انسولین قلمی، دارویی نایاب

گلی ماندگار| ماجرای انسولین و نبود آن در داروخانه‌ها و اعتراض بیمارانی که زندگی شان به تزریق این دارو بستگی دارد، طی روزهای گذشته در تمام شبکه‌های مجازی داغ شده است. نبود انسولین در حالی اتفاق می‌افتد که یک روز قبل از آن خبری از توقیف 19 کامیون حامل داروی قاچاق که از مرزهای ایران به عراق رفته‌اند، رسانه‌ای می‌شود. حالا سوال اینجاست که آیا این دو خبر به یکدیگر ربط دارند یا نه؟ چرا باید در شرایطی که مسوولان می‌گویند بر خلاف ادعای دولتمردان آمریکا دارو هم به دلیل تحریم‌ها به ایران نمی‌رسد ناگهان خبر توقیف 19 کامیون داروی قاچاق در رسانه‌ها منتشر شود؟ چرا مسوولان وزارت بهداشت ودرمان شتابزده در مورد این ماجرا اظهارنظر می‌کنند، انگار قبل از هر نوع اظهارنظری به اجماع نرسیده‌اند و فقط قرار بر تکذیب خبر گذاشته‌اند. درست یک روز بعد از این اتفاق ناگهان بیماران مبتلا به قند خون که انسولین داروی حیاتی آنها به شمار می‌رود از نبود آن در داروخانه‌ها خبر می‌دهند. این در حالی است که طی ماه‌های گذشته بارها و بارها قیمت تمامی داروها افزایش چشمگیری داشته است و هر بار هم مسوولان دولتی علت این موضوع را به تحریم‌ها ربط داده‌اند. داروی بیماران سرطانی هر ماه با افزایش ده تا بیست درصدی مواجه است حتی داروهایی که تولید داخل هستند. اسپری‌های تنفسی برای بیمارانی که مشکل تنفسی دارند به ناگهان 100 درصد افزایش قیمت داشته است. به عنوان مثال یک اسپری 65 هزار تومانی به 600 و 50 هزار تومان رسیده است. مافیای دارو در ایران چه کار می‌کند و چرا در تمام این سال‌ها دولت‌ها نتوانسته‌اند، دست آنها را از بازار داروی کشور کوتاه کنند؟

    پاتوق همیشگی دلالان دارو

این روزها که کرونا حسابی تاخت و تاز می‌کند و بسیاری از کسانی که عزیزانشان به این بیماری مبتلا شده‌اند، تلاش می‌کنند تا هر طور شده آنها را نجات دهند، یک بار دیگر بازار ناصرخسرو داغ شده است. کافی است یکی از مسوولان چند دقیقه‌ای را بی خدم وحشم در این خیابان قدم بزند و سراغ داروی «رمدسیویر» را از دلالان بگیرد تا با قیمت‌هایی از 20 میلیون تا 80 میلیون تومان مواجه شود. هستند کسانی که برای نجات جان عزیزانشان این مبالغ را پرداخت می‌کنند و در نهایت هم به آن نتیجه‌ای که انتظار دارند نمی‌رسند و البته دستشان هم به جایی نمی‌رسد که بخواهند شکایت کنند و از کسی خسارت بگیرند. حالا اگر با نبود انسولین باز هم این دارو با قیمت‌های باورنکردنی سر از خیابان‌ها ناصر خسرو در بیاورد چندان هم جای شگفتی نیست.

    دولت: انسولین داریم

داروخانه ها: انسولین نداریم

نکته جالب اینجاست که از روز گذشته برخی دولتمردان نبود انسولین در کشور را تکذیب کرده و ادعا می‌کنند که این وقفه در عرضه انسولین فقط یک روز بوده و در حال حاضر انسولین درداروخانه‌ها به میزان لازم هست، اما اگر همین امروز هم به داروخانه‌ها سر بزنید خیلی از آنها از نبود انسولین خبر می‌دهند، مساله اینجاست که چه کسی واقعیت را بیان نمی‌کند؟

    فقط تحریم‌ها نیست 

عوامل داخلی هم دخیلند

دکتر علی جوانمردی، پزشک عمومی در این باره به «تعادل» می‌گوید: متاسفانه سال‌هاست که مافیای دارو در کشور ما فعالیت دارد و هر از چند گاهی یک داروی اساسی از فهرست توزیع داروخانه‌ها برای چند روز حذف می‌شود بعد ناگهان همان دارو با قیمتی تازه وارد بازار می‌شود. این اواخر که بحران‌های اقتصادی زیادی را داشته ایم، گران شدن قیمت داروها دیگر به امری عادی بدل شده است. اما اینکه ناگهان اعلام کنند در کشور هیچ انسولینی وجود ندارد، اصلا درست نیست. مساله اینجاست که چه کسی مانع توزیع انسولین بین داروخانه‌ها شده است. ما نمی‌توانیم هر بار اتفاقی در این زمینه می‌افتد، بدون توجه به عوامل داخلی و سوداگرانی که جان مردم برایشان هیچ اهمیتی ندارد تنها تحریم‌ها را مقصر این ماجرا بدانیم. مگر همین چند سال پیش نبود که دختر یکی از وزرای ما داروهای تاریخ مصرف گذشته را انبار کرده بود. چرا باید چنین اتفاقی در کشور ما رخ دهد، این هم مربوط به تحریم‌هاست. 

او در بخش دیگری از سخنانش می‌گوید: انسولین دارویی است که بیماران قندی باید قبل از هر وعده غذا، «انسولین» به زیر پوست بدن خود تزریق کنند در غیر این صورت، قند خون آنها به محض خوردن هر نوع خوراکی بدون تزریق انسولین، خیلی سریع و شدید افزایش پیدا می‌کند و باعث آسیب به عروق، کلیه، قلب و سایر اعضای حساس بدن می‌شود. «انسولین» بدون «نوار تست قندخون»، عملا غیرقابل استفاده است. دومی نیز بدون اولی، به هیچ کار دیابتی‌ها نمی‌آید! افراد مبتلا به دیابت نوع یک برای تامین هر دو مورد هم انسولین و هم نوار تست مشکل دارند. این «نبود دارو و تجهیزات پزشکی» فقط به دیابتی‌ها محدود نیست بلکه دسته‌های دیگری از بیماران خاص نیز برای تامین داروهای حیاتی خود به مشکل نبود دارو در داروخانه‌های دولتی ناشی از آنچه «مشکل نبود ارز» گفته می‌شود، مواجه‌اند. 

    تحریم یا منفعت طلبی

حال سوال این است، انسولین و دیگر داروهای حیاتی برای بیماران خاص به دلیل تحریم‌ها و مشکل ارز به کشور وارد نمی‌شوند، یا به دلیل منفعت طلبی برخی وارد کنندگان و دلالان دارو در داخل کشور؟