیض را آغاز کرده‌اند.

در روسیه نیز، با توجه به تغییرات ایجاد شده در فرهنگ جامعه، هنوز بی‌توجهی بسیاری به زنان می‌شود. هرچند که در گزارش‌ها آمده است که به دلیل استقلال مالی زنان، مردسالاری در روسیه کمرنگ شده، اما همچنان این کشور در خشونت خانگی علیه زنان رتبه بالایی دارد. این موضوع ناشی از نگاه سنتی مردسالارانه در میان روس‌ها است. در این کشور در حدود 54 درصد از مردم توانایی‌های مردان را در سایر امور اجتماعی، شغلی، مهارتی و ... از زنان بیشتر می‌دانند.

در هند نیز، نگاه تبعیض‌آمیزی به زنان وجود دارد. این نگاه از دیرباز در فرهنگ مردسالارانه این کشور بوده و سال‌ها منجر به عقب‌ نگه‌داشتن زنان در سایر امور اجتماعی شده است. این نگاه در برخی از مناطق این کشور آنقدر پررنگ است که هنوز در آن مناطق دختربچه‌ها را زنده‌به‌گور می‌کنند. برخورد با زنان میانسال نیز مناسب نیست و زنانی که همسرانشان را از دست داده‌اند، جایگاه مناسبی در اجتماع ندارند. در این کشور در حدود 48 درصد از مردم اعتقاد دارند که مردان در بسیاری از امور از زنان قوی‌تری هستند و توانایی‌های بیشتری دارند. همین نگاه باعث شده که در این کشور، برای تحصیل و شغل زنان محدودیت‌های بسیاری به وجود آمده است. هرچند این نوع نگاه تبعیض‌آمیز به زنان در هند از سال 1981 تاکنون بسیار کمرنگ شده است.

در بسیاری از کشورها نیز با وجود تبلیغات گسترده و فعالیت‌هایی که علیه تبعیض جنسیتی صورت گرفته، هنوز هم بی‌اعتمادی به توانایی زنان نسبت به مردان وجود دارد.

در کشوری مانند کره جنوبی، در حدود 33 درصد از افراد، معتقد هستند که مردان توانایی‌های بیشتری از زنان در سایر امور دارند. این میزان بی‌اعتمادی به توانایی زنان در کشوری مانند امریکا به 22 درصد می‌رسد. این در حالی است که امریکا همواره در حال تلاش برای دفاع از حقوق بشر و حقوق زنان است. آنطور که کمیسیون کیفیت زندگی و حقوق بشر مجلس نمایندگان امریکا گزارش داده است، کارمندان زن امریکایی حتی با داشتن مدارک تحصیلی بالاتر، حقوق بسیار کمتری نسبت به همکاران خود دریافت می‌کنند. این کمیسیون وجود تبعیض میان زنان و مردان در این کشور را ناشی از وجود قوانین تبعیض‌آمیز در امریکا می‌داند.

هرچند که در کشورهای اروپایی نیز فعالیت‌های گسترده‌ای در مبارزه با تبعیض علیه زنان صورت گرفته اما به نظر می‌رسد کشورهای اروپایی هنوز راه درازی تا تامین برابری زنان و مردان در پیش دارند. آلمان یکی از کشورهای اروپایی است که در حدود 20 درصد از افراد توانایی‌های مردان را بیشتر از زنان می‌دانند. این افراد در بریتانیا در حدود 16 درصد از شهروندان را تشکیل می‌دهند و در سوئد به 12 درصد می‌رسند.

کانادا از کشورهایی است که همواره فعالیت‌های بسیاری در خصوص برابری زنان و مردان انجام می‌دهند. با این‌حال در سال‌های اخیر گروه‌هایی از زنان با ارسال شکایت به سازمان ملل، نسبت به برابری حقوق زن و مرد در کانادا اعتراض کرده‌اند. در این کشور هنوز حدود 11 درصد از افراد، به توانایی مردان بیش از زنان اعتقاد دارند که این تعداد در کشوری مانند اسپانیا به 9 درصد می‌رسد. این تحلیل‌ها نشان می‌دهد که کار زنان و تبعیض حضور جنسیتی آنان در اجتماع، در اغلب کشورها مانند بسیاری از سنت‌های کهن پابرجاست. این مشکل مربوط به منطقه خاصی نیست و صرفا به کشورهای در حال توسعه محدود نمی‌شود. با توجه به تلاش‌های بسیاری که در خصوص از بین بردن نگاه مردسالارانه در کشورها شده، درصد بسیار بالایی از زنان، با توجه به رشد علمی و کیفی، هنوز هم جایگاهی متناسب با مردان ندارند.