زندگی خصوصی مردم را دستوری نکنید

مریم شاهسمندی

انگار همه مسوولان به نوعی خودشان را موظف می‌دانند در مورد هر مساله‌ای مردم را مخاطب قرار داده و دستوری صادر کنند، درباره اینکه چه چیزی بخورند، کجا خانه بگیرند یا حتی برای ازدواج و فرزند آوری. برخوردهای دستوری هیچ‌وقت نتوانسته موفقیتی را که مسوولان انتظار دارند کسب کند. اینکه نماینده مجلس به دختران بالای 30 سال می‌گوید چون پسر برای ازدواج در ایران کم است بهتر است با خارجی‌های علاقه‌مند به ایران ازدواج کنند، از آن دست دستوراتی است که بیشتر به یک شوخی شبیه است تا حرفی که از دهان یک نماینده بیرون بیاید. برخوردهای اینچنینی با جوانان جامعه آنها را به سمت و سویی که مسوولان انتظار دارند سوق نمی‌دهد. در اینجا ذکر چند نکته به این نماینده مجلس ضروری به نظر می‌رسد.

1- طبق آخرین آمار اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران جمعیت مردان بیشتر از زنان است و در این زمینه دختران جوان با کمبود همسر مواجه نیستند.

2- ازدواج کردن به پیش نیازهایی احتیاج دارد که در آسان‌ترین شرایط هم باز اگر فراهم نباشند امکان اتفاق این مقوله وجود ندارد. تنها همسریابی از سوی دختران جوان مهم نیست.

3- افراد برای اینکه بتوانند زندگی تشکیل دهند نیازمند، شغل، مسکن و البته امنیت شغلی هستند که بتوانند هزینه‌های زندگی مشترک را پرداخت کنند. موارد از این دست بسیار است که بیان همین سه مورد می‌توان به موارد دیگر هم پی برد. در شرایطی که مساله اقتصاد در کشور به یکی از مسائل روز تبدیل شده و بسیاری از افراد در تامین هزینه‌های زندگی خود با مشکل مواجه‌اند، این طور رفتار دستوری برای ازدواج جوانان نمی‌تواند گره‌گشا باشد. در واقع نمایندگان و دولت اگر می‌خواهند آمار ازدواج را بالا ببرند باید به جای اینکه به جوانان دستور بدهند که ازدواج کنند باید شرایط این اتفاق را فراهم کنند. جوانی که امروزه امنیت شغلی ندارد، درآمد او به استاندارد خط فقر نمی‌رسد، توان اجاره مسکن را ندارد و ... چطور می‌تواند به ازدواج فکر کند. در مقابل وقتی مردان جوان هیچ انگیزه‌ای برای ازدواج ندارند و در واقع نمی‌توانند از پس هزینه‌های زندگی مشترک بر بیایند، دختران جوان هم ترجیح می‌دهند به جای اینکه تحت هر شرایطی تن به ازدواج بدهند، با همین شرایط تجرد سر کنند.  در واقع برخی افراد که عنوان نماینده مردم را یدک می‌کشند بدون اینکه از وضعیت حاکم بر جامعه خبر داشته باشند، اقدام به اظهارنظرهای جنجالی می‌کنند که  نشان می‌دهد، آنها نه تنها از آن چیزی که در متن جامعه می‌گذرد خبری ندارند، که برای رفع این مشکلات هم هیچ تلاشی نمی‌کنند، چون اصلا نمی‌دانند اوضاع از چه قراراست. بارها و بارها جامعه شناسان به این مساله اشاره کرده‌اند که تا وقتی امنیت شغلی، رفاه نسبی و ... در جامعه فراهم نشود نه می‌توانیم امیدی به افزایش آمار ازدواج داشته باشیم، نه می‌توانیم آمار طلاق را کاهش دهیم و نه می‌توانیم افراد را به فرزند آوری تشویق کنیم. در واقع تا زمانی که زیرساخت‌های لازم فراهم نباشد، دستور کاری از پیش نخواهد برد.  از سوی دیگر اگر قرار باشد افراد خارجی علاقه‌مند به ایران با دختران ایرانی ازدواج کنند، در اکثر مواقع این دختران همراه همسر خارجی خود مهاجرت می‌کنند که در چنین شرایطی هم نه تنها نفعی به حال جامعه ما ندارد که باعث می‌شود، اگر فرزندی از این ازدواج به دنیا بیاید، در خارج از کشور بزرگ شود، زنان و دختران نخبه در کشور ما کم نیستند و این راهکار می‌شود دلیل دیگری برای اینکه ما نخبه‌های بیشتری را از دست بدهیم. خلاصه کلام اینکه نمایندگان مجلس در حالی طرح‌های پیشنهادی خود را بلند بلند اعلام می‌کنند، که اغلب باید قبل از اعلام رسمی حداقل در ذهن خود آن را سبک و سنگین کنند، جوانب چنین اظهارنظرهایی را بسنجند. شرایط جامعه را در نظر بگیرند. با مشکلاتی که مردم دارند، آشنایی پیدا کنند و... در این صورت می‌توانند پیشنهادهای بهتری را ارایه کنند که باعث بهت و حیرت مردم نشود. در واقع ازدواج یک امر خصوصی است که نمی‌توانیم و نباید آن را دستوری کنیم.