رضا حکمت نخست‌وزیر شد

بیست و سوم آذر 1326، محمدرضا پهلوی به دنبال سقوط احمد قوام، رضا حکمت را به نخست‌وزیری منصوب کرد.  رضا حکمت ملقب به سردار فاخر سیاست‌مدار دوره قاجار و پهلوی، پنج دوره رییس مجلس شورای ملی و برای مدت کوتاهی نخست‌وزیر ایران بوده است.  او تحصیلات اولیه را در مدرسه علمیه تهران به پایان برد و سپس به شیراز رفت و در محضر اساتیدی چون حکیم الهی ادبیات فارسی و عربی و زبان فرانسه را فرا گرفت. او پس از استبداد صغیر به ایران آمد و حزب دموکرات در شیراز را تاسیس کرد. در جنگ جهانی اول به مبارزه پرداخت و از سوی مخبرالسلطنه والی شیراز به فاخرالسلطنه ملقب گردید. او پس از چندی به تهران آمد. هنگام انعقاد قرارداد ۱۹۱۹ به مخالفت با وثوق الدوله برخاست و برای مدتی تبعید شد. او در دوره چهارم و پنجم مجلس شورای ملی از سوی مردم آباده نماینده مجلس شد. او از انقراض قاجاریه و روی کار آمدن پهلوی حمایت کرد. او در زمان رضا شاه نیز در دوره هفتم و هشتم مجدداً نماینده مجلس شد. پس از آن نیز حاکم یزد، گرگان و فرماندار کرمان بود. سردار فاخر زمان محمدرضا شاه پهلوی در دوره چهاردهم مجلس شورای ملی از شیراز به وکالت رسید و حزب سوسیالیست را با همکاری محمدصادق طباطبایی و سهام‌السلطان بیات ایجاد کرد. در دوره پانزدهم مجلس شورای ملی به وکالت و نیز ریاست مجلس رسید. او در همین زمان سمت نخست‌وزیری را بر عهده گرفت ولی پس از مدت چند روز استعفا کرد. او در سال ۱۳۳۲ رییس مجلس هجدهم شد و این عنوان را تا پایان مجلس بیستم حفظ کرد. در سال ۱۳۴۰ مجلس برای مدتی تعطیل شد و پس از بازگشایی مجلس او دیگر به صحنه سیاست بازنگشت. او باقی عمر خود را تا سن 80 سالگی (1356ش) در منزل شخصی خود با حقوق باز نشستگی به سر برد. وی در اواخر عمر دچار فراموشی شد و گاه در خیابان‌ها بی‌هدف قدم می‌زد و با خود صحبت می‌کرد.