هشدار کانون فیلمنامه‌نویسان درباره در خطر بودن سینما
کانون فیلمنامه‌نویسان سینمای ایران در پی اتفاقات صنفی و درون‌خانواده‌ای سینما پس از وقوع کرونا، با انتشار بیانیه‌ای نسبت به آنچه تلاش‌های ساختارشکنانه برای تضعیف اجماع صنفی در خانه سینما می‌داند هشدار داد و خواستار ایجاد ساز و کار حمایتی فراتر از ظرفیت‌های موجود از سوی نهادهای مسوول برای اعضای خانواده سینما شد. متن بیانیه کانون فیلمنامه‌نویسان سینمای ایران به شرح زیر است: «ترکیب تهی از معنای «در این برهه حساس»، با حاکمیت مرگبار بیماری کووید ۱۹، معنایی واقعی پیدا کرده و به شکلی همگانی و بدون تبعیض، همه انسان‌ها در «برهه‌ای حساس» قرار گرفته‌اند. موقعیتی که می‌توان آن را بزرگ‌ترین بحران اقتصادی و اجتماعی جهانی که می‌شناسیم نامید؛ ناگوارترین سناریو ممکن، سقوط تمدن انسانی به ژرفای پرتگاهی است که برآورد و گمانه عواقب زیان‌بار آن هنوز غیرممکن است. سینما به عنوان یک هنر-صنعت، چنان با شالوده‌های جهان مدرن آمیخته که سرنوشتش به فراز و فرود این موقعیت جهانی بستگی تام دارد. با وجود اینکه تمامی مشکلات و معایب ساختاری سینمای ایران پیش از همه‌گیری بیماری، همچنان به‌جای خود باقی مانده، اما مدیریت سینما در این دوران، اهمیتی نزدیک به مرگ و زندگی یافته است. کانون فیلمنامه‌نویسان سینما در این روزهای تلخ که زندگان آن بهار و مردگانش تعزیتی ندارند، بر حفظ هماهنگی و هم‌گرایی میان همه اصناف سینما و مدیریت آن در «خانه سینما»، به عنوان تنها گزینه معقول و ممکن تأکید می‌کند و هر نوع تلاش ساختارشکنانه را به ضرر سینما می‌داند. کووید ۱۹ نشان داد ساز و کار اداره سینما آمادگی مواجهه با بحرانی بزرگ را ندارد. بحث ناتوانی افراد نیست؛ صحبت بر سر ناکارآمدی آشکارشده سیستم اداری موجود است. نه شورای مرکزی کانون فیلمنامه‌نویسان، نه بقیه صنوف و نه هیات‌مدیره خانه سینما نتوانستند حمایتی
در خور از اعضای خود بکنند. این ناتوانی چیزی فراتر از خواست قلبی و اراده افراد است؛ ضعف مالی بنیادین خانه سینما و اصناف آن، بزرگ‌ترین مانع در راه خدمت‌رسانی به اعضا ست. اکنون که هم دانشمندان و هم متولیان بهداشت کشور، هشدار تداوم و بازگشت متوالی این بیماری را داده‌اند، لازم است ساز و کار حمایتی فراتر از ظرفیت‌های موجود برای اعضای خانواده سینما اندیشیده شود تا جهان پیش رو، بهتر و شریف‌تر و خردمندانه‌تر محقق شود. بدیهی است کرده‌های نیک و بد ما در این روزهای ناگزیر، برای داوری ناگزیر ثبت خواهند شد و هیچ حسابی بدون تسویه شدن باقی نخواهد ماند.»
