هنرمندان بی‌خیال کرونا

مریم شاهسمندی

جشنواره فجر با وجود تعطیلی تمام جشنواره‌های دنیا برگزار شد. مسوولان جشنواره گفته بودند رعایت پروتکل‌ها اولویت اول آنهاست اما آنچه در فیلم‌ها و عکس‌های روز اول این جشنواره به چشم می‌خورد، نشان از رعایت هیچ پروتکلی ندارد. بسیاری از هنرمندان یکدیگر را در آغوش کشیدند و برای گرفتن عکس‌های یادگاری شانه به شانه هم بدون ماسک ایستادند و به دوربین لبخند زدند. اما این اتفاقات در مقابل چشمان مردمی افتاد که اکثرشان طعم تلخ از دست دادن عزیزشان به خاطر این پاندمی خطرناک را چشیده‌اند، آنها طعم تلخ از دست دادن کسانی را که دوستشان داشتند هم چشیده‌اند. همین چند روز پیش بود که مهرداد میناوند نازنین را به خاک سپردیم، جوانی که به دلیل ابتلا به کرونا در سن 45 سالگی و تنها دو ماه بعد از مراسم ازدواجش‌دار فانی را وداع گفت. حالا چه اتفاقی افتاده که هنرمندان اینچنین شاد و خندان و بدون رعایت هیچ پروتکل بهداشتی رو به دوربین می‌ایستند  . 

بسیاری از همین هنرمندان در صفحه‌های مجازی خود مردم را به رعایت فاصله اجتماعی و ماسک زدن و نرفتن به مهمانی و دورهمی دعوت می‌کنند و  حالا خودشان تمام این اصول را زیر پا گذاشته‌اند. مساله اینجاست که چرا مسوولان این جشنواره را به صورت مجازی برگزار نکردند، چرا باید برج میلاد آنقدر شلوغ شود که حتی دیدن فیلم‌هایش هم برای خیلی از ما ترسناک باشد. در این یک سالی که از ورود پاندمی کرونا به کشور می‌گذرد این همیشه مردم بودند که متهم می‌شدند به ساده انگاری در برابر این ویروس و حالا مسوولان و هنرمندان کشور هم به جرگه همین مردم پیوسته‌اند. چرا در شرایطی که هنوز محدودیت‌ها برداشته نشده، در شرایطی که خیلی از پزشکان در مورد موج چهارم کرونا و خستگی کادر درمان هشدار می‌دهند، باید جشنواره فجر برگزار شود. آن هم به صورت حضوری. اینکه هنرمندان ما می‌توانند الگوی بسیاری از افراد جامعه باشند، بحثی است که باید مفصل به آن پرداخت اما اگر خود این افراد به چنین مساله‌ای اعتقاد قبلی دارند، چرا باید اینچنین در برابر دوربین‌ها ظاهر شوند. مگر برگزار کردن جشنواره فجر به صورت مجازی چقدر می‌توانست برای برگزار‌کنندگان آن سخت باشد. حالا قرار است با برگزاری همین یک جشنواره تمام ضرر و زیان‌هایی که سینمادارها در این مدت متحمل شده‌اند، برطرف شود. در حالی که نوع جدید ویروس کرونا در تا داخل کشور هم آمده و در حالی که ما جزو آخرین کشورهایی هستیم که قرار است تزریق واکسن را شروع کنیم و در حالی که هیچ خبری مبنی بر از بین رفتن خطر کرونا در هیچ کجای دنیا منتشر نشده، مسوولان جشنواره فجر به ضمانت کدام قانون نانوشته شرایط ابتلا به کرونا را با برگزاری این جشنواره به صورت حضوری فراهم کرده اند؟ چرا نباید جان مردم بیش از اینها اهمیت و ارزش داشته باشد. چرا هنرمندان ما باید بی‌توجه به خطری که متوجه آنهاست در چنین همایش‌هایی شرکت کنند و جان خود و دیگران را به خطر بیندازند. برگزاری جشنواره اگر به بعد از پاندمی موکول می‌شد، هیچ کدام از پایه‌های هنری این کشور به لرزه در نمی‌آمد. هنرمندان اگر سعی می‌کردند برای دلگرمی مردم هم که شده هم پای آنها پروتکل‌ها را رعایت کنند و حتی الگویی برای آنهایی باشند که رعایت نمی‌کنند، با شرکت نکردن در این جشنواره چیزی از ارزش‌هایشان کم نمی‌شد. جشنواره فجر می‌توانست مانند خیلی از جشنواره‌های معتبر دنیا یا به زمان دیگری موکول شود یا اینکه به صورت مجازی برگزار شود. اما دریغ و افسوس که همان اندازه که مردم کرونا را دست‌کم گرفته‌اند، مسوولان هم این پاندمی را جدی نمی‌دانند.