کنترل موبایل با ایمپلنت مغزی
ساینس دیلی| محققان یک ایمپلنت عصبی توسعه داده‌اند که با کمک نور و دارو می‌تواند روی عصب‌های مغز تاثیر بگذارد. این ایمپلنت به وسیله موبایل و از راه دور کنترل می‌شود.
گروهی از محققان دانشگاه واشنگتن در سیاتل و انستیتو علوم و فناوری پیشرفته کره جنوبی (KAIST) دستگاهی توسعه داده‌اند که می‌تواند به وسیله یک ایمپلنت کوچک مغزی و موبایل، مدارهای عصبی در حیوانات را کنترل کند.
این دستگاه بی‌سیم تلاش‌ها برای شناسایی بیماری‌های مغزی مانند پارکینسون، آلزایمر، افسردگی و درد را سرعت می‌بخشد.
این دستگاه با استفاده از کارتریج‌های دارویی قابل تعویض و بلوتوث کم قدرت می‌تواند به کمک دارو و نور برای مدتی طولانی نورون‌های خاصی را هدف قرار دهد. محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: این دستگاه بی‌سیم عصبی نوروماژولاسیون طولانی مدت شیمیایی و بصری را فراهم می‌کند که تا قبل از این ابداع نشده بود.
نوروماژولاسیوننوعی فرایند پزشکی است که در آن یک عصب با کمک یک یا چند ماده شیمیایی جمعیت پراکنده‌ای از عصب‌ها را تنظیم می‌کند.
به گفته قاضی این فناوری برتر از روش‌هایی است که هم‌اکنون عصب شناسان استفاده می‌کنند. روش فعلی شامل استفاده از لوله‌های خشک فلزی و فیبرهای نوری است تا دارو و نور منتقل شود. علاوه بر آنکه این روش قدرت حرکت کاربر را به دلیل وجود تجهیزات سنگین می‌کاهد، این ساختارهای سخت به تدریج به بافت نرم مغزی آسیب می‌زنند. بنابراین برای ایمپلنت‌های طولانی مدت مناسب نیستند.
برای انتقال دارو به شکل بی‌سیم دانشمندان باید چالش تبخیر و از بین رفتن دارو را حل می‌کردند.
درهمین راستا محققان موسسه (KAIST) در کره جنوبی و دانشگاه واشنگتن یک دستگاه عصبی با کارتریج دارویی قابل تعویض ابداع کردند که به عصب شناسان کمک می‌کند مدارهای مغزی را به مدت چندماه مطالعه کنند و در این مدت نیازی نیست نگران تمام شدن دارو در بدن بیمار باشند.
این کارتریج‌های دارویی به وسیله یک پروب بسیار نازک و نرم (به ضخامت موی انسان) در مغز موش‌ها نصب شد. کارتریج مذکور شامل کانال‌های میکروسیالی و ال‌ای دی‌های بسیار کوچک (کوچک‌تر از یک دانه نمک) است و می‌تواند دوز نامحدودی دارو نور را منتقل کند.
این کارتریج به وسیله یک موبایل هوشمند کنترل می‌شد. عصب شناسان می‌توانند به راحتی هر نوع ترکیب خاص یا توالی دقیق نور و مواد مخدر را در هر ایمپلنت نصب شده در حیوان تعیین کنند و جالب آنکه لزومی ندارد حیوان حتما طی فرایند تحریک داخل آزمایشگاه حضور داشته باشند.محققان همچنین با استفاده از این دستگاه‌های عصبی بی‌سیم، می‌توانند به راحتی مطالعاتی کاملا خودکار روی حیوانات تنظیم کنند و در آن تاثیرگذاری مثبت یا منفی رفتار یک حیوان پس از تحریک با نور و دارو را روی حیوانات دیگر بررسی کنند.
