«نوشتن» خطر کردن است
قباد آذرآیین درباره جوان‌مرگی در ادبیات می‌گوید: نوشتن خطر کردن است، بدیهی است که به استقبال خطر رفتن و تاوان خطر به جان خریدن در توان همه نیست. این نویسنده در بخشی از یادداشتی که درباره جوان‌مرگی در ادبیات نوشته، آورده است: نوشتن جاده همواری نیست که نویسنده در آن بی‌هیچ دردسر و زحمتی تخت گاز براند و انتظار برخورد با هیچ مانع، سنگلاخ و کوره‌راه، سقوط ته دره‌ای دهان گشوده سر راهش را نداشته باشد. نوشتن خطر کردن است، بدیهی است که به استقبال خطر رفتن و تاوان خطر به جان خریدن در توان همه نیست. و در این راه خطر کردن، هرکسی به قدر توان و رسالت خود یار خطر می‌شود. این‌جاست که همه تا پایان خط تاب نمی‌آورند و در نیمه‌های راه از پا می‌افتند. با تمام این محدودیت‌ها من معتقدم نویسنده، به معنای واقعی این عنوان، می‌نویسد و باید بنویسد.
