چرا به جای بافت فرسوده در بیابان خانه می‌سازیم؟

محمد آئینی در همایش نقش انبوه‌سازان در نهضت ملی مسکن با یادآوری این‌که 166 هزار هکتار بافت فرسوده در کشور داریم، اظهار کرد:‌ در این بافت‌ها 30 درصد جمعیت شهری کشور سکونت دارند. از سوی دیگر حدود 122 هزار هکتار بافت تاریخی داریم که در این محدوده‌ها نیازمند یک بسته تشویقی برای گره‌گشایی هستیم.

به گزارش ایسنا، وی با اعلام این‌که بسته تشویقی احیای بافت تاریخی به شورای پول و اعتبار ارسال شده است، افزود:‌ حدود 60 هزار هکتار سکونتگاه غیررسمی در کشور داریم؛ امسال علاوه بر موضوع بیمه تامین اجتماعی، دیوان عدالت اداری صدور پروانه ساخت در این بافت‌ها محدود کرده که در نهایت به ضرر بافت های فرسوده خواهد بود.

وی با تکرار وجود 2.7 میلیون سازه ناپایدار در کشور و سکونت حدود 10 میلیون نفر در این بناها، گفت:‌در صورت وقوع یک زلزله با شدت پایین، جان 10 میلیون نفر در خطر مستقیم قرار می‌گیرد و امکان فرار نیز وجود ندارد.

مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران با یادآوری این‌که نوسازی بافت فرسوده در دولت سیزدهم از رشد بالایی برخوردار است، اضافه کرد: نیازی به تولید مسکن در بیابان نیست؛ بافت فرسوده یک فرصت است نه تهدید، چراکه تمام زیرساخت‌های موردنیاز برای تولید مسکن در این بافت‌ها وجود دارد.

آئینی با تکذیب کاهش سرمایه‌گذاری در بافت فرسوده به آماری در این رابطه اشاره کرد و با بیان این‌که صدور پروانه ساختمانی در بافت فرسوده با رشد 14.2 درصدی از 14 هزار فقره سال 1400 به 16 هزار فقره در سال گذشته افزایش یافته است، گفت: طی 2 ماه ابتدایی امسال صدور پروانه ساختمانی در بافت فرسوده نسبت به مدت مشابه سال گذشته حدود 285 درصد رشد داشته است.

وی در ادامه یکی از دلیل عدم اجرایی شدن برنامه‌ها در بافت فرسوده را ناتوانی مالی ساکنان عنوان کرد و با اشاره به این‌که سازنده‌ها نیز -به‌دلیل سود کم- رغبت به حضور در این بافت‌ها ندارند، اظهار کرد: باید امتیازاتی به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی ارائه شود تا حضور در بافت‌های فرسوده برای آنها صرفه اقتصادی داشته باشد.

وی بافت فرسوده را مسیر میان‌بر برای تعادل بخشی به بازار مسکن دانست و گفت:‌با توجه به خدمات زیربنایی بافت‌های فرسوده، ساخت و ساز هزینه‌های کمتری را به دولت و مردم تحمیل می‌کند.