تلخِ شیرین
شکلات (به صورت خام یا فرآوری شده) ماده غذایی ای است که از دانه‌های درخت گرمسیری کاکائو به دست می‌آورند. اولین استفاده ثبت شده از شکلات به سال 1100 قبل از میلاد بازمی‌گردد. ابتدا اقوامی مانند مایا‌ها و آزتک‌ها از شکلات نوشیدنی می‌ساختند که به آن نامی به معنای «آب تلخ» داده بودند. دانه درخت کاکائو مزه بسیار تلخی دارد و حتما باید جوشانده شود تا طعمش تغییر کند.
کاکائو بومی امریکای جنوبی، امریکای مرکزی و مکزیک است و حداقل به مدت 3 هزار سال در این منطقه کشت می‌شده است. اولین بار فاتحان اسپانیایی کاکائو را برای نشان دادن به پادشاه و ملکه اسپانیا از امریکا به اروپا آوردند و خیلی زود، این ماده جزو مواد غذایی قاره اروپا شد. آن زمان از شکلات تنها در انواع نوشیدنی‌ها استفاده می‌شد که البته مقداری شکر به نوشیدنی اضافه می‌کردند تا تلخی آن گرفته شود. تا قرن ۱۷، شکلات در اروپا، ماده غذایی گران قیمتی محسوب می‌شد که تنها ثروتمندان از آن استفاده می‌کردند. در سال ۱۸۲۸، هلندی‌ها روشی اختراع کردند که طی آن، چربی دانه‌های کاکائو را می‌گرفتند و از آن، کره کاکائو تهیه می‌کردند. از باقی مانده دانه کاکائو هم پودر کاکائو تهیه کردند.
همچنین طی روشی دیگر، شکلات را قلیایی کرده و به این ترتیب، مزه تلخ آن را از بین می‌بردند. از آن زمان بود که شکلات‌ها به شکل امروزی تهیه شدند. شکلات در آن زمان تلخ و شیرین بود و ریچارد کدبری اولین کسی بود که شکلات را به صورت جعبه آورد. شیر شکلات قیمت این محصول را پایین آورد چون که کاکائو کمتری استفاده می‌کرد. در اوایل 1900 امریکایی‌ها شروع به مخلوط کردن مواد دیگر در شکلات کردند و در تنسی اولین نوع این مخلوط به نام
گو گو کلاسترز مخلوطی از بادام زمینی و کارامل با رویه‌ای از میلک چاکلت به بازار عرضه شد.
در همان دوره ماشین‌آلات صنعتی برای تولید شکلات پیشرفت کردند، ماشین‌ها قادر بودند شکلات را بسیار سریعتر از کارگران درون کاغذ بپیچند و به همین دلیل قیمت شکلات بسیار ارزان‌تر شد و مردم معمولی توانایی خرید شکلات را پیدا کردند. با این‌همه محبوبیت و فراوانی شکلات بعد از جنگ جهانی اول به دست آمد. زیرا شکلات جیره اصلی و میان وعده سربازها در میادین جنگ شده بود.
وقتی سربازها به خانه برگشتند از شکلات تعریف می‌کردند و به این ترتیب در سال 1930 چهل هزار نوع شکلات تولید شد. در جنگ جهانی دوم نیز شکلات برای نیروهای خارج از کشور فرستاده می‌شد تا به این ترتیب به جیره آنها کمکی شده باشد. سال ۱۹۰۰ نیز شکلات شیری هرشی به بازار آمد. در ایران حدود هزار واحد صنعتی با ظرفیت تولید سالانه حدود یک میلیون تن شیرینی و شکلات فعالیت دارند. اما حجم تولید آنها بیش از ۶۰ درصد ظرفیت آنها نیست و فقط کمتر از ۱۰ درصد از آنچه تولید می‌کنند، به خارج صادر می‌شود.
