سال تحصیلی جدید و چالش تصمیم‌گیری
محمد داوری
امروز سال تحصیلی جدید شروع می‌شود هر چند اول مهر نیست اما به خاطر جبران کاستی‌های سال تحصیلی گذشته که چند ماه آخر آن به خاطر کرونا غیرحضوری برگزار شد حالا دو هفته زودتر از همیشه سال تحصیلی شروع شده است و هم چنان شرایط کرونایی است و سرگردانی حضوری یا غیرحضوری بودن کلاس‌ها بیش از همیشه دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها را نگران نموده است. این نگرانی وقتی بیشتر می‌شود که صدای واحدی از سوی مسوولان به گوش نمی‌رسد. ابهامات موجود در سخنان و تصمیم‌های مسوولان آموزش و پرورش از یک سو و تضادهای اعلام شده از سوی مسوولان آموزش و پرورش و سلامت و بهداشت به ویژه مسوولان ستادملی مبارزه با کرونا از سوئی موجب شده است نگرانی و سردرگمی دانش‌آموزان و والدین آنها بیشتر شود. یکی می‌گوید دانش‌آموزان باید در مدارس حاضر شوند دیگری می‌گوید لازم نیست همه دانش‌آموزان حاضر شوند عده‌ای از دانش‌آموزان به مدرسه خواهند آمد. مسوولی از حضور آزمایشی دانش‌آموزان سخن به میان می‌آورد و می‌گوید دانش‌آموزان در مدرسه حاضر شوند اگر مشخص شد حضور آنها موجب شیوع ویروس کرونا می‌شود کلاس‌ها غیرحضوری تشکیل شود و دیگری هشدار می‌دهد که حضور دانش‌آموزان بسیار ریسک بالایی دارد و امسال کلا باید کلاس‌ها غیرحضوری باشد.
این در حالی است که چند هفته پیش وزارت آموزش و پرورش دستورالعملی را صادر کرده بود و از سه وضعیت گفته بود که براساس آن در مناطق قرمز کلاس‌ها غیرحضوری و مناطق زرد کلاس‌ها نیمه حضوری و در مناطق سفید کلاس‌ها حضوری خواهد بود.
حالا معلوم نیست چرا این همه صداهای متفاوتی به گوش می‌رسد و چرا تصمیمات ناهماهنگ و متضاد است مگر این دستورالعمل با هماهنگی دولت و سایر دستگاه‌ها به ویژه وزارت بهداشت تهیه و تدوین نشده است؟! مگر متولی اعلام وضعیت قرمز و زرد و سفید ستادملی مبارزه با کرونا نیست؟! پس چرا با اعلام نظرهای مبهم و متضاد اینقدر به دانش‌آموزان و والدین آنها استرس و نگرانی وارد می‌کنند؟!
این ضعف نظام تصمیم‌گیری و خبررسانی تبعات منفی جبران‌ناپذیری دارد و به رابطه میان خانه و مدرسه لطمه وارد می‌کند مسوولان باید قبل از اعلام هر تصمیمی نخست تمامی ابعاد آن را بررسی کنند و با دستگاه‌ها مرتبط هماهنگ شوند بعد نسبت به اعلام آن
اقدام نمایند.
در شرایطی که شبکه‌های اجتماعی به سرعت خبرها و نظرها را منتقل می‌کنند باید توجه داشت که هر تصمیمی تبعات گسترده‌ای دارد و بلافاصله در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و واکنش‌های گسترده‌ای را بدنبال خواهد داشت و هر قدر مخاطبان یک خبر گسترده‌تر باشند تبعات آن نیز بیشتر می‌شود لذا انتظار می‌رود برای موضوعی که بیش از 14 میلیون دانش‌آموز و 28 میلیون پدر و مادر و یک میلیون فرهنگی را درگیر می‌کند بیش از این حساسیت نشان داده شود و نظام تصمیم‌گیری و خبررسانی جدی‌تر مورد توجه قرار گیرد تا در این شرایط بحرانی که مردم از جهات مختلف تحت فشار هستند بیش از این فشارها و آسیب‌های روانی آنها را آزار ندهد و نرنجاند.
