یادی از هفتادوچهاری‌های شریف

مهدی نصرتی

این روزها سالگرد مریم میرزاخانی است. به نظرم آمد به این مناسبت یادی کنم از چند نفر از هم‌ورودی 1374 دانشگاه صنعتی شریف:  مریم میرزاخانی؛ آن زمان‌ها رسم بود که توی تابلوی اعلانات آموزش دانشگاه، اسامی و معدل نفرات برتر هر ترم را اعلام می‌کردند و اگه اشتباه نکنم اسم مریم میرزاخانی با مدل‌هایی از جنس 19.9 همیشه در صدر بود. برای امثال ما هم مایه افتخار بود و هم مایه حرص خوردن! آخه 19.9؟! آن هم در شریف؟همانطور که همه می‌دانند مرحوم میرزاخانی که دو طلای المپیاد جهانی ریاضی را داشت برای ادامه تحصیل به امریکا رفت و افتخارات زیادی کسب کرد. هرچند شناخت شخصی از او نداشتم ولی مثل خیلی از ایرانیان دیگر، بابت درگذشت‌اش خیلی غصه خوردم. یک نقل‌قول زیبا از او دیدم، وقتی متوجه بیماری سرطانش شده بود گفته بود: «دنیا هیچ‌وقت عادلانه نبوده است، زمانی که با هوشی سرشار و در خانواده‌ای خوب و اطرافیانی خوب هم به دنیا آمدم در حالی که خیلی‌ها چنین شرایطی را نداشتند نیز، عادلانه نبود، پس امروز به شرایطم اعتراضی ندارم.» حامد قدوسی؛ از دید من دو چهره کاریزماتیک و فعال و سرشناس و با روابط عمومی عالی، در بین دانشجویان ورودی 74 وجود داشت که یکی از آنها حامد قدوسی بود که از برق به صنایع تغییر رشته داد و اولین فارغ‌التحصیل MBA در ایران بود و بعد رفت سراغ اقتصاد و فاینانس در اروپا و امریکا.  حمید فرنگ؛ چهره سرشناس، فعال و کاریزماتیک بعدی در میان دانشجویان آن سال‌ها حمید فرنگ بود. حمید روحیات هیاتی/اصولگرایی داشت و دانشجویی مثبت و پرانرژی بود. او چند سالی هم مدیرعامل همراه اول و قبل‌تر هم رایتل بوده است.  علی نوریان؛ علی ورودی 74 کامپیوتر بود و چهره‌ای محجوب و دوست‌داشتنی داشت. اوایل من با اینکه نمی‌شناختمش، احساس می‌کردم به‌طور میانگین دو برابر سایر افراد می‌بینمش! بعدا فهمیدم یک برادر دو قلو به نام حسین هم دارد . علی اولین دارنده مدرک CFA (معتبرترین مدرک حرفه‌ای در فاینانس) در ایران است و به نظرم فرد موفقی در دنیای مالی در ایران است. البته از بین ورودی‌های سال 74، حتما افراد سرشناس دیگری هم هستند که من حضور ذهن ندارم یا از احوالشان بی‌خبرم (مثل دو دوست عزیزم وحید شاهرضایی و یاسر کراچیان، برندگان طلای المپیاد جهانی فیزیک و ده‌ها مورد دیگر) . حدس می‌زنم حداقل 50درصد هم دوره‌ای‌های آن سال‌ها، الان خارج از کشور باشند. این‌ چند مورد را صرفا به عنوان مشتی از خروار استعدادها و ذکر خیری از گذشته، یاد کردم. در ضمن نقدهای جدی به دانشگاه شریف و نظام آموزش عالی دارم که به فرصت دیگری موکول می‌کنم. برای حسن ختام، شایسته است که یادی هم کنیم از استاد محبوب دل‌ها، شهید غلامرضا رضایی استاد آن سال‌های درس محاسبات عددی، که به دلیل عوارض شیمیایی در 3مرداد 79 به شهادت رسید. چیز زیادی از فرمول‌های درس ایشان یادم نمانده ولی آنچه فراموش نشدنی است مرام و منش و بزرگواری او در برخورد با دانشجویان بود.  کارشناس اقتصادی