2 برنده حمله به تاسیسات نفتی آرامکو

گروه انرژی|  

رایج است که وقتی اتفاقی می‌افتد که وقایع را به قبل و بعد از رخ دادنش دسته‌بندی می‌کند، تحلیل‌ها به این سمت بروند که حالا چه گروه‌هایی بازنده هستند و چه گروه‌هایی برنده؟ حمله شنبه هفته گذشته به تاسیسات فرآورش نفت خام میدان‌های بقیق و خصیص در عربستان هم از این قاعده مستثنی نیست. اگرچه لازمه دسته‌بندی‌های «بازندگان و برندگان» این است که مسائل را ساده‌سازی کنیم و روی برخی پیچیدگی‌ها چشم ببندیم اما باز هم با طی این فرآیند نتیجه می‌تواند نکات جالبی را به همراه داشته باشد. به نظر می‌رسد در وضع فعلی 2 کشور «روسیه» و «کانادا» تا مقدار زیادی در باشگاه برندگان جای دارند.  در حالی که کشورهای مختلفی در کش و واکش آنچه هفته گذشته در تاسیسات نفتی آرامکو رخ داده هستند، کانادا در حال ترسیم تصویری از خود به عنوان منبع قابل اتکای تامین انرژی است.  به گزارش «تعادل» اویل پرایس در گزارشی که ایسنا آن را ترجمه کرده نوشته است که در پی حملات پهپادی به تاسیسات عربستان سعودی، قیمت‌های نفت در معاملات روز دوشنبه افزایش قیمت شدیدی را تجربه کردند و نخست وزیر آلبرتا تلاش برای جذب سرمایه‌گذاران امریکایی حرف‌های خود را با پیام‌های متعددی درباره نفت کانادا و صنعت انرژی آلبرتا آغاز کرد. او این پیام‌ها را مخابره می‌کند: «1- نفت کانادا مطمئن‌ترین و قابل اطمینان‌ترین منبع انرژی برای امریکا و برای همه واردکنندگان نفت در جهان است. کانادا یکی از معدود کشورهای خارج از منطقه خاورمیانه است که صاحب منابع عظیم نفت و تولید داخلی بالا است و هیچ ریسک ژئوپلیتیکی در تولید و عرضه نفت این کشور وجود ندارد. 2- کانادا آلایندگی کربن تولید ماسه‌های نفتی را کاهش داده و با وجود اطلاعات نادرست رسانه‌ای، استانداردهای محیط زیستی و نیروی کار این کشور بسیار بالاتر از تولید در اوپک یا روسیه است. 3- آلبرتا به روی کسب و کار باز است و شرکت‌های انرژی کانادایی در حال حاضر از این فرصت استقبال کرده‌اند.»  او منابع انرژی اوپک را «غیر قابل اطمینان» و نیروی کاری که در کشورهای اوپک و روسیه مشغول هستند را «ضعیف‌تر» از کانادا وصف کرده و گفته که این به نفع همه و به نفع صلح و امنیت جهانی است که دسترسی جهانی بیشتری به انرژی کانادا داشته باشیم.  بر اساس گزارش اویل پرایس،  به غیر از کانادا، روسیه نیز هر چند خود به خاطر نزدیکی به خاورمیانه باید با مخاطرات هر تنشی در این منطقه دست و پنجه نرم کند اما هر خلل در جایگاه عربستان سعودی به عنوان رهبر معنوی اوپک را به نفع خود می‌بیند. روسیه که دهه‌ها از نزدیک شدن به اوپک پرهیز داشت دسامبر 2016 به توافقی با این سازمان دست پیدا کرد که بارها از تداوم و زمینه‌های بلندمدت بودن آن صحبت شده است. هدف این توافق کنترل بازار نفت با طرح کاهش عرضه نفت خام بود که به گواه بازار و تحلیلگران طرحی موفق بوده است. موقعیت ممتازی که عربستان در اوپک به دست آورده بود در واقع حاصل ایفا کردن نقش تولیدکننده شناور برای دهه‌های طولانی بود، عربستان با دارا بودن ظرفیت مازاد تولید همواره حدی از اطمینان را برای بازار ایجاد می‌کرد، اکنون در حالتی که عربستان قاعدتا باید تمرکزش را بر بازسازی تجهیزاتش از یک سو و آماده‌سازی آرامکو برای خصوصی‌سازی از سوی دیگر بگذارد، این احتمال بیش از همیشه قوت می‌گیرد که روسیه بتواند حداقل برای مدتی موقت نقش عربستان را از آن خود کند.  در این بخش البته یکی از پیچیدگی‌ها که نمی‌توان از آن صرف نظر کرد این است که بر خلاف عربستان که تمام منابع نفت خام در دست حاکمیت است، در روسیه حداقل روی کاغذ شرکت‌های نفتی بعضا نیمه‌خصوصی هستند و ملزم نیستند آنچه دولت می‌خواهد را انجام بدهند، در واقع این باعث می‌شود اینکه اساسا روسیه خود می‌خواهد رهبر معنوی تشکیلاتی مانند اوپک پلاس باشد زیر سوال رود. از سوی دیگر با توجه به آنچه شدت گرفتن اثر عناصر ژئوپلتیک در بازار نفت و هر چه سیاسی‌تر شدن بازار نفت به دنیال دارند، قطعا روسیه به عنوان یک قدرت منطقه‌ای از اینکه اثری جدی‌تر در دنیای طلای سیاه داشته باشد استقبال می‌کند.