تعزیه‌خوانی که جهانی شد
او در میان تعزیه‌خوانان به «عمو هاشم» مشهور است. هاشم فیاض در مورد تعزیه گفته بود: «آن زمان همه‌چیز تعزیه باارزش بود، سپرهای قدیمی همگی زرکوب بودند و لباس‌ها تمام دست‌دوز که هر کدام امروز چند میلیون ارزش دارند. ولی حالا تعزیه‌خوان‌ها یک تکه کرباس می‌پوشند و تعزیه اجرا می‌کنند. اگر موسیقی تعزیه نبود، شاید موسیقی ایرانی کاملا از بین رفته بود، چون موسیقی دست تعزیه‌خوان‌ها است. آن زمان «بنان» با من طفلان مسلم می‌خواند و «قمرالملوک وزیری» علاقه خاصی به موسیقی تعزیه داشت. اما الان تعزیه‌خوان‌ها هیچ کدام موسیقی نمی‌دانند و اصلا معلوم نیست چه می‌خوانند؟ آن زمان حتی مردم می‌دانستند که «علی‌اکبر» باید چهارگاه و «حر» باید نوا بخواند، یعنی تمام آن آوازها روی ذهن آنها ضبط شده بود.
