چرا انتخابات این دوره اتاق مهم است؟

 سوت رقابت در نهمین دوره از انتخابات اتاق‌های بازرگانی، صنعت و معدن و کشاورزی در سراسر کشور به صدا درآمده است. هفته گذشته مهلت پانزده روزه ثبت‌نام کاندیداهای نهمین دوره انتخابات بخش‌خصوصی به پایان رسید و بر اساس آخرین آمار منتشر شده از سوی اتاق تهران، 182 داوطلب برای تصاحب کرسی‌ها در اتاق بازرگانی تهران، با یکدیگر به رقابت خواهند پرداخت. بر این اساس، اعضای بخش خصوصی تا یازدهم اسفندماه سال جاری یک بار دیگر فرصت دارند تا آمادگی خود را برای مشارکت اعلام و برنامه خود را برای ایجاد یک فضای مناسب رقابتd و ادامه فعالیت در عرصه بخش خصوصی...

محمد رضا انصاری|

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران|

 سوت رقابت در نهمین دوره از انتخابات اتاق‌های بازرگانی، صنعت و معدن و کشاورزی در سراسر کشور به صدا درآمده است. هفته گذشته مهلت پانزده روزه ثبت‌نام کاندیداهای نهمین دوره انتخابات بخش‌خصوصی به پایان رسید و بر اساس آخرین آمار منتشر شده از سوی اتاق تهران، 182 داوطلب برای تصاحب کرسی‌ها در اتاق بازرگانی تهران، با یکدیگر به رقابت خواهند پرداخت. بر این اساس، اعضای بخش خصوصی تا یازدهم اسفندماه سال جاری یک بار دیگر فرصت دارند تا آمادگی خود را برای مشارکت اعلام و برنامه خود را برای ایجاد یک فضای مناسب رقابت  و ادامه فعالیت در عرصه بخش خصوصی، به سمع همگان برسانند. این در حالی است که این روزها برخی از تنور سرد انتخابات سخن می‌گویند و آن را با سنوات گذشته مقایسه می‌کنند و از عدم استقبال‌ها می‌گویند. اما آنچه مهم است اینکه نباید این موضوع را از نظر دور داشت که انتخابات این دوره از اتاق در شرایطی رقم می‌خورد که فضای یاس و ناامیدی نه تنها در بدنه پارلمان بخش خصوصی بلکه در سراسر جامعه حاکم است. از این رو، تجار، صنعتگران، فعالان اقتصادی و همه صاحبان کسب وکارها در پارلمان بخش خصوصی باید بدانند که حضورشان در انتخابات، به منزله تقویت جایگاه بخش خصوصی در سطح کلان کشور است و چنانچه بخواهیم ارتباط بخش خصوصی را با بدنه دولت مستحکمتر از قبل کنیم، نیازمند این هستیم که بر این فضای یاس و نا امیدی در جامعه غلبه کرده و تنها در اندیشه بسط برنامه‌های توسعه‌ای باشیم. این مهم اما محقق نخواهد شد مگر با تقویت جایگاه پارلمان اقتصادی. این امر هم با رای بالایی فعالان اقتصادی و اعضا در بدنه بخش خصوصی ممکن خواهد بود.  بطوریکه در دوره گذشته انتخابات اتاق بازرگانی، در برخی مناطق مانند تهران، شاهد افزایش قابل توجه تعداد رای‌دهندگان و شور و شوق انتخاباتی بودیم؛ چرا که وضعیت کلان اقتصادی در کشور، در جهت رشد و توسعه قرار گرفته بود. اکنون اما شاید به دلیل خروج اقتصاد کشور از ریل حرکت عادی خود، بسیاری از فعالان اقتصادی امیدواری خود برای تداوم فعالیت در بخش خصوصی را از دست داده‌اند. نکته اما اینجا است که اتفاقاً‌ در همین شرایط باید آستین‌ها را برای عادی‌سازی روند اقتصاد و تجارت بالا زد و اکنون، همان زمانی است که باید ابرهای نا امیدی را کنار زد.  اتاق‌های بازرگانی کشور در دوره اخیر، بیش از هر زمان دیگری در ساختار حاکمیت به رسمیت شناخته شدند و به آنها توانایی اجرایی داده شد. این به معنی آن است که فعالان بخش خصوصی باید این‌بار، انتخابات را جدی‌تر از همیشه قلمداد کنند. فعالان بخش خصوصی در این دوره، در سفرهای خارجی رییس‌جمهوری او را همراهی می‌کردند، در استقبال از هیات‌های دیپلماتیک و اقتصادی خارجی، جزئی دایمی از برنامه‌ها بودند و بیش و پیش از همه، با اعتبار بخشیدن به اتاق بازرگانی به عنوان پارلمان بخش خصوصی در کشور، سهمی شایان توجه از سیاست‌گذاری‌های اقتصادی را به خود اختصاص دادند. اکنون، شوراهای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی به محلی جدی برای توجه به خواسته‌ها، پیشنهادها و انتقادات فعالان بخش خصوصی بدل شده و رفت و آمد وزرای محترم دولت، روسای کمیسیون‌های مجلس محترم شورای اسلامی و دیگر نهادهای حاکمیتی به اتاق‌های بازرگانی پر رنگ‌تر از همیشه شده است. بخش خصوصی اکنون با اعتبار بخشیدن به جایگاه بازرگانان و فعالان حوزه تولید، جایزه امین الضرب را به سرآمدان این رشته‌ها و حتی چهره‌های سیاسی و فرهنگی اعطا می‌کند و همه اینها، نتیجه باور به ساز و کار دموکراتیک انتخاب فعالان بخش خصوصی و بر صدر نشاندن آنها در اتاق‌های بازرگانی است. به این ترتیب، فعالان بخش خصوصی اکنون بسیار صریح‌تر، محترمانه‌تر و گرم‌تر از چهار سال گذشته با دولتمردان سخن می‌گویند و البته توجه دولتمردان هم به بخش خصوصی، بسیار بیش از گذشته است. مجموع این دلایل، شاهدی است بر این مدعا که انتخابات را باید جدی گرفت و نباید تن به نا امیدی داد، چرا که فرصت‌ها از دل بحران‌ها بیرون می‌آیند.