محمد بنا: فکر و ذکر مسوولان شده استراماچونی کبیر!

سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ضمن انتقاد از بی‌توجهی به مربیان داخلی فوتبال ایران گفت: در این اوضاع و احوال، بزرگ‌ترین دغدغه نه مشکلات مردم و اقتصاد بیمار و نه مسائل فرهنگی و اجتماعی است، بلکه دغدغه بازگشت استراماچونی به ایران و مبلغ قراردادش است! پس از ماجرای دنباله‌دار قهر سرمربی ایتالیایی استقلال بدلیل عدم دریافت مطالبات که اظهارات بیش از اندازه و متناقض سخنگوی وزارت ورزش را نیز در پی داشت تا جایی‌که نه تنها موضوع حل نشد بلکه به موضوعی سردرگم تبدیل شد و طرفداران میلیونی استقلال را نیز خشمگین و نگران کرد، محمد بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی با انتشار پستی نسبت به اتفاقات اخیر واکنش نشان داد و از اینکه چرا در اوضاع و احوال کنونی جامعه و ورزش، بحث اصلی معطوف به این موضوع شده است انتقاد کرد. بنا در پست خود ضمن انتقاد از چرایی اتفاقات اخیر و تمرکز بیش از حد مسوولان وزارت ورزش نسبت به بازگرداندن استراماچونی در فاصله ۷ ماه مانده به المپیک نوشت:  به نام ایران و ایرانی، مملکتی داریم طلا، مردمی داریم جواهر! متاسفانه در این برهه از زمان هم گرفتار انواع و اقسام مصائب و مشکلاتیم: تحریم، درگیری داخلی و خارجی، بلایای طبیعی (سیل و زلزله و...) باز هم شکر! اما قسمت جالب ماجرا اینجاست که در این اوضاع و احوال بزرگ‌ترین دغدغه ما نه مشکلات مردم است، نه اقتصاد بیمارمان و نه مسائل اجتماعی و نه دغدغه‌های فرهنگی ما که هر روز در تحلیل رفتن است و از چیزی که اجدادمان بود هر روز هزاران کیلومتر فاصله می‌گیریم. بزرگ‌ترین نگرانی این روزهای ما حل مساله مربوط به دستمزد و مدت قرارداد استراماچونی کبیر شده است. با مزه‌اش این قسمت است که در این وضعیت، مدیر ما افتخار می‌کند که دو شب پشت درب سفارت خوابیده تا مشکلات جناب آقای سینیور را حل و فصل کند. البته به استقلالی‌های عزیز برنخورد. بحث من تیم خاصی نیست، صحبت فقط و فقط اعتبار ملی است. منظورم مظلومیت مربیان ایرانی است. چرا فراز کمالوند به خاطر نداری و رسیدگی نکردن به تیمش باید استعفا بدهد؟ یحیی گل‌محمدی با آن نبوغ ذاتی و نتایج عالی‌اش از شرایط گله می‌کند و چرا گوش شنوایی برای حرف‌هایش نیست؟ رسول خطیبی عزیز با همه مشکلات با ماشین‌سازی ادامه می‌دهد و پا پس نمی‌کشد. این عزیزان کارشان را ادامه می‌دهند و نصفه شب به‌طور یک‌طرفه قراردادشان را فسخ نمی‌کنند چون تعصب مملکتشان را دارند. اصل مطلب این است که این روزها عزت نفس ما گم شده و شاید هم عمدا گمش کرده‌اند. واقعا مدیریت در ورزش ما چه تفکری دارد و به کدام سمت و سو کشیده می‌شود؟ ملاک برتری را چه می‌داند؟ شما را به خدا یکی بیاید جواب بدهد. کاروان ورزشی ما تا چند ماه آینده باید عازم مسابقات المپیک بشود، نباید فکری برای این همه رشته ورزشی و ورزشکار که به دنبال کسب افتخار برای مملکت هستند داشته باشیم؟ واقعا الان بزرگ‌ترین مشکل ما برگشتن یک سرمربی خارجی که به خاطرش این همه به آب و آتش می‌زنیم است؟ سوای ورزش یک سوال مهم ذهن همه را درگیر کرده است، واقعا در حال حاضر اوضاع و احوال مملکت ما آنقدر خوب و عالی و همه‌چیز روبه راه است و مردم در رفاه کامل هستند که تنها دغدغه ما نازکشیدن از سرمربیان خارجی و جسارتا کولی دادن به آنها است؟ خدا قوت فدراسیون ۵ ستاره فوتبال! این رویه را باب نکنید که خارجی‌ها بیایند در مملکت خودمان تا گردن روی سرمان کلاه بکشند و هر طور بی‌احترامی به ما بکنند و جسارتا ما گاو شیرده بشویم تا ما را بدوشند، بعد هم هر وقت دلشان خواست شب و نصفه شب جمع کنند و بروند به سلامت. بحث غرور ملی است! بحث عزت نفس ملی است! بحث بی‌توجهی به مسائل و دغدغه‌های مردم و ورزشکاران غیر فوتبالی است. شما را به خدا آنقدر بی‌تفاوت نباشید.