اصلی‌ترین شاخص تاب‌آوری؛ امید به روزهای بهتر
پروانه پیشنمازی
تاب‌آوری؛ متغیر اجتماعی مهمی در دوران مبارزه با ویروس کووید ۱۹ است، در روزهایی که ذهن و فکر همه مردم به نوعی با کرونا پیوند خورده است، حفظ تاب‌آوری اجتماعی چالشی است که مردم و دولت‌ها را درگیر خود کرده است. در واقع تاب‌آوری به عنوان یکی از اصلی‌ترین فاکتورهای توانایی مردم برای مقابله با بحران بوده و به معنای انعطاف‌پذیری و کشسانی یک پدیده است. رابطه با بحث مدیریت بحران نیز تاب‌آوری به همین معناست و موضوع مورد بحث آن توانایی بازگشت جامعه از یک پاندمی یا شرایط ناگوار است. هم‌اکنون که ما درگیر مشکل همه‌گیری کرونا هستیم، این موضوع بیش از پیش اهمیت پیدا می‌کند و نکته قابل توجه این است که در اکثر بلایای طبیعی ما نقطه پایانی متصور می‌شویم و پس از آن وارد فاز بازیابی و بازتوانی می‌شویم، اما متاسفانه در رابطه باکووید 19 هیچ نقطه پایانی قابل تصور نیست و تا اوضاع کمی بهبود پیدا می‌کند با موج جدیدی مواجه می‌شویم و جامعه با بحران جدیدی رو به رو می‌شود. در چنین شرایطی حفظ تاب‌آوری کار مشکلی است و با توجه به پروتکل‌های بهداشتی که اصلی‌ترین آنها حفظ فاصله اجتماعی است در دراز مدت روح و روان افراد را متاثر می‌کند. در واقع تلاش‌ها باید در این راستا صورت بگیرد که دوره این بیماری تا حد توان کوتاه شود. در حال حاضر با گذشت یک سال و نیم از مبارزه ما با ویروس کرونا میزان تاب‌آوری ما بسیار کاهش پیدا کرده است. کرونا علاوه بر بعد جسمانی بعد روانی انسان‌ها را نیز متاثر کرده است. در چنین شرایطی طول دوره این بیماری بسیار اهمیت دارد و در کشورهایی که واکسیناسیون با سرعت بیشتری انجام شده است مردم اندک اندک در حال بازگشت به حالت طبیعی هستند. متاسفانه با تعلل در امر واکسیناسیون علاوه بر بالا رفتن تعداد مرگ و میر، تاب و توان مردم نیز کاهش می‌یابد. این مساله دوسویه است و اگر باید مردم پروتکل‌ها را رعایت کنند، نهادهای بالادستی نیز باید واکسیناسیون را انجام دهند. بازگشت‌پذیری مردم ما پیش از شیوع بیماری کووید 19 به علت فاکتور زمان به‌شدت آسیب پذیر شده است. اگر مردم اطمینان نداشته باشند که دوره بیماری رو به پایان است و به بهبود شرایط ایمان نداشته باشند، حفظ تاب‌آوری آنها غیرممکن خواهد بود. از سوی دیگر علاوه بر همه جنبه‌های روانی و جسمی، بحث معیشت مردم نیز مطرح است. رعایت صددرصدی پروتکل‌ها مستلزم حضور نیافتن در محل کار است. اما ادامه این روند منطقی و شدنی نیست و مشکلات اقتصادی زیادی گریبان اقتصاد کشور را خواهد گرفت. مشکل معیشت ارتباط مستقیم با زندگی مردم دارد و چنین فاکتور مهمی تاثیر بسیار زیادی روی تاب‌آوری خواهد داشت. از سویی حضور فیزیکی مردم سبب شیب بالا رفتن ریسک برای ابتلا می‌شود و از سوی دیگر حضور نیافتن آنها اقتصاد و معیشت مردم را درگیر خواهد کرد. در چنین شرایطی تنها دولت است که باید از این قشر حمایت کند که این راهکار نیز در دراز مدت ممکن نیست. اما اصلی‌ترین شاخص تاب‌آوری امید به روزهای بهتر در آینده است و مهم‌ترین نکته‌ای که ما باید آن را به مردم منتقل کنیم این است که یادآوری کنیم که این شرایط ابدی نیست و نهایتا این پاندمی نیز به انتها خواهد رسید. چیزی که اهمیت دارد به سلامت گذشتن از این شرایط است. در این شرایط باید تلاش کنیم تا بتوانیم با حداقل ابتلا و فوت، از ویروس کرونا گذر کنیم. ایمان به این موضوع و تلاش برای حفظ آرامش و امید به آینده همان چیزی است که برای بالا بردن تاب‌آوری نیاز است. همه از خسارات و مشکلات و سختی‌هایی که با شیوع این بیماری گریبانگیر مردم شده باخبریم، اما آنچه که اهمیت دارد حفظ اراده و امید به آینده روشن‌تر است.
