چیزی به نام اینترنت نداریم
نامه‌ای با امضای بیش از ۱۲۰۰ نفر از مدیران کسبوکارهای حوزه فناوری اطلاعات به رییس‌جمهوری ارسال شده و از این مقام سیاسی کشور خواسته شده تا محدودیت‌های اینترنت متوقف شود. در این نامه همچنین خواسته شده تا فعالان بازداشت شده صنعت آی‌تی نیز آزاد شوند. همچنین یکی از اعضای سازمان نظام صنفی رایانه‌ای تهران معتقد است اکنون چیزی به نام اینترنت نداریم و آنچه که وجود دارد یک شبکه دست و پا شکسته و ناپایدار است و توسعه شبکه ملی اطلاعات در نبود دسترسی آزاد به اینترنت به بهانه استقلال، یک فریب بزرگ و اشتباه تاریخی خواهد بود. از زمان شروع اختلالات اینترنتی در کشور، انجمن‌ها و نهادها و تشکل‌های مختلفی خواستار رفع این اختلال‌ها شده‌اند. در تازه‌ترین این اقدامات نصر تهران گزارش داده، نامه‌ای با امضای ۱۲۰۰ فعال صنف آی‌تی نوشته شده است. امضاکنندگان این نامه متشکل از ۱۳ انجمن و مجمع صنفی فعال هستند، از جمله سازمان نظام صنفی رایانه‌ای تهران، سندیکای صنعت مخابرات ایران، کمیسیون اقتصاد نوآوری و تحول دیجیتال اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران، انجمن تجارت الکترونیک اتاق تهران، انجمن تولیدکنندگان نرم‌افزار تلفن همراه ایران، انجمن مدیریت فناوری ایران و انجمن فین تک. امضاکنندگان این نامه از ریاست‌جمهوری خواسته‌اند تا از اختیارات قانونی خود استفاده کرده و از ایجاد محدودیت در دسترسی به اینترنت جلوگیری کند. آنها به وعده ابراهیم رییسی در زمان انتخابات اشاره کردند و تاکید داشتند که «دسترسی به اینترنت بدون محدودیت» از شعارهای و وعده‌های او بوده است. در این نامه اعلام شده که دسترسی به اینترنت برای پنجاه میلیون از مردم ایران مترادف با دسترسی به شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها است و معیشت میلیون‌ها فرد به این ابزارها گره خورده: «طبیعی است که هرگونه فیلترینگ یا ایجاد اختلال و محدودیت در این دسترسی منجر به نارضایتی آحاد شهروندان شده و نارضایتی‌های جدی ایجاد کند.» نویسندگان این نامه به تاثیر مثبت صنعت آی‌تی روی رشد اقتصاد کشور نیز تاکید کردند و گفتند که در سالیان گذشته هزاران شرکت کوچک و بزرگ دانش بنیان به وجود آمده که ده‌ها هزار نفر در آنها مشغول به کار هستند و حالا با وجود این اختلالات اینترنتی، صنعت آنها با مشکل مواجه شده است. در این نامه آمده است که «اقتصاد دیجیتال بدون وجود زیرساخت اینترنت امن و پایدار و به صرفه معنا ندارد.» در بخشی از نامه به این مساله اشاره شده که ادامه شرایط حال حاضر به اعتماد کاربران نیز لطمه می‌زند، موضوعی که از دیدگاه امضاکنندگان نامه، سرمایه شرکت‌های دانش بنیان حساب می‌شود و همین اعتماد مردم باعث شده که کارکنان این شرکت‌ها امید به ادامه کار داشته باشند: «اما ادامه این وضعیت هم اعتماد کاربران را لطمه می‌زند و هم امید کارکنان را از بین می‌برد.» در بخش پایانی این نامه تاکید شده که خواسته این هزار تن خواسته‌ای خیرخواهانه و وطن دوستانه است؛ آنها رفع محدودیت پیام رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی پرطرفدار و همچنین آزادی افرادی که صرفا به دلیل فعالیت در این صنعت بازداشت شده‌اند را خواستار شده و اعلام کردند این موارد اولین گام برای بازسازی اعتماد از دست رفته کاربران است. پیش از این رییس نصر کشور نیز از رییس‌جمهوری طی یک نامه خواسته بود تا به محدودیت‌های اینترنتی رسیدگی کند و آن را پایان ببخشد. همچنین فعالین رسانه‌ای نیز در مهر ماه گذشته بیانیه‌ای منتشر کردند و در آن خواستار رفع محدودیت‌های اینترنت و آزادی‌سازی بازداشت‌شدگان فعالین حوزه آی‌تی شدند. پیش‌تر نصر تهران و انجمن کسب و کارهای الکترونیک و انجمن کسب و کارهای مجازی و... نیز در نامه‌های جداگانه نسبت به محدودیت‌های اعمال شده در اینترنت واکنش نشان دادند و خواستار برطرف شدن آنها بودند.
