با پروتکلها جان بازیگرانم را حفظ میکنم
میکاییل شهرستانی به زودی نمایش «لبخند با شکوه آقای گیل» را با گروهی از هنرجویان جوانش روی صحنه میبرد.
این هنرمند با ابراز تاسف از کمتوجهی به تئاتر گفت: در برابر این بیمهریها فقط میتوانم سکوت کنم. دیگر حتی حیرت هم نمیکنم چون چیزی برای تعجب وجود ندارد. او که در دوران کرونایی برای دومین بار نمایشی را روی صحنه میبرد، از علاقه تمام نشدنیاش به تئاتر گفت: تئاتر برای من خیلی جدی و شغل من است و چون تئاتر هست، من هستم. اگر خدای ناکرده بلیه طبیعی دیگری نازل بشود، باز هم دست از کار نمیکشم. به دلایل بیشماری، نمیتوانم کار نکنم چون باور دارم خالی کردن میدان و فرصت را به دست دیگرانی دادن که بسیاری از آنان صلاحیت این کار را ندارند، کاری است بیهوده.
این مدرس تئاتر که سالهاست در کنار فعالیتهای اجرایی به آموزش هنرجویان جدید نیز میپردازد، خاطرنشان کرد: بخشی از کار من، تدریس و پرورش هنرپیشه است. بنابراین باید در طول سال دستکم دو سه نمایش آماده کنم و هنرجویانی را که در جامعه پرمساله ما، مورد تهدید خطرات بیشماری هستند، با دارو و مرهم تئاتر التیام بدهم و آنان را برای فرداهایی که در پیش است، آماده کنم تا جا پای معلمان، متقدمان و نسل گذشته بگذارند.آرزویم این است دنیایی داشته باشند که آن را دوست بدارند؛ دنیایی که لیاقتش را دارند و شرایطی که بتوانند آزادانه کار و فرهنگسازی کنند و از هر گونه معضل و بِزِه اجتماعی دور باشند چراکه هنر در تمام اشکالش این ویژگیها را دارد.
او، وضعیت تئاتر را در دوران کرونا، تیره و تار توصیف کرد و ادامه داد: شرایط برای امثال من سختتر هم هست چون هرگز جزو کسانی نبودهام که تئاتر برایشان وسیله و ابزار جلبتوجه یا تجارت است یا دیگرانی که پز مخالفخوانی میدهند ولی بهترین شرایط برایشان مهیاست یا کسانی که قرار است از قِبّل تئاتر اسمی به دست آورند. شهرستانی با انتقاد از کمتوجهی مسوولان به تئاتر افزود: راستش دیگر خسته شدهام از گفتن، نوشتن و مصاحبه کردن در این باب. تاسفبار است که رییس کمیسیون فرهنگی مجلس هم در برابر مشکلات تئاتر و تئاتریها هیچ مسوولیتی را نمیپذیرد و اعلام میکند مشکلاتی بسیار مهمتر از مسائل تئاتریها وجود دارد. یعنی ما شهروندان درجه چندم محسوب میشویم و من در مقابل این حرف فقط میتوانم سکوت کنم دیگر حتی حیرت هم نمیتوانم بکنم چون چیزی برای تعجب وجود ندارد.