100 هزار تومان درد را دوا نمی‌کند
محمدقلی یوسفی
در این شرایط اقتصادی که مردم برای تامین حداقل‌های زندگی هم با مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می‌کنند، اعلام اینکه دولت به یک سوم از مردم کمک 100 هزار تومانی می‌کند، مساله‌ای است که هم آبروی ما را در مجامع بین‌المللی می‌برد و هم دولت را در داخل بی‌اعتبار می‌کند. اگر اقتصاد ایران اقتصادی آزاد بود کسی از دولت انتظار نداشت، اما در شرایطی که دولت تمام اقتصاد را در دست دارد و تمام قیمت‌ها را بالا و پایین می‌کند، در این شرایط بحرانی هم وظیفه دارد که به مردم در حد نیازشان کمک کند. این کمک تنها پرداخت پول نقد به افراد نیست. دولت می‌تواند با اعلام معافیت‌های مالیاتی، به تعویق انداختن اقساط بانک‌ها، نگرفتن هزینه آب و برق و گاز و پرداخت حق بیمه درمانی حداقل برای دو ماه به این وضعیت سر و سامان بدهد، ضمن اینکه در نظر گرفتن حداقل حقوق برای هر خانواده کم یا بی‌بضاعت نیز از وظایفی است که برعهده دولت است. اینکه رییس‌جمهور در چنین شرایط بحرانی که اقتصاد کشور واقعا وضعیتی اسف بار دارد، از کمک ماهیانه 100 هزار تومان به هر نفر صحبت می‌کند، جای تعجب دارد.
این مبلغ چه دردی را دوا می‌کند، چقدر می‌تواند در هزینه‌های مردم سهیم باشد. در حالی که تمام مایحتاج روزانه بیش از چندین و چند برابر گران شده، با 100 هزار تومان هیچ کس کاری نمی‌تواند بکند. اصلا عنوان کردن این موضوع از ابتدا اشتباه بود. دولت در این شرایط موظف است حداقل دو ماه از نظر اقتصادی و معیشتی مردم را همراهی کند. البته که بسیاری از مشاغل ما طی سال‌ها و به دلیل ندانم کاری‌ها از بین رفته‌اند و بسیاری از صاحبان مشاغل ورشکسته شده‌اند، اما در شرایط کرونایی وضعیت کاملا فرق می‌کند و این دولت است که باید هزینه‌های زندگی مردم را مانند بسیاری از کشورهای دیگر که این کار را انجام داده‌اند، تقبل کند. این رفتار دولت و پرداخت کمک هزینه 100 هزار تومانی اصلا قابل توجیه نیست. دولت باید این مهم را در نظر داشته باشد که شرایط سخت کنونی شاید بیشتر از 2 ماه هم ادامه پیدا نکند و با ورود واکسن کرونا به بازار مردم بتوانند به زندگی عادی خود بازگردند، اما در این شرایط وظیفه رسیدگی به معیشت مردم در هر جای دنیا وظیفه دولت‌هاست و البته که شرایط بد اقتصادی امروز ایران هم نتیجه عملکرد اشتباه دولت‌هایی است که بر سر کار آمده و رفته‌اند. پس حالا نباید مردم را با این مشکلات تنها بگذارند و فکر کنند با پرداخت ماهیانه 100 هزار تومان می‌توانند تمام مشکلات را حل کنند. زمانی که خط فقر 10 میلیون تومان اعلام می‌شود، چطور دولت می‌خواهد با پرداخت ماهیانه 100 هزار تومان معیشت و زندگی مردم را سامان بدهد. در حال حاضر بیش از یک سوم جمعیت ایران در فقر و نداری به سر می‌برند. خیلی از آنها در طول سال‌ها مشاغل خود را از دست داده‌اند و خیلی‌های دیگر در دوران کرونا کسب و کارشان نابود شده است. در این شرایط مردم ناگهان با تورم وحشتناک در تمام زمینه‌ها هم مواجه شده‌اند. از اجاره خانه تا هزینه مایحتاج روزانه، حالا دیگر حداقل اجاره‌بهای خانه در تهران به بیش از 2 میلیون تومان رسیده، تمام اقلام خوراکی با بیش از 40 تا 50 درصد افزایش قیمت مواجه بوده‌اند، خیلی‌ها دیگر توان خرید نان را هم ندارند، در چنین شرایطی واقعا 100 هزار تومان چه دردی را می‌تواند درمان کند. چرا باید با بیان چنین حرف‌ها و عنوان کردن چنین رقم‌هایی مردم را تحقیر کنیم. این رفتارها نه تنها چهره ایران را در مجامع بین‌المللی خدشه‌دار می‌کند که باعث تحقیر مردم در داخل می‌شود. این شرایط نباید ادامه پیدا کند.
