با استرس کرونا چه کنیم؟

با افزایش شمار تلفات کرونا در کشور، نگرانی از ابتلا به این ویروس نیز تشدید شده و استرس و هراس حاصل از این موضوع در جامعه عیان‌تر شده است. به گفته کادر بهداشت و درمان و مسوولان ستاد ملی مبارزه با کرونا، موج سوم کرونا در حالی با شروع فصل پاییز حضور خود را در سطح جامعه هویدا کرده که بسیاری از مردم با گذشت هشت ماه از شیوع این ویروس همچنان خطر بالقوه آن را جدی نگرفته و با توجه به تاکیدات مکرر، همچنان دستورالعمل‌های بهداشتی را رعایت نمی‌کنند. با توجه به اینکه اکثریت مردم حضور کرونا را در سطح جامعه پذیرفته و سبک زندگی خود را با این ویروس تغییر داده‌اند، ‌هستند افرادی که همچنان در مواجهه با آن دچار اختلالات روانی شده و از این رو برای کاهش ترس و وحشت و پیشگیری از ابتلا به کرونا و همچنین مدیریت استرس نیاز است که در شرایط کرونایی هر یک از افراد جامعه به اشکال متفاوتی به استرس و حوادث‌ ناگوار واکنش نشان ‌دهند. 

یک متخصص روان درمانگر و روانشناس بالینی گفت: در شرایط بحرانی به ویژه شیوع ویروس کرونا، ‌حتما پس از آگاهی مردم به نشانه‌های جسمی‌ و ذهنی اضطراب، اولین قدم مدیریت اشاعه کرونا یا هر نوع دیگری از بیماری است. مهدی قاسمی اظهار داشت: در شرایط بحرانی افراد واکنش‌های متفاوتی از خود نشان می‌دهند که از آن جمله می‌توان به اضطراب، استرس، اشتغال ذهنی مکرر با اتفاق، سردرگمی‌ و دوگانگی یا احساس کرختی اشاره کرد. کرونا طی مدتی که از حضور آن در سطح جامعه می‌گذرد به گفته کادر پزشکی و متخصصان بیماری‌های ویروسی تاکنون به اشکال مختلف خودنمایی کرده که از این رو اختلالات روحی و روانی برای افراد از جمله تحریک‌پذیری یا وسواس، عصبانیت و از کوره در رفتن، بی‌خوابی و کابوس، ترس، خستگی، سردرد، عدم تمرکز، اسپاسم عضلانی، تپش قلب، حالت تهوع و سایر مشکلات گوارشی از طریق علایم اضطراب را به همراه داشته است. این روان درمانگر تصریح کرد: مردم در شرایط پراسترس و بحرانی که در بیشتر مواقع غیرمنتظره است باید تلاش کنند تا حد امکان به خود یا دیگران برچسب ضعیف، ترسو یا غیرطبیعی بودن نزنند و در عین حال از موقعیت‌هایی که استرس را زیاد می‌کند دوری کنند. او افزود: در مواقع بحرانی برای کنترل اضطراب و استرس نیاز است که یک فرایند جامع برای مقابله با این اختلالات به خصوص برای مدیریت افراد حادثه دیده و پرسنل سرویس‌های امدادی و درمانی تعریف شود و تا حد امکان، آموزش برخورد با استرس پیش از وقوع حادثه، حمایت در صحنه حادثه، خدمات حمایت در فجایع، سرویس‌های پیگیری، حمایت از خانواده، برنامه‌های بیرون از اجتماع و برنامه‌های مفرح و سالم جهت مدیریت استرس در بحران در نظر گرفت.