حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان گفت: بنده دستبوس همه نمازگزاران جمعه و جماعات و همه ائمه محترم جماعات هستم، ولی باید بگویم که اکثریت مطلق ما هم در مساجد و هیأت‌های مذهبی، تحمل زندگی جمعی و آن باهم بودن را نداریم.
به گزارش فارس، منظورمان از زندگی جمعی، زندگی متعاونانه است. مثلاً وقتی ما به مسجد می‌رویم و برمی‌گردیم، هیچ تعاونی‌ای تشکیل نمی‌دهیم، هیچ کار اقتصادی جمعی با هم انجام نمی‌دهیم، هیچ کار جمعی برای حل مشکلات انجام نمی‌دهیم، بلکه کارها را به دیوان‌سالاری ارجاع می‌دهیم و لذا قدرت در آنجا متمرکز می‌شود و بعد هم رانت و فساد ایجاد می‌شود.
الآن بیشتر کارهای جهادی و مؤمنانه در بحران‌هاست
بسیاری از این کارهای جهادی و این کمک‌های مؤمنانه که در برخی مساجد و هیأت‌ها انجام می‌شود در بحران‌ها است، در غیربحران‌ها چه‌کار باید کرد؟ درحالی‌که طبق آیه قرآن، در غیربحران‌ها هم باید زندگی جمعی داشته باشیم.
الان هرکسی صبح می‌رود اداره و به کارهای خودش و زندگی فردی خودش مشغول است و حساب شخصی خودش را دارد، البته یک وقت‌هایی صدقات جمعی هم می‌دهند، البته این خوب است اگر این هم نبود که نابود شده بودیم.
چگونه اعتقادات، اخلاق و انقلابی‌گری را از «هوا» بیاوریم و روی زمین پیاده کنیم؟
در دفاع مقدس، ما یک زندگی جمعی جهادی داشتیم، خدا هم می‌فرماید «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلونَ فی سَبیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُم بُنیانٌ مَرصوصٌ» (صف، ۴) اتحادشان را ببینید که چقدر مستحکم در کنار هم ایستاده‌اند. ما این «صَفًّا کَأَنَّهُم بُنیانٌ مَرصوصٌ» را باید در زندگی عادی خودمان بیاوریم و پیاده کنیم. باید این را در جهاد اقتصادی امروز بیاوریم ولی به هیچ وجه حاضر نیستیم! اصلاً خیلی‌ها می‌گویند «اگر مسائل مالی بین ما مطرح بشود، باهم دعوایمان می‌شود! »
با این وضعیت، درواقع اعتقادات در هوا، اخلاق در هوا، انقلابی‌گری در هوا و در تئوری است، محبت اهل‌بیت هم در هوا است، درحالی‌که اینها را باید روی زمین بیاوریم، بیاید با محبت اهل‌بیت (ع) باهم به صورت جمعی زندگی کنیم، آیا می‌توانیم؟ حتی باهم زندگی اقتصادی داشته باشیم و ببینیم آیا دعوایمان می‌شود یا نه؟
اگر زندگی جمعی محقق شود، بانک‌داری و بروکراسی اداری ما چه تغییری می‌کند؟
اگر این زندگی جمعی به درستی اجرا شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ یک اتفاق این است که اصلاً بانک‌داری تغییر می‌کند و بانک به این شکل نخواهد بود، آن‌وقت بانک صرفاً یک امانتدار خواهد بود نه غارتگر ثروت مردم با خلق پول و ایجاد تورم و مصائب دیگری که بازی‌های مضاربه پدید آورده است.
اصلاً ما مؤمن شده‌ایم که به همدیگر اطمینان کنیم، وجه تسمیه ایمان این است. چرا مؤمنین نمازگزار یک مسجد در کار اقتصادی به هم اطمینان نمی‌کنند. حالا ممکن است یک نفر هم از بین آنها نابکار در بیاید و خیانت کند، خب اشکالی ندارد، این یک نفر را اصلاحش می‌کنیم، این که فسادش کمتر از فساد ادارات و بروکراسی اداری است! فسادش کمتر از فساد زندگی انفرادی ناشی از سلطه بروکراسی منحط و فسادخیز است.
