بدون برنامه نمی‌توانیم مشکل اساسی را حل کنیم
رییس اتاق بازرگانی ایران گفت: مشکل اساسی در برنامه‌های توسعه متوازن کشور وجود دارد؛ این امر مساله‌ای اساسی به شمار می‌رود که بدون حل آن نمی‌توانیم مشکل آب، صنعت و کشاورزی را حل کنیم. به گزارش ایسنا، غلامحسین شافعی در همایش ملی مدیریت آب با بیان اینکه امروز بحرانی‌ترین نقطه کشور در خصوص مساله آب خراسان رضوی است، اظهار کرد: در حال حاضر در استان خود، محل‌هایی داریم که اکثر روستاهایش آب آشامیدنی را با تانکر دریافت می‌کنند؛ در این مناطق شاهد توسعه صنایعی هستیم که برای آینده خطرناک است. به بهانه توسعه غیر مطالعه شده و غیر کارشناسی و نان درآوردن، زندگی را از مردم آن منطقه می‌گیریم؛ با این نگاه آینده خطرناکی خواهیم داشت و در مجموع اگر برنامه‌های ما یک برنامه توسعه متوازن منطقه‌ای نباشد، اوضاع به همین صورت خواهد بود. او با اشاره به اهمیت مساله آب و تاثیر بحران کم‌آبی در سایر حوزه‌ها تصریح کرد: مشکلی اساسی در برنامه‌های توسعه منسجم و توسعه متوازن کشور وجود دارد؛ این امر مساله‌ای اساسی به شمار می‌رود که بدون حل آن نمی‌توانیم مشکل آب، صنعت و کشاورزی را حل کنیم؛ در واقع در سیستم قاعده‌گذاری کشور مشکلاتی وجود دارد، بنابراین تا این مشکلات مرتفع نشوند، نمی‌توانیم مشکلات را از سطوح پایین‌تر حل و فصل کنیم.
رییس اتاق بازرگانی ایران با اشاره به تعدد قوانین، عنوان کرد: فرار از قانون را از خود مجریان قانون چطور حل کنیم؟ کسی در این زمینه پاسخگو نیست. شافعی خاطرنشان کرد: برنامه‌های ۵ ساله توسعه‌ای بسیاری اوقات با نگاه عدالت خواهانه تدوین شده اما هیچ یک از آنها به اهدافش نرسیده؛ توسعه منطقه‌ای چه قبل و چه بعد از انقلاب به این بستگی داشته که آیا افراد ذی نفوذ محلی، در تدوین آنها نقش داشته‌اند یا خیر. اگر نقش داشته‌اند آن منطقه توسعه را شروع کرده اما اگر افراد ذی نفوذ محلی نبودند، آن منطقه در فقر و فلاکت باقی مانده و هنوز در فقر غوطه‌ور است. مساله این است که هیچگاه برنامه‌های توسعه ما براساس یک نگاه آمایش تدوین و اجرا نشده است. او گفت: آیا می‌شود برای کشوری با این تنوع آب و هوایی، اقلیمی و قومیتی نسخه‌ای واحد در مرکز نوشت و گفت آن را اجرا کنید؟ آیا برنامه‌هایی که برای توسعه تدوین می‌شود در گیلان با سیستان و بلوچستان می‌تواند یکسان باشد. نتیجه وضع کنونی نسخه‌های واحدی است که برای مناطق مختلف داده شده و هنوز هم به قوت خودش باقی است. در واقع اشکال کار ریشه‌ای‌تر از این است که بخواهیم بدون نگاه به بقیه عوامل، مشکلات آب را حل کنیم. ما اصلا برنامه نداریم و تمام حرکات ما با چشم‌های بسته انجام می‌شود.
