ماجرای افزایش ۴ هزار تومانی قبض آب چه بود؟
در روزهای اخیر خبر دریافت مبلغی تحت عنوان «جوانی جمعیت» در قبض آب مشترکان سر و صدای زیادی ایجاد کرد. پس از پیگیری این موضوع از شرکت آب و فاضلاب کشور مشخص شد که این مبلغ که برخی آن را ۴هزار تومان عنوان کرده‌اند، فقط در قبض آب مشترکین پرمصرف درج شده و برای سایر مشترکین صادق نیست.
به گزارش اقتصادآنلاین، قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در سال ۱۴۰۰ از سوی مجلس به دولت ابلاغ شد تا از سال ۱۴۰۱ اجرایی شود. در ماده ۷۲ قانون جوانی جمعیت آمده که دولت مکلف است جهت اجرای احکام این قانون بودجه لازم را در قوانین بودجه سنواتی و در ردیف‌های مشخص از محل درآمدهای ذیل برحسب نیاز تأمین و اختصاص دهد. بر اساس این قانون، مقرر شد که مبلغ ۱۰۰ تومان به ازای هر متر مکعب آب از مشترکانی که بالای الگوهای تعیین شده مصرف دارند اخذ شود و درآمد حاصل از آن از طریق شرکت‌های آبفای شهری به حساب خزانه واریز شود. چیزی که هم‌ا‌کنون در قبض آب مشترکان پرمصرف قابل مشاهده است.
با توجه به توضیحات بالا این سوال مطرح می‌شود که اگر این طرح یا طرح‌های مشابه اینچنینی وجود نداشت چه؟ الگوی مصرف آب یا سایر منایع به همین صورت باقی می‌ماند؟ آیا چنین اقدامی صرفا برای تامین بودجه جهت رسیدن به یک هدف دیگر است یا جریمه و اقدامی بازدارنده برای مصرف بی‌رویه آب؟
بررسی مفیدبودن چنین طرح‌هایی برای رشد جمعیت، موضوع دیگری است اما آنچه مسلم است هزینه انرژی و آب در کشور ما بسیار پایین است. همین امر سبب می‌شود که عده‌ای از مردم بدون توجه به کمبود ذخایر انرژی الگوی بد مصرف را در پیش بگیرند و باعث هرچه سریعتر از بین رفتن این منابع شوند. پایین بودن مضاعف قیمت انرژی و آب آثار نامطلوبی بر بخش های مختلف جامعه به همراه داشته است. پایین بودن بهره وری انرژی، بالا بودن میزان مصرف داخلی انرژی در مقایسه با استانداردهای بین‌المللی و از همه مهم تر تخریب محیط زیست از جمله پیامدهای نامطلوب این سیاست قلمداد می‌شوند.
طبق نظر کارشناسان اقتصادی، راه حل مناسب بالا بردن هزینه مصرف منابع و انرژی در کشور است. این کار می‌تواند از جهات مختلف مفید واقع شود: اول اینکه، با بالا بودن قیمت آب و سایر منابع، الگوی بد مصرف جای خود را به الگوی مناسب‌تری می‌دهد و با افزایش میزان صرفه‌جویی می‌توان سرعت از بین رفتن منابع را تا حد محسوسی کاهش داد. در نگاه اول ممکن است چنین طرحی برای مردم، به ویژه قشر با درآمد کمتر، باعث نارضایتی باشد؛ اما با نگاهی عمیق‌تر متوجه می‌شویم که دولت، با افزایش قیمت انرژی، می‌تواند هم از مصرف بی‌رویه آن جلوگیری کند و هم، به جای تولید نقدینگی و ایجاد تورم، هزینه‌های مورد نیاز خود را از محل درآمد حاصل از آن تامین کند؛ چیزی که به نفع تمام جامعه، به ویژه قشر کم‌درآمدتر است.
