یک مشکل و چند سوال از وزیر بهداشت

مریم شاهسمندی

این روزها دیگر پزشکان نسخه‌ای برای بیماران نمی‌نویسند، هر چه هست کد دارویی است که توسط پزشک به بیمار داده می‌شود و بیمار به داروخانه مراجعه می‌کند و با ارایه کد و با توجه به مشخصات بیمار که در سامانه ثبت شده است داروی مورد نیاز را دریافت می‌کند.

اما مشکل از جایی شروع می‌شود که بیمار از بیمارستان مرخص شده کد دارویی دکتر را به داروخانه می‌برد و متوجه می‌شود داروی او تا روزهای بعد هم دریافت شده است اما کسی دارو را به او تحویل نداده این مشکل کشمکش بین بیمارستان و بیمه و البته داروخانه است و سرگردانی بیمار.

مساله وقتی بغرنج‌تر می‌شود که داروی تجویز شده ارتباط مستقیم با جان بیمار داشته باشد، در موردی خاص بیمار باید طبق کدی که پزشک ارایه کرده 14 آمپول برای جلوگیری از آمبولی ریه بعد از عمل جراحی را از داروخانه دریافت کند، اما داروخانه اعلام می‌کند که این دارو به‌طور کامل دریافت شده است، مساله اینجاست که در بیمارستان دارویی به بیمار تحویل نمی‌شود از سوی دیگر وقتی بیمار به بیمارستان مراجعه می‌کند و می‌خواهد تا به این مشکل رسیدگی کنند مسوولان بیمارستان اعلام می‌کنند این داروخانه است که می‌خواهند دارو را به شما ندهند،

در واقع نوعی کلاهبرداری است و شما باید با اصرار دارو را از داروخانه دریافت کنید این در حالی است که در سیستم داروخانه نشان داده می‌شود که تمامی آمپول‌ها دریافت شده است، حالا نوبت به مامور بیمه است که در این باره پاسخگو باشد اما در نهایت پیگیری‌ها به جایی نمی‌رسد و وقتی بیمار به پزشک مراجعه می‌کند و شرح ماوقع را می‌گوید پزشک با گفتن این جمله که «بله متاسفانه چنین اتفاق‌هایی رخ می‌دهد» ماجرا را تا آنجا پیش می‌برد که بیمار بهتر است برای تامین سلامت خود هم که شده این آمپول را با نرخ آزاد از داروخانه دریافت کند چرا که عمدتا پیگیری در این زمینه به جایی نمی‌رسد. حال سوال اینجاست که وقتی وزیر بهداشت و درمان مدعی است که ایران قوی‌ترین نظام سلامت را در منطقه دارد دقیقا به چه چیزی اشاره می‌کند؟

اینکه ما حتی برای تحویل دارو با نسخه الکترونیک هم مشکلات بسیاری داریم یا اینکه بسیاری از بیمارستان‌های دولتی و خصوصی با کمبود پزشک و پرستار مواجه‌اند و به گفته بسیاری از کارشناسان طی دو تا سه سال آینده مجبوریم مانند سال‌های جنگ پزشک از پاکستان و هند و... وارد کشور کنیم. وقتی وزیر بهداشت و درمان مدعی قدرت برتر نظام سلامت می‌شود آیا سری به بیمارستان‌های دولتی زده و از کمبودهایی که در این بیمارستان‌های وجود دارد مطلع است. 

 از دستگاه سی تی اسکن گرفته تا سونوگرافی در اکثر بیمارستان‌های دولتی خراب است و مردم باید برای دریافت این خدمات به بیمارستان‌های دیگر مراجعه کنند. البته ما می‌توانستیم مدعی قدرت برتر نظام سلامت در منطقه باشیم اما قبل از اینکه تا این میزان پزشک و پرستار را به دلیل مهاجرت از دست بدهیم. می‌توانستیم مدعی باشیم زمانی که هنوز بیمارستان‌های دولتی به دلیل مشکلات مالی رو به ورشکستگی نبودند.

ما می‌توانستیم مدعی قدرت برتر نظام سلامت باشیم زمانی که می‌توانستیم با روشی درست توریسم سلامت را در کشور رونق دهیم که البته این کار هم در سایه بی‌تدبیری مسوولان به رویایی دور دست بدل شد و حالا کشورهای همسایه هستند که گوی رقابت را از ما ربودند و با راه‌اندازی بیمارستان‌ها و هتل‌های مخصوص بیماران هر ساله هزاران بیمار را پذیرش کرده و البته از این طریق آورده‌های ارزی خود را افزایش می‌دهند، کافی است نگاهی به ترکیه و امارات بیاندازیم و تا متوجه شویم قدرت اول منطقه بودن در نظام سلامت تنها به حرف بستگی ندارد، نیاز به امکانات و تجهیزات و از همه مهم‌تر نظام سلامتی پویا دارد که متاسفانه واقعیت نظام سلامت ما با این تجهیزات و پویایی به دلیل بی‌تدبیری مسوولان فرسنگ‌ها فاصله دارد. وقتی هنوز سیستم ارایه دارو به صورت الکترونیک با چنین مشکلاتی مواجه می‌شود و در این بین باز هم این بیمار است که باید از جیب خود هزینه اضافی را پرداخت کند چون جانش به خطر می‌افتد، چطور می‌توانیم مدعی قدرت برتر نظام سلامت در منطقه باشیم. آقای وزیر کمی با واقعیت‌های جامعه سلامت همسو شوید!