«شاتر شیطان» یک تراژدی مالیخولیایی

کارگردان نمایش «شاتر شیطان» درباره ویژگی‌های این اثر نمایشی و اقتباسی که در ایده‌پردازی این نمایش از «فاوست» گوته شده است، سخن گفت. مریم برزگر کارگردان نمایش «شاتر شیطان» که این روزها در عمارت نوفل لوشاتو روزهای پایانی اجرای خود را می‌گذراند با اشاره به استقبال خوبی که از نمایش شده است، گفت: خوشبختانه از حضور مخاطبان راضی هستم و بیش از ۷۰ درصد بازخوردها نیز مثبت بوده است چون نمی‌توان انتظار داشت که همه یک نمایش را دوست داشته باشند. او درباره ایده شکل‌گیری این اثر نمایشی توضیح داد: دغدغه اصلی من که همیشه در آثارم نیز نمود پیدا می‌کند پرداختن به انسان و اینکه از کجا آمده و قرار است به کجا برود، است در همین راستا نمایش‌های «ماراساد»، «تهوع» و «شاتر شیطان» سه اثر نمایشی من که یک سه گانه را از لحاظ مضمونی شکل می‌دهند به این سوال که «من که هستم» می‌پردازند. ۲ نمایش قبلی من آثاری اقتباسی بودند و این نمایش نیز از نظر ایده از کاراکترهای «فاوست» گوته اقتباس شده است اما داستان هیچ ارتباطی به «فاوست» ندارد. البته واگنر کاراکتر اصلی نمایش از لحاظ جهان‌بینی به مفیستو (شیطان) «فاوست» نزدیک است. برزگر درباره شخصیت‌پردازی نمایش عنوان کرد: معتقدم انسان‌ها سرشار از یک ذهن قدرتمند هستند که در مواقعی برای رسیدن به اهدافشان شمایل شیطانی پیدا می‌کنند. در واقع چون کهن الگویی به نام شیطان برای ما متصور است من از این نام استفاه کرده‌ام اما شیطان تجسم ندارد و در ذهن هر انسانی چه خوب و چه بد به نوعی جای می‌گیرد. متاسفانه ۹۰ درصد کارهایی که انسان‌ها برای رسیدن به اهدافشان انجام می‌دهند منفی است و معتقدم حتی کارهای خیرخواهانه را هم برای آرام کردم روح سرکش و ناآرامشان انجام می‌دهند و در این نمایش نیز شخصیت اصلی داستان برای رسیدن به مقصودش دست به کارهای شیطانی می‌زند. وی یادآور شد: نمایش «شاتر شیطان» اول از هر چیز یک تراژدی است که در فضایی مالیخولیایی و سوررئالیستی جریان دارد.