دغدغه‌های علی نصیریان برای نمایش ایرانی چیست؟
نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی بخش‌های مختلف خود را به نام چهره‌های مطرح نمایش‌های ایرانی اختصاص داده و بخش «تختحوضی» نیز مزین به نام علی نصیریان است.
علی نصیریان از نام‌ها و چهره‌های شناخته شده و تأثیرگذار بازیگری سینما، تئاتر و تلویزیون ایران است؛ بازیگری که بیش از پنج دهه حضوری فعال و مستمر داشته و جایگاه ویژه‌ای را در هنر ایران به خود اختصاص داده است.
نصیریان که قرار است پس از سال‌ها بار دیگر در فیلمی به کارگردانی داریوش مهرجویی بازی کند، از جمله بازیگرانی است که فعالیت خود را از عرصه تئاتر و توجه و پرداختن به نمایش ایرانی آغاز کرده و نگاه ویژه‌ای به این بخش از تئاتر دارد. نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی بخش‌های مختلف خود را به نام چهره‌های مطرح نمایش‌های ایرانی اختصاص داده و بخش «تختحوضی» نیز مزین به نام علی نصیریان است. نصیریان در عرصه تئاتر نه تنها در حوزه نمایش‌های ایرانی به عنوان بازیگر فعالیت داشته، بلکه در مقام نمایشنامه‌نویس و کارگردان نیز آثار درخشانی را در زمینه تخت حوضی در کارنامه کاری خود به ثبت رسانده است؛ سرآمد این آثار و یکی از درخشان‌ترین آثار تختحوضی نمایش «بنگاه تئاترال» است که با نویسندگی و کارگردانی این هنرمند تولید و اجرا شد. همزمان با برگزاری جشنواره نوزدهم نمایش‌های آیینی و سنتی که با ریاست افتخاری علی نصیریان و عضویت او در شورای سیاست‌گذاری جشنواره نیز همراه است، خالی از لطف نیست اگر رجوعی مختصر به یکی از مهم‌ترین سخنرانی‌های این بازیگر در زمینه تخت حوضی داشته باشیم. این سخنرانی حدود دو دهه قبل در زمان برگزاری سومین دوره جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی و تشکیل کانون نمایش‌های آیینی و سنتی با موضوع «تختحوضی چیست؟» انجام شده است. نصیریان در آن سخنرانی داشتن یک کانون نمایش‌های سنتی و مذهبی و آیینی را اقدامی بسیار ارزنده دانست به شرط آنکه فقط محدود به برگزاری یک جشنواره سالانه نباشد و طی سال در این کانون فعالیت زنده و سازنده‌ای به منظور جمع‌آوری متن‌ها، اطلاعات، عکس، اسلاید، فیلم، لباس، وسایل نمایشی و تحقیق در آنها به شیوه علمی مرسوم، هم به جهت کار مدرسه‌ای و دانشجویی و هم به جهت تجربه کردن و اجرا کردن و الهام گرفتن و شناخت سبک و سیاق و بهره جستن از آن، صورت بگیرد که در نهایت کمک به تئاتر ایرانی خواهد بود. او در بخش دیگری از سخنان خود با تذکر بر اینکه همه تئاتر ایران نباید روحوضی بشود، توضیح داده بود: فقط مجذوب سنت، مجذوب خوشامد مردم نشوید که چون تخت حوضی خیلی جذاب است، خیلی شیرین است، پر از طنز و فکاهیات است، پر از رقص و آواز و موسیقی است؛ این در بعضی موارد می‌تواند به تئاتر ما کمک کند اما همه تئاتر ما نمی‌تواند تخت حوضی باشد.
