مردم، قدرت و منافع (90)

نوشته:  جوزف  استیگلیتز|

ترجمه:  منصور   بیطرف|

 فصل ششم

    چالش‌های فناوری نو

    جهانی‌سازی و عصر هوش مصنوعی

تفاوت در دیدگاه‌ها نسبت به حریم خصوصی و امنیت سایبری در سراسر جهان شاید مهم‌ترین مانع برای جهانی‌سازی در آینده باشد. برخی پیشنهاد داده‌اند که ما به سمت «بالکان‌سازی سایبری» با چین می‌رویم، ایالات متحده و اروپا هم به سمت چارچوب حقوقی متفاوت می‌روند. اگر آن طور که برخی‌ها ادعا می‌کنند که هوش مصنوعی و داده‌های بزرگ خیلی مهم هستند، در این صورت چین با توجه به نگران نبودن برای حریم خصوصی، ممکن است مزیت بزرگی را به دست آورده باشد. شرکت‌های امریکایی می‌گویند که شرکت‌های چینی به خاطر آنکه نگرانی از حریم خصوصی ندارند یک گام جلوتر از شرکت‌های امریکایی هستند و به همین خاطر آنها به حمایت نیاز دارند . اما طبق همین ادعا، شرکت‌های اروپایی هم می‌توانند خواستار حمایت در برابر شرکت‌های امریکایی شوند زیرا حریم خصوصی ما و قوانین امنیتی ما نسبت به اروپایی‌ها ضعیف‌تر است .

امریکا تحت نفوذ غول‌های فناوری ما می‌تواند از هر کسی تقاضا کند (و تحت دولت ترامپ این تقاضا ادامه دارد) که به استانداردهای امریکایی بپیوندند و اینکه اروپا باید تنظیم مقرراتش را که متناسب با حفاظت از حریم خصوصی طراحی شده، بازنگری کند . هر چند که این یک دورنمای ایالتی محسوب می‌شود. دلایل خوبی وجود دارد که اروپایی‌ها نگران حریم خصوصی باشند. در اینجا دلیلی برای اروپایی‌ها وجود ندارد که هر آنچه دولت امریکا می‌خواهد تسلیم کند، حال می‌خواهد این خواسته از طرف نگرانی هوشمندانه شهروندان امریکایی مطرح شود یا قدرت فناوری بزرگ در سیاست‌های pay- to –play امریکا . رفتن در جهت چین هم غیرقابل قبول است (و باید هم غیرقابل قبول باشد.) من از برادر بزرگ می‌ترسم. بهتر آن است که ما برای داشتن یک حفاظت قوی حریم خصوصی به اروپا ملحق شویم و اگر هم لازم شد راه‌هایی را ترسیم کنیم تا هرگونه مزیتی که دیگران از دسترسی بی‌محابا به داده‌های بزرگ به دست می‌آورند را تعدیل کنیم.