اسم‌ها مهم نیستند، رسم‌ها مهمند
مریم شاهسمندی
چرا برخی قوانین یک‌شبه تصویب شده و ابلاغ می‌شوند؟ این قانون اسم‌های فارسی برای صنف‌های مختلف از کجا سر برآورده است؟ چرا باید وزارت ارشاد چنین بخشنامه‌ای را ابلاغ کند؟ استفاده نکردن از اسم‌های فرنگی می‌تواند توجیه داشته باشد، اما چرا نباید در تهران هیچ مغازه‌ای با اسم‌های ترکی، لری و... نامگذاری شود؟ علت این نوع بخشنامه‌ها که صد البته هیچ بررسی دقیق و درستی هم پشت آن نیست چه می‌تواند باشد؟ مگر افرادی که در کلانشهر تهران زندگی می‌کنند، همه فارس هستند و هیچ قوم دیگری در این شهر ساکن نیست؟ چنین برخوردهایی چقدر می‌تواند بر جدایی فارس‌ها از قوم‌های دیگر ایرانی تاثیربگذارد؟ قانونی مطرح می‌شود، مجری قانون مشخص می‌شود، اما هیچ‌کس خودش را مجاب به توضیح دادن درباره چرایی تصویب و ابلاغ این قانون نمی‌داند. در شرایطی که مردم از وضعیت اقتصاد و معیشت خود گلایه مندند، در شرایطی که دلار هر روز با افزایش قیمت مواجه است، در شرایطی که بیماران با کمبود دارو مواجه‌اند و زندگی اکثر افراد بر مدار خوشی و خوبی نمی‌گردد. تصویب کردن قوانینی مانند چگونه نامگذاری کردن مغازه‌ها، طرح صیانت از مردم در مقابل حیوانات، طرح صیانت از فضای مجازی و... چقدر ممکن است برای حل مشکلات اساسی مردم مهم باشد؟
آیا بهتر نیست حالا که در شرایط تحریم هستیم و به گفته مسوولان تحریم‌ها هم چرخ اقتصاد را لنگ کرده و هم اوضاع دارو و درمان کشور را تحت تاثیر قرار داده نمایندگان مردم در مجلس و دیگر مسوولان کشور به جای پرداخت به موضوعات فرعی تمام توان خود را برای رفع مشکلات عدیده اقتصادی به کار بگیرند. بودجه هر یک از این طرح‌ها می‌تواند یکی از چرخ دنده‌های اقتصاد را به جای خود بازگرداند. هزینه هر کدام از این طرح‌ها می‌تواند چرخ زندگی چندصد ایرانی را بچرخاند و بار سنگین تورم را از روی دوش آنها بردارد. چه فرقی می‌کند اسم سوپر مارکت محله ما چیست؟ اما اینکه این سوپرمارکت امروز ماست را به چه قیمتی می‌فروشد و فردا قیمت همین ماست چقدر می‌شود برای همه ما فرق می‌کند. چه فرقی می‌کند مغازه‌ای که قرار است از آن لوازم‌التحریر مورد نیاز فرزندان‌مان را تهیه کنیم چیست، اما اینکه قرار است دفتر و مداد را به چه قیمتی از آن بخریم خیلی مهم‌تر است. مسوولان محترم فرقی نمی‌کند شما در وزارت ارشاد نشسته‌اید، یا مجلس یا وزارت رفاه، در شرایط کنونی همه شما باید یک دغدغه داشته باشید، آن هم معیشت مردم است. برای هیچ مادری فرقی ندارد که اسم مغازه اسباب‌بازی فروشی که فرزندش پشت شیشه آن اشک می‌ریزد و اسباب‌بازی را می‌خواهد که او توان خریدش را ندارد، چیست؟ برای پدری که قرار است شب دست خالی به خانه برود و نام نانوایی که قرار بود اگر پولی داشت از آن نان بخرد، اصلا مهم نیست؟ این روزها برای ما برای اکثر مردم آن چیزی که از همه مهم‌تر است مقام انسانی است که زیر چرخ دنده‌های زنگ زنده این اقتصاد و تورم لجام گسیخته له می‌شود و از بین می‌رود. چه فرقی می‌کند اسم مغازه‌ها چه باشد، وقتی خیلی از آنها به دلیل همین مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم محکوم به تعطیل می‌شوند. چه فرقی می‌کند همسایه ترک زبان من نام سوپرمارکتش را چه بگذارد وقتی می‌بینم دفتری که حساب مشتری‌ها را در آن می‌نویسد هر روز قطور‌تر می‌شود و اجناس مغازه‌اش هر روز کمتر و کمتر. مسوولان برای یک بار هم که شده به فکر رفع مشکلات اساسی باشید و از حاشیه رفتن اجتناب کنید.
