روایت تجربی یک بحران

کارگردان نمایش «دارم اینجا تجزیه می‌شم» عنوان کرد این اثر نمایشی داستان زن و شوهری را در یک فضای اکسپرسیو روایت می‌کند که به جای صحبت کردن با هم مشاجره می‌کنند.

احسان گرایلی کارگردان نمایش «دارم اینجا تجزیه می‌شم» که این روزها در تماشاخانه دیوار چهارم روی صحنه است در این باره به مهر گفت: این نمایش که به تازگی اجرای عمومی خود را آغاز کرده نوشته بهاءالدین مرشدی است و تا پایان آذرماه روی صحنه خواهد بود.

او ادامه داد: این نمایش در گونه آثار ضدقصه قرار می‌گیرد به این مفهوم که نمایش به معنای کلاسیک دارای قصه‌پردازی و گره‌گشایی و اوج و فرود نیست اما روایت دارد. نمایش داستان زن و شوهری را روایت می‌کند که توان و تفاهم گفت‌وگو با یکدیگر را ندارند و بیشتر از حرف زدن با هم مجادله می‌کنند. مساله‌ای که در این نمایش مد نظر ما قرار داشته است توجه به مفهوم بیرون و درون خانه است که این مرزبندی عنصر اصلی روایت داستان است.

گرایلی یادآور شد: البته در نمایش از اتفاقات بیرون از خانه چیزی نمی‌بینیم اما هر اتفاقی که درون خانه رخ می‌دهد بر بیرون از منزل هم تاثیر می‌گذارد و بالعکس. در واقع اتفاقات درون خانه نتیجه رخدادهای بیرونی است و در نگاه جامع‌تر جامعه‌ای که از خانواده‌های ملتهب تشکیل شده باشد در نتیجه پر از تنش و التهاب خواهد شد و البته این اتفاق به شکل برعکس هم وجود دارد.

وی متذکر شد: مفهوم جدال را در این نمایش واژه‌ای به نام «جنگ» رهبری می‌کند که البته جنگ درون خانه سخت‌تر از جنگ بیرون است و زمانی که تنش در درون خانه زیاد باشد افراد جامعه تبدیل به آدم‌های تنهایی می‌شوند که نمی‌توانند با هم حرف بزنند و این خشم و ناراحتی را به محیط بیرون نیز می‌برند.

این کارگردان تئاتر درباره فضاسازی نمایش بیان کرد: «دارم اینجا تجزیه می‌شم» اثری تجربی است که در فضاسازی به سمت ذهنی‌گرایی و اکسپرسیو گرایش دارد. البته ما انتخاب دیگری نیز داشتیم و آن هم این بود که نمایش را کاملا رئالیستی به صحنه ببریم اما به این نتیجه رسیدیم که بهتر است در شیوه اجرایی نیز تهی‌شدگی آدم‌ها را به تصویر بکشیم تا به این ترتیب آکسان روی بحران بیشتر شود.

شکوفه داودی و بهاءالدین مرشدی بازیگران این اثر نمایشی هستند که تا آخر آذرماه در تماشاخانه دیوار چهارم روی صحنه خواهد بود.