عضو هیات‌مدیره نصر تهران:
اکنون چیزی به نام اینترنت نداریم
این در حالی است که عضو هیات‌مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای تهران تاکید دارد اکنون چیزی به نام اینترنت نداریم و آنچه که وجود دارد یک شبکه دست و پا شکسته و ناپایدار است. جامه‌بزرگ اعتقاد دارد توسعه شبکه ملی اطلاعات در نبود دسترسی آزاد به اینترنت به بهانه استقلال، یک فریب بزرگ و اشتباه تاریخی خواهد بود. کیوان جامه‌بزرگ، عضو هیات‌مدیره این سازمان در واکنش به فیلترها و محدودیت‌های اخیر در اینترنت کشور، گفت: «در حال حاضر چیزی به‌نام اینترنت نداریم. چیزی که وجود دارد یک شبکه دست و پا شکسته و ناپایدار است که مسوولان هم به صراحت گفتند هیچ حسابی روی تداوم فعالیت پلتفرم‌های بین‌المللی آن باز نکنید. نتیجه این سیاست این است که در آینده، اقتصاد دیجیتال هم نخواهیم داشت و پیرو آن سایر صنایع کشور نیز در این شکاف دیجیتالی سال‌ها عقب می‌افتند.» او با تاکید بر توسعه و تکمیل شبکه ملی اطلاعات به عنوان یک زیرساخت ضروری برای هر کشور، اعتقاد دارد این شبکه بدون وجود اینترنت پایدار و دسترسی آزاد مردم و کسب و کارها به آن عقیم و بی‌فایده خواهد بود: «چه اینکه سیاست‌های تحدیدی حاکمیت، آن را در نگاه شهروندان به نهادی مذموم بدل می‌کند.» این فعال صنفی با بیان اینکه در سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران طرح دیدگاه‌ها، نقد و پیشنهاد سیاست‌ها و همچنین پیگیری تحقق خواسته‌های بخش خصوصی را وظیفه خود می‌داند، اظهار داشت شبکه ملی اطلاعات یک لازم غیرکافی است که در نبود دسترسی آزاد به اینترنت و پلتفرم‌های بین‌المللی به یک امر زائد غیرکاربردی تبدیل می‌شود. توسعه آن به بهانه حرکت در مسیر استقلال یا تحقق اقتصاد دیجیتال، نیز یک فریب بزرگ و اشتباه تاریخی در کشور خواهد بود. جامه‌بزرگ باور دارد شبکه‌های اجتماعی بین‌المللی، امروزه درگاه تعامل با بسیاری از منابع علمی، آموزشی، سرگرمی، خبری و... است. واقعیتی که هیچگاه در یک پلتفرم بسته داخلی محقق نمی‌شود: «روزانه میلیون‌ها عنوان محتوای تخصصی در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی منتشر می‌شوند و متخصصان دنیا از همین طریق با یکدیگر شبکه‌سازی می‌کنند و از یکدیگر می‌آموزند. مگر می‌شود به دانشگاه‌ها و مدارس کسب و کار، انجمن‌های تخصصی علمی، نشریات معتبر بین‌المللی، افراد شاخص و تاثیرگذار بر صنایع گفت بیایید در پلتفرم‌های داخلی ما فعالیت کنید؟ مگر می‌توان به شرکای بین‌المللی گفت در پیام‌رسان‌های ایرانی فعالیت کنید؟» وی با بیان اینکه بسیاری از ارتباطات روزانه کسب‌و‌کارها با شرکای تجاری بین‌المللی بر بستر همین شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها صورت می‌گیرد، اینها را بدیهیاتی دانست که از جانب متولیان امر فیلترینگ و صیانت‌گران انکار می‌شود.
اقتصاد دیجیتال فراتر از کسبوکارهای اینترنتی است
عضو هیات‌مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران اعتقاد دارد اگر قدری دایره نگاه وسیع‌تر شود، فاجعه‌ای بزرگ‌تر عیان می‌شود، بیان کرد: «به‌نظر می‌رسد، از آنجا که فهم برخی از مسوولان از اقتصاد دیجیتال صرفاً محدود به شرکت‌های اینترنتی و خدمات عمومی است، تصور می‌کنند با داخلی کردن آنها مردم مجبور به استفاده از آن شده و نهایتاً این فضا را کنترل می‌کنند. ولی واقعیت این است که اقتصاد دیجیتال فراتر از کسب و کارهای اینترنتی است و ظرفیت نقش‌آفرینی به عنوان پیشران توسعه سایر بخش‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور را داراست.» وی تاکید دارد پایه‌های اصلی انقلاب صنعتی چهارم، فناوری‌های دیجیتالی همچون رایانش ابری، هوش مصنوعی و اینترنت اشیا است: «بدون اینها در بهترین حالت اساساً ما یک نسل از صنایع دنیا عقب‌خواهیم ماند. چون تحول در سایر صنایع نیازمند توسعه فناوری‌های پیش‌گفته است که همگی بر بستر تعاملات بین‌المللی و اقتصاد مقیاس‌پذیر فراسرزمینی رشد می‌کنند و موضوعیت می‌یابند. انقلاب چهارم صنعتی که هیچ، عقب‌ماندگی صنایع کشور و بهره‌وری پایین آن مگر جز با نفوذ این فناوری‌ها در ذات صنعت قابل جبران است؟ این یعنی با تداوم وضع موجود، نه تنها کسب سهم 10 درصدی اقتصاد دیجیتال از کل اقتصاد کشور یک رویای مرده است، بلکه اقتصاد دیجیتالی شده که می‌تواند تا 30 درصد اقتصاد کشور را متحول کند نیز دست نیافتنی می‌شود.» جامه بزرگ معتقد است از آنجایی که بسیاری از تصمیم‌گیران نهادهای ذیصلاح دغدغه پایداری و رشد کسب و کارهای خصوصی و حتی دولتی را نداشته‌اند، اصولا تصوری از اهمیت این مسائل هم ندارند. این فعال حوزه فناوری با ابراز تاسف از اینکه مسوولان مورد نظر ضرورتی هم برای تعامل با بخش خصوصی و نهادهای تخصصی برای چاره‌جویی و راهکار گزینی نمی‌بینند، گفت: «ماجرا صرفا به یک گفت‌وگوی یک طرفه و نهایتا دریافت سیاه‌های از مشکلات فنی تقلیل می‌یابد و در مواجهه با این دغدغه‌ها به طیفی از ضدسیاست‌هایی نظیر لوگوتراپی (حرف‌درمانی) تا خطابه‌درمانی (رتوریک‌تراپی) پناه می‌برند.»